Τα αυτοάνοσα είναι μία εξαιρετικά μεγάλη ομάδα νοσημάτων που ποικίλλουν ως προς τα συμπτώματα, τη σοβαρότητα και τις βλάβες που …
Το στρες και τα αυτοάνοσα νοσήματα
Το στρες αποδεδειγμένα προκαλεί απόπτωση σε κύτταρα του εγκεφάλου αφού πρώτα τα ζορίσει πολύ. Για παράδειγμα η διέγερση των υποδοχέων του στρες στη καρδιά προκαλεί με τον ίδιο τρόπο απόπτωση στα κύτταρα του μυοκαρδίου και αυτοάνοση μυοκαρδιοπάθεια. Ουσιαστικά, μέσω της προόδου της ιατρικής έχουν βρεθεί τα μονοπάτια που ακολουθούν οι χημικές αντιδράσεις, προκαλούμενες από το στρες, για να φτάσουν στον εγκέφαλο και να βλάψουν τον φλοιό, τον υποθάλαμο, την υπόφυση και στην συνέχεια όλους τους αδένες του σώματος. Προκαλούν, κατά αυτό τον τρόπο, την πληθώρα αυτοάνοσων νοσημάτων, τα οποία προκαλούνται από τον ίδιο μας τον οργανισμό. Ακόμη κι ένας πονοκέφαλος μπορεί να οφείλεται στον παράγοντα του στρες, αποτελώντας μέθοδο αντίδραση του συστήματός μας για την αυτοπροστασία του.
Έχει διαπιστωθεί ότι για κάποιον που έχει διαγνωσθεί με μετατραυματικό στρες υπάρχει 46% μεγαλύτερος κίνδυνος να προσβληθεί από ένα αυτοάνοσο νόσημα. Πάντως, όσο οι «ασθενείς» έπαιρναν αντικαταθλιπτικά χάπια για την αντιμετώπιση του μετατραυματικού στρες είχαν λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν τέτοιου είδους νόσημα. Αλλά και στη περίπτωση διάγνωσης με οποιουδήποτε είδους στρες η πιθανότητα εκδήλωσης αυτοάνοσης νόσου αυξάνεται κατά 36%.
Η νέα μελέτη δείχνει ότι το στρες αυξάνει αναλογικά περισσότερο τον κίνδυνο για ενδοκρινολογικά αυτοάνοσα προβλήματα όπως ο διαβήτης, ενώ ο κίνδυνος είναι τόσο μεγαλύτερος σε όσο νεότερη ηλικία γίνεται η διάγνωση της διαταραχής του στρες.
Τα νέα αυτά δεδομένα έχουν ανοίξει νέους ορίζοντες στις μεθόδους όχι μόνο αντιμετώπισης αλλά και πρόληψης των αυτοάνοσων νοσημάτων. Φυσικά η γνώση γύρω από το ζήτημα τέτοιου είδους νοσημάτων δεν είναι ακόμη επαρκής ώστε να εξάγονται αξιόπιστα συμπεράσματα, αλλά θέτουν τις βάσεις για την κατανόηση της παθογένειας της επίδρασης του στρες στην πρόκληση και συντήρηση της αυτοάνοσης διεργασίας.