O κινηματογράφος εκτός από την 7η τέχνη είναι και για πολλούς η υπέρτατη απόλαυση. Από τις εκατοντάδες χιλιάδες ταινίες που …
Υπό την επήρεια του σινεμά!
Φώτα, κάμερες, έτοιμοι; Δράση! Η ζωή μας αποτελείται από πολλά διαφορετικά καρέ που συντελούν στη δημιουργία της μοναδικής, προσωπικής ταινίας του καθενός μας. Μια ταινία απρόβλεπτη από σκηνή σε σκηνή και με μόνο γνωστό και σίγουρο πρωταγωνιστή εμάς τους ίδιους. Θα αποτελούσε πιθανώς σημαντική βοήθεια ή ανακούφιση να καταφέρουμε να «αντιμετωπίσουμε» βιώματα και καταστάσεις στην ζωή μας υπό το πρίσμα μια ταινίας. Άραγε μπορεί η θέαση ενός κινηματογραφικού έργου να μας επηρεάσει κι αν ναι, με ποιόν τρόπο και γιατί;
Οι τρεις ενότητες
Κάθε ταινία αποτελείται από αρχή, μέση και τέλος, όπως ακριβώς συμβαίνει και με την ζωή μας. Γέννηση, ύπαρξη, θάνατος. Το κάθε μέρος είναι εξίσου σημαντικό με το άλλο και αλληλοεξαρτώμενο. Δεν δύναται να υπάρξει κάποιο από αυτά μόνο του, γιατί σε αυτή την περίπτωση δεν έπεται συνέχεια. Κρίνοντας λοιπόν αρχικά και με βάση αυτό το γεγονός, εμφανώς καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οι ταινίες μοιάζουν με την ζωή κι αφού μοιάζουν, την επηρεάζουν κιόλας.
Η επενέργεια του σινεμά στη ζωή μας
Κάθε κινηματογραφικό έργο, μας δημιουργεί συναισθήματα ανάλογα με αυτά που βιώνουμε και στην πραγματικότητα καθημερινά. Ανάλογα τόσο σε ένταση, όσο και σε χαρακτήρα και σύμφωνα πάντα με το είδος της ταινίας που παρακολουθούμε. Άγχος, συγκίνηση, φόβος, θυμός, χαρά και ευφορία είναι αισθήματα με τα οποία ερχόμαστε σε επαφή κάθε φορά, ενίοτε και με κάποια από αυτά ταυτόχρονα ή σε εναλλαγή. Εύκολα λοιπόν γίνεται αντιληπτό πως οτιδήποτε αγγίζει την ψυχοσύνθεσή μας, επηρεάζει και τις σκέψεις μας κι ενδεχομένως και τις πράξεις μας εν συνεχεία. Ένα έργο είναι ικανό να μεταβάλει τις αντιλήψεις μας πάνω σε ένα ζήτημα ή ακόμα και να τις ισχυροποιήσει. Μπορεί ακόμα και να μας δώσει μία διαφορετική οπτική πάνω σε ένα ζήτημα και να μας «βοηθήσει» να πάρουμε ίσως και κάποιες αποφάσεις περί αυτού.
Παράγοντες επίδρασης
Ο κόσμος έχει την τάση να ταυτίζεται με κάποιον πρωταγωνιστή ή με κάποιον άλλον χαρακτήρα των ταινιών που παρακολουθεί, εφόσον αυτός ταιριάζει ως προς την εμφάνιση με τον ίδιο ή την ιδιοσυγκρασία και τα βιώματα αυτού γενικότερα. Είθισται αυτό να γίνεται συνηθέστερα με τον πρωταγωνιστή, καθώς ξεδιπλώνονται πιο πολλές πτυχές της προσωπικότητάς του, σε αντίθεση με οποιονδήποτε άλλο. Με βάση την ταύτιση αυτή κι υπό την επήρεια της εκάστοτε συναισθηματικής μας κατάστασης, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα όσα βιώνει την δεδομένη στιγμή ο ηθοποιός.
Aν τυγχάνει δε να ζούμε κάτι ανάλογο κι εμείς στην πραγματικότητα, η φαντασία, η περιέργεια, αλλά και η ανάγκη μας για να προβλέψουμε τί θα μας συμβεί ή να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα σε μια κατάσταση που μας προβληματίζει στην παρούσα φάση, μας οδηγεί στο να μπαίνουμε κι εμείς στο «πετσί του ρόλου» και να γινόμαστε ασυνείδητα μέρος όλου αυτού που παρακολουθούμε. Αν παραδείγματος χάριν, ο πρωταγωνιστής βρίσκεται σε παρόμοιο αισθηματικό ή οικονομικό αδιέξοδο με αυτό που βρισκόμαστε κι εμείς, αντιλαμβανόμαστε πως η ταινία αυτή όχι απλά θα μας επηρεάσει, αλλά ενδόμυχα επιθυμούμε να καταλήξουμε και σε κάποια «λύση» στο φλέγον ζήτημα που μας αναστατώνει, μέσω αυτής. Δεν είναι απίθανο αυτό να συμβεί ακόμα και με ταινίες όπου εξιστορούνται και αναδεικνύονται θέματα υγείας, πολιτικά και ούτω καθεξής.
Σε αυτό το σημείο, δε θα πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι η σκηνοθετική χροιά και η μουσική υπόκρουση παίζουν καθοριστικό επίσης ρόλο στην εξέλιξη του σεναρίου και στον τρόπο που αυτό θα γίνει αντιληπτό από τους θεατές και θα τους «συγκινήσει». Η συμβολή τους επομένως είναι κάθε άλλο παρά αμελητέα στην επιρροή που ασκεί στον θεατή η εκάστοτε ταινία.
Η ζωή μας ένα σινεμά!
Κάπως έτσι, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα έργα επιδρούν σε σημαντικό βαθμό στον συναισθηματικό μας κόσμο την στιγμή κυρίως που τα παρακολουθούμε κι αυτό αποτελεί αδιάψευστο γεγονός. Δεν πρέπει όμως σε καμία των περιπτώσεων να ξεχνούμε τον ψυχαγωγικό τους κι ενίοτε ενημερωτικό/επιμορφωτικό τους χαρακτήρα και να μην υπερβάλουμε σε σχέση με την επήρεια που έχουν στην ζωή μας. Συχνά είναι αποκυήματα φαντασίας κάποιου σεναριογράφου παρουσιασμένα στην καλύτερη εκδοχή που θα μπορούσαν κι ουδεμία ευκαιρία μπορεί να υπάρξει να συμβεί κάτι αντίστοιχο στην πραγματικότητα. Δε θα πρέπει να παίρνουμε ως δεδομένο λοιπόν ότι οι καταστάσεις και οι άνθρωποι εξελίσσονται συχνά τόσο ιδανικά όσο στον κινηματογράφο και να μην ξεχνάμε πως δεν λειτουργούν όλα βάσει σχεδίου.
Η ζωή μας αποδεικνύει καθημερινά πως μπορεί να μας εκπλήξει σε κάθε στροφή που θα πάρουμε και να μας οδηγήσει σε δρόμους που ούτε ο καλύτερος σεναριογράφος δε θα μπορούσε να σκεφτεί. Ας μείνουμε λοιπόν στο υγιές τμήμα του θέματος κι ας λάβουμε μόνο αυτό για το οποίο δημιουργήθηκαν (ενημέρωση, ψυχαγωγία). Όπως εύστοχα είπε και ο Γάλλος σκηνοθέτης Ζαν Λυκ Γκοντάρ «Το σινεμά είναι η πιο όμορφη απάτη του κόσμου»!
