Η ιστορία των μπλουζ (ΙΙ)
Αν η Νέα Ορλεάνη είναι η πατρίδα της Jazz, το Δέλτα του Mississippi είναι η πατρίδα του Blues. Στις απέραντες φυτείες που απλώνονταν όσο έφτανε το μάτι, το ανθρώπινο δράμα των Αφρικανών σκλάβων και των απογόνων τους γνώρισε την κορύφωση. Άνθρωποι δεμένοι για πάντα με λίγα μέτρα γης, βρήκαν τον τρόπο να «δραπετεύσουν» μέσα από τη μουσική τους. Τις περισσότερες φορές τα λαγωνικά του ηχογραφούσαν εκεί, μέσα στα χωράφια. Η ζωή τους διαρκούσε λίγο, όμως η ψυχή τους ήταν γιγαντιαία και ταξίδευε μέσα από το Blues στην αιωνιότητα.
Ο Charlie Patton θεωρείται ο πρώτος μεγάλος αστέρας. Ακολουθούν μια σειρά αξεπέραστων δημιουργών. Ο μυθικός Robert Johnson, ο Son House, ο Bukka White, ο Tommy Johnson, ο Muddy Waters, ο John Lee Hooker, ο Howin Wolf, ο Elmore James, ο Fred McDowell, μια ατελείωτη γραμμή ηρώων. Όλοι αυτοί αλλά και άλλοι ισάξιοί τους από διαφορετικές περιοχές, αρκετές δεκαετίες μετά το θάνατό τους, όχι μόνο εδραίωσαν και διαμόρφωσαν το Blues ως μια από τις σημαντικότερες μορφές μουσικής τέχνης του 20ου αιώνα αλλά ενέπνευσαν και ώθησαν στη δεκαετία του 60’ μια σειρά από σπουδαίους λευκούς μουσικούς να ανακαλύψουν το Blues και ουσιαστικά πάνω του να χτίσουν τη δική τους μουσική, που έγινε τόσο δημοφιλής παγκοσμίως.
Οι πόλεις που εκκόλαψαν το Blues
Αν όμως το Δέλτα ήταν η καρδιά του Blues, οι αρτηρίες που εξάπλωναν τη μουσική αυτή σε ευρύτερες περιοχές ήταν πολλές. Το Piedmont, με επίκεντρο την Atlanta και εκπροσώπους τον Blind Boy Fuller, τον Blind Willie McTell, τον Brownie McGhee, τον Johny Terry. Η διπλανή Louisiana με τον Lightemin’ Slim, τον Slim Havo, τον Guitar Slim, τον Lazy Lester. Το Memphis, ίσως η πιο σημαντική περιοχή μετά το Δέλτα, με τον πρωτοπόρο τον W. C. Handy, τον Gus Cannan, τον B.B. King, τον Walter Horton, τον Howin, τον Wolf Bobby, τον Blue Bland, τον RufusThomas. Η δυτική ακτή με μέντορα τον Τεξανό T-Bome Walter, τον Lowell Fulson, τον Amow Mιlburn, τον Roy Milton, τον Charles Brawn, τον Pee Wee, τον Crayton. ΤοTexas με το θρυλικό Blind Lemon Jefferson, τον Lightmin’ Hopkins, τον Gatemouth Brawn. Το πρώιμο Chicago, που αργότερα έμελλε να γίνει η νέα καρδιά του Blues με τον Big Bil Broonzy που ισχυριζόταν ότι έγραφε τα δικά του Blues από το 1890, τον Tampa Red, τον Sonny Boy Williamson. Όλες αυτές αλλά και άλλες μικρότερες περιοχές δεν αντικατοπτρίζουν μόνο μια γεωγραφική διασπορά του Blues, αλλά μια πλούσια στιλιστική διαφοροποίηση.
Απ’ την πρωταρχική φόρμα του Δέλτα, στο Piedmont Blues με επιρροές απ’ το ragtime και τη λαϊκή μουσική των Αππαλαχίων, στη Louisiana όπου το Blues αναμιγνύεται με τη Jazz, το zydeco και την Country, στο Memphis με τις πρώιμες Jag Bands και τη μεταγενέστερη διαμόρφωση του Rhythm n’ Blues και του Rockabilly στο Texas με το ακατέργαστο Country Blues και στη δυτική ακτή με τον ήλιο να διαμορφώνει μια πιο χαρούμενη και χορευτική όψη του Blues, το Rhythm n’ Blues και τη μετεξέλιξή του σε soul. Όλα αυτά φανερώνουν ότι το Blues δεν είναι μια απλοϊκή μορφή μουσικής όπως πίστευαν. Μπορεί το κλασσικό δωδεκάμετρο να ήταν και να παραμένει η ρίζα του, το δέντρο όμως έχει πυκνές και πλούσιες φυλλωσιές.
Διαβάστε στο τρίτο και τελευταίο μέρος γεγονότα από την μεταπολεμική περίοδο του Blues…
