Zombie, ένα τραγούδι για όλους τους πολέμους

Ποιος δεν ξέρει το σπαρακτικό «Zombie» των Cranberries που σημάδεψε τα 90s; Το τραγούδι φέρνουν στην επικαιρότητα οι πόλεμοι που ποτέ δεν σταμάτησαν από το τότε που γράφτηκε το κομμάτι….

Το 1993 σημειώθηκαν βομβαρδισμοί στην πόλη Γουόρινγκτον της Αγγλίας με θύματα άμαχο πληθυσμό και αθώα παιδιά. Ένα βράδυ η Dolores O’ Riordan των Cranberries συνέθεσε το τραγούδι Zombie. Ένα αντιπολεμικό τραγούδι στη μνήμη δύο μικρών παιδιών που χάθηκαν από βόμβα «μίσους».

Κάθε πόλεμος μέρος ενός παγκόσμιου εμπορίου

Συζητώντας με κάποιον γνωστό μου άκουσα την άποψη πως πλέον δεν γίνονται πόλεμοι με όπλα και τανκς όπως παλιά. Οι πόλεμοι γίνονται με οικονομικές μεθόδους σήμερα. Κι άρχισα να ονοματίζω χώρες και περιοχές. Αφγανιστάν, Ιράκ, Παλαιστίνη, Κουρδικό, Κασμίρ, Γιουγκοσλαβία, Ουκρανία, Κύπρος, Νιγηρία, Χιλή, Νικαράγουα, Βιετνάμ και-δεν ξέρω κι εγώ- πού αλλού συνέβησαν και συμβαίνουν ακόμα άσχημα πράγματα με όπλα τα τελευταία πενήντα χρόνια. 

Όσον αφορά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία άκουσα την άποψη «κοίτα τι πάθανε από την μια μέρα στην άλλη». Αλήθεια, πότε σταμάτησαν οι χώρες να εξοπλίζονται στρατιωτικά; Πότε σταμάτησαν να αναπτύσσονται οι συμμαχίες; Δηλαδή τόσα χρόνια γιατί αγοράζονται όπλα και κατασκευάζονται συνεχώς καινούργια; Είναι κι αυτό εμπόριο και πρέπει να καταναλώνονται για να φτιάχνονται και να πωλούνται νέα. Ναι, όντως κάθε πόλεμος είναι και οικονομικός και κατά βάση γίνεται για το χρήμα κι όχι με αυτό ως όπλο.

Η πάλη του ΙΡΑ με την Αγγλία κρατάει ακόμα

Κι αφού φιλοσόφησα ας σταθώ σε μια μάχη που κρατάει χρόνια και που δεν την ανέφερα πιο πάνω. Ιρλανδία εναντίον Αγγλίας κι αντιστρόφως. Εδώ το σκορ μετριέται σε ανθρώπινες απώλειες. Όπως σε κάθε πόλεμο, θύματα μετράνε και οι δύο πλευρές κι ο θάνατος δεν κοιτά ποιος έχει δίκιο. Οι Άγγλοι θέλουν και έχουν την Ιρλανδία. Και οι Ιρλανδοί συχνά πυκνά απαντούν με μπροστάρη τον ΙΡΑ. Το αποτέλεσμα; Πάνω από πενήντα χιλιάδες νεκροί τα τελευταία σαράντα περίπου χρόνια κι ένα τραγούδι. 

Οι θάνατοι δύο μικρών παιδιών έγιναν έμπνευση για το Zombie

Πολλές φορές η τέχνη είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να ενημερωθεί το κοινό. 1993, βομβαρδισμοί του Γουόρινγκτον, Αγγλία. Ο ΙΡΑ έχει τοποθετήσει βόμβες σε διάφορα σημεία της πόλης, ακόμα και σε κάδους σκουπιδιών. Σημεία που μόνο άμαχοι θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση.

Τζόναθαν Μπολ, τριών ετών. Τιμ Πάρι, 12 ετών. Είχαν βγει στα μαγαζιά να αγοράσουν κάτι για την γιορτή της μητέρας. Η βόμβα έσκασε στον κάδο δίπλα τους. Ο Τζόναθαν πέθανε ακαριαία, ο Τιμ πέντε μέρες αργότερα. Άλλοι 56 σοβαρά τραυματίες.

Οι Ιρλανδοί Cranberries βρίσκονταν με το βαν τους κοντά στην πόλη λόγω της περιοδείας τους στην Αγγλία. Ενημερώθηκαν από τα μέσα για το μοιραίο γεγονός. Το ίδιο βράδυ η τραγουδίστρια O’ Riordan συνέθεσε το τραγούδι Zombie. Και δεν νομίζω πως αφορά μόνο το συγκεκριμένο περιστατικό. Αυτό ήταν η αφορμή για το κλάμα.

Η ίδια είχε πει «αυτό το τραγούδι είναι το κλάμα μας ενάντια στην απανθρωπιά του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, την απανθρωπιά προς το παιδί. είναι και για τον πόλεμο, μωρά πεθαίνουν, και το Μπέλφαστ, την Βοσνία, την Ρουάντα». Και σήμερα ακόμη γίνονται πόλεμοι, φίλε μου. Όχι από την μια μέρα στην άλλη. Δεν ήρθε ακόμα η μέρα που θα σταματήσουν.

Συντάκτης: Νίκος Σέρβος,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.