Το στρες και τα αυτοάνοσα νοσήματα

Έρχονται στη ζωή μας ξαφνικά και, δυστυχώς, έρχονται για να μείνουν. Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι παθολογικές καταστάσεις τα οποία κάνουν την εμφάνισή τους επειδή ο οργανισμός επιτίθεται στον ίδιο του τον εαυτό.  Επίσημα έχουν αναγνωριστεί πάνω από 200 αυτοάνοσα νοσήματα και υπολογίζεται ότι 1 στους 5 πάσχει από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα.

Η σκλήρυνση κατά πλάκας, η μυασθένια, η αναιμία, ο σακχαρώδης διαβήτης, η νόσος του  crohn, η ψωρίαση, η αρθρίτιδα, σε όλες της τις μορφές, ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος είναι μόνο μερικά από τα αυτοάνοσα νοσήματα που μπορεί να κάνει την εμφάνισή του σε οποιοδήποτε σημείο της ζωής του ανθρώπου.

Ωστόσο οι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν σε κάποιο ανάλογο νόσημα δεν έχουν προσδιοριστεί επακριβώς μέχρι σήμερα, παρ’ όλα αυτά μπορούμε να τις κατατάξουμε σε 2 γενικευμένες κατηγορίες:

1. Παράγοντες που οφείλονται σε τυχόν γενετική προδιάθεση και σε βιολογικούς παράγοντες ( π.χ. φύλο, ηλικία).
2. Επιγενετικοί παράγοντες όπως το περιβάλλον, διατροφή ή και το στρες. Δηλαδή παράγοντες στους οποίους εκτίθεται ο άνθρωπος μετά την γέννηση του.

Οι δύο κατηγορίες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και οδηγούν στην παρουσίαση αυτοάνοσων νοσημάτων ή στην αποφυγή τους.  Για παράδειγμα μπορεί κάποιος με σωστή, ισορροπημένη διατροφή με έναν ευρύτερο υγιεινό τρόπο διαβίωσης και με την αποφυγή εκτεταμένης έκθεσης σε αγχώδεις καταστάσεις , παρά την όποια γενετική προδιάθεση, να αποφύγει την εκδήλωση νοσήματος.

Το στρες και τα αυτοάνοσα νοσήματα

Το στρες αναφέρθηκε ως όρος για πρώτη φορά το 1964 από τον Hans Selye. Όρισε το στρες ως αυτόματη αντίδραση του οργανισμού σε οποιαδήποτε απότομη, ψυχοφθόρα αλλαγή. Ως αντίδραση στην αλλαγή αυτή ο οργανισμός εκκρίνει ορμόνες ώστε να διατηρήσει την ισορροπία στον οργανισμό.  Η διαδικασία εκδήλωσης του στρες εκκινείται με την σκέψη. Ανάλογα με τα συναισθήματα που βιώνει ο άνθρωπος (φόβος, θυμός, άγχος) ο οργανισμός εκκρίνει και τις αντίστοιχες ορμόνες.

Έχει πλέον αποδειχτεί ότι  είναι ο κεντρικός μηχανισμός που οδηγεί είτε εξ’ ολοκλήρου στην εμφάνιση ενός αυτοάνοσου νοσήματος, είτε στην προσβολή ενός ατόμου που διαθέτει την προδιάθεση, ο οποίος δεν  θα το εμφάνιζε απαραίτητα χωρίς τον παράγοντα του στρες. Ακόμη κι αν κάποιος πάσχει ήδη από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, το στρες πυροδοτεί την έξαρσή του.

(διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στην επόμενη σελίδα)

Συντάκτης: Μαρία Βαγδούτη,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr