Έρχονται στη ζωή μας ξαφνικά και, δυστυχώς, έρχονται για να μείνουν. Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι παθολογικές καταστάσεις τα οποία κάνουν …
Αυτοάνοσα νοσήματα: Η ενημέρωση βελτιώνει τη ζωή
Τα αυτοάνοσα νοσήματα εκδηλώνονται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα υγιή κύτταρα του οργανισμού.
Υπάρχουν τουλάχιστον 80 διαφορετικές αυτοάνοσες ασθένειες. Αν και κάθε μία είναι ξεχωριστή, πολλά συμπτώματα είναι κοινά, όπως η κόπωση, οι πονοκέφαλοι και τα δέκατα. Η θεραπεία εξαρτάται από την ασθένεια και στις περισσότερες περιπτώσεις περιλαμβάνει αντιφλεγμονώδη ή ανοσοκατασταλτικά. Σε κάθε περίπτωση η έγκαιρη αναγνώριση, η διάγνωση και η θεραπευτική αγωγή βοηθούν και επιβραδύνουν τις εξουθενωτικές επιδράσεις των ασθενειών.
Κοινές αυτοάνοσες ασθένειες
Ρευματοειδής αρθρίτιδα, μία μορφή αρθρίτιδας που επιτίθεται στις αρθρώσεις.
Ψωρίαση, χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία στο δέρμα κόκκινων πλακών που έχουν σαφή όρια και καλύπτονται από γκρι λέπια.
Ψωριασική αρθρίτιδα, το 40% όμως των πασχόντων από ψωρίαση ταλαιπωρούνται από αυτό το αυτοάνοσο. Συνήθως προσβάλλει τις μεγάλες αρθρώσεις και προκαλεί πόνο, δυσκαμψία, οίδημα και προοδευτική καταστροφή των αρθρώσεων.
Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, πλήττει τις αρθρώσεις, το δέρμα, τα νεφρά, την καρδιά, τους πνεύμονες, αλλά και πολλά ακόμη σημεία.
Νόσος Graves, το ανοσοποιητικό σύστημα παράγει υπερβολική ποσότητα θυρεοειδικών ορμονών (υπερθυρεοειδισμός).
Hashimoto, το ανοσοποιητικό σύστημα αναγνωρίζει τον θυρεοειδή αδένα ως ξένο εισβολέα και αρχίζει να του επιτίθεται, τελικά οδηγώντας στην καταστροφή του θυρεοειδούς και στην ανικανότητα παραγωγής θυρεοειδούς ορμόνης.
Κοινά συμπτώματα
Τα συμπτώματα των αυτοάνοσων ασθενειών μπορεί να είναι σοβαρά σε μερικούς ανθρώπους και ήπια σε άλλους.
Πάντως πολλές αυτοάνοσες ασθένειες μοιράζονται παρόμοια συμπτώματα, όπως:
- Κούραση
- Πόνος και οίδημα των αρθρώσεων
- Δερματικά προβλήματα
- Κοιλιακός πόνος ή πεπτικά προβλήματα
- Επαναλαμβανόμενος πυρετός
- Πρησμένοι αδένες
Τι μπορεί να γίνει;
- Αναγνώριση της αυτοανοσίας ως κατηγορία ασθένειας. Αν οι γιατροί είχαν μεγαλύτερη επίγνωση της γενετικής προδιάθεσης για την ανάπτυξη αυτοάνοσης νόσου, θα ήταν σαφές ότι θα έπρεπε να δοθεί περισσότερη έμφαση στη λήψη ιατρικού ιστορικού σχετικά με τις αυτοάνοσες νόσους στην οικογένεια όταν παρουσιάζονται από έναν ασθενή. Ειδικά νεαρές γυναίκες δεν αντιμετωπίζονται σοβαρά όταν μεταφέρουν στους γιατρούς τους τα ασαφή συμπτώματά τους και συχνά περιπλανώνται σε διάφορες ειδικότητες.
«Δεν είναι μαύρο ή άσπρο» σημειώνουν ρευματολόγοι από το πανεπιστήμιο John Hopkins. «Πρέπει να υπάρχουν ορισμένα συμπτώματα συνδυασμένα με συγκεκριμένους δείκτες αίματος, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτείται βιοψία ιστών. Δεν είναι μόνο ένας παράγοντας.»
______________________
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 3 γυναίκες, 3 μαρτυρίες: Πώς ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος άλλαξε τη ζωή τους
______________________
Η διάγνωση μπορεί επίσης να καταστεί δύσκολη, διότι αυτά τα συμπτώματα μπορεί να προέρχονται από άλλες συνήθεις καταστάσεις. Αν είστε υγιής και ξαφνικά αισθάνεστε κόπωση ή δυσκαμψία στις αρθρώσεις, μην το υποβαθμίσετε. Η ενημέρωση του γιατρού σας είναι αναγκαία, καθώς θα εντοπίσει ή θα αποκλείσει κάποια αυτοάνοση ασθένεια.
- Παροχή δημόσιας εκπαίδευσης σχετικά με τις αυτοάνοσες νόσους. Μία έρευνα που διεξήχθη το 2013 από το American Autoimmune Related Diseases Association (AARD) δείχνει ότι απαιτείται ακόμη μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση. Τα καλά νέα είναι ότι κατά την τελευταία δεκαετία, η ικανότητα των Αμερικανών να αναφέρουν ένα αυτοάνοσο νόσημα έχει αυξηθεί κατά σχεδόν 10%. Τα άσχημα νέα, ωστόσο, είναι ότι συνολικά λιγότεροι από 1 στους 5 Αμερικανούς – ή το 15% – μπορούν να αναφέρουν ένα αυτοάνοσο νόσημα.
- Ίδρυση αυτοάνοσων κλινικών ή αυτοάνοσων κέντρων. Αυτοί οι τύποι κέντρων αποτελούν μία από τις καλύτερες απαντήσεις στην κρίσιμη ανάγκη έγκαιρης διάγνωσης, η οποία μπορεί να αποτρέψει σημαντικά και διά βίου προβλήματα υγείας. Αυτές οι κλινικές θα επέτρεπαν στους ασθενείς, τα συμπτώματα των οποίων προκαλούν σύγχυση στον δικό τους γιατρό, να βλέπουν διάφορες ειδικότητες ταυτόχρονα, αντί να πηγαίνουν από γιατρό σε γιατρό για χρόνια μέχρις ότου δοθεί η διάγνωση.
