“Το πνεύμα των Χριστουγέννων (A Christmas Carol)”, του Charles Dickens
Tα Χριστούγεννα βρίσκονται όλο και πιο κοντά μας και τα πάντα γύρω μας προαναγγέλλουν την υπέροχη αυτή γιορτή. Στολισμένα τα σπίτια και τα καταστήματα, οι πόλεις φορούν τα γιορτινά τους, οι νοικοκυρές ετοιμάζονται ήδη για τις εορταστικές τους συνταγές και τα παιδιά περιμένουν πως και πως την παύση των μαθημάτων για να απολαύσουν ήρεμα την πιο μαγική εποχή του χρόνου.
Μην μπορώντας να αντισταθώ στο υπέροχο αυτό κλίμα που εκδηλώνεται γύρω μας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την αγάπη μου για μία ιστορία που μας έρχεται από πολύ παλιά, μία ιστορία ξεχωριστή που μιλά για το θαύμα της ανθρωπιάς, της καλοσύνης και της αγάπης, μία ιστορία γνωστή σε όλους μας. Πρόκειται για το «Πνεύμα των Χριστουγέννων (Α Christmas Carol)»,του Κάρολου Ντίκενς, το υπέροχο αυτό γιορτινό παραμύθι που, από μικρό παιδί με συγκινούσε και με έκανε να πιστέψω στην μαγεία που κρύβεται μέσα στην καρδιά του ανθρώπου.
«Το Πνεύμα των Χριστουγέννων»
Το θαυμάσιο μυθιστόρημα πρωτοκυκλοφόρησε το 1843 από τον αγαπημένο συγγραφέα μικρών και μεγάλων, Κάρολο Ντίκενς. Όλοι έχουμε ακούσει για την ιστορία του τσιγκούνη και γκρινιάρη γέροντα, Εμπενίζερ Σκρούτζ που εκείνη την παραμονή Χριστουγέννων επρόκειτο να ζήσει γεγονότα που ποτέ κανείς δεν φανταζόταν, γεγονότα που θα του άλλαζαν για πάντα τη ζωή και φυσικά θα γνώριζε το «Πνεύμα των Χριστουγέννων» που θα τον έκανε να αναθεωρήσει πολλά.
Ο ηλικιωμένος Σκρούτζ ζούσε μία, μάλλον τυποποιημένη καθημερινότητα. Κύριος στόχος του ήταν να κρατήσει ζωντανή την επιχείρησή του και φυσικά να γεμίσει τις τσέπες του χρυσά νομίσματα που όμως δεν είχε σκοπό να αποχωριστεί ποτέ. Για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του δε δίσταζε να δουλεύει την παραμονή των Χριστουγέννων και μάλιστα να κρατάει τον υπάλληλό του υπερωρίες ακόμα και την μέρα αυτή. Ο γέροντας δεν είχε φίλους ούτε οικογένεια, παρά μόνο τον καλοσυνάτο ανιψιό του, τον οποίο όμως απέρριπτε συνεχώς. Ήταν γκρινιάρης και μονίμως τσαντισμένος με τους ανθρώπους γύρω του. Ειδικά αυτή η εποχή του χρόνου δεν του άρεσε καθόλου! Μισούσε τα κάλαντα, τις ευχές και τα δώρα που τα θεωρούσε ανούσια σπατάλη χρόνου και χρήματος. Για εκείνον τα Χριστούγεννα ήταν «σαχλαμάρες»! Όσο για φιλανθρωπίες; «Δεν υπάρχουν πτωχοκομεία; Δεν υπάρχουν ιδρύματα;» ήταν η απάντησή του.
Ώσπου εκείνη την παραμονή Χριστουγέννων έγινε κάτι που του άλλαξε για πάντα τη ζωή. Το μαγικό «Πνεύμα» εμφανίστηκε μπροστά του και του έδειξε πράγματα που ο ίδιος αγνοούσε. Μέχρι τότε, ο Σκρούτζ ήταν ένα ηλικιωμένο «παιδί». Ανίδεος από τις ομορφιές αλλά και τις δυσκολίες της ζωής δεν ήξερε πως η πραγματική χαρά βρίσκεται στην καλοσύνη, στην ανθρωπιά και στην παρέα αγαπημένων ανθρώπων. Το πνεύμα του έδειξε πως τα παγωμένα νομίσματα δεν προσφέρουν τίποτα από αυτά, παράπονο απομόνωση και πλάνη. Ακόμα, του έδειξε πόσο τυχερός ήταν που είχε ένα σπίτι, μία φωτιά και ένα πιάτο ζεστό φαγητό ενώ τόσος κόσμος κρύωνε, πεινούσε και αγωνίζονταν για τη ζωή ακριβώς δίπλα στον δικό του εγωισμό.
Τότε ο Σκρουτζ κατάλαβε! Δεν ήταν ούτε ισχυρός ούτε εκλεκτός όπως πίστευε. Αντίθετα, ήταν φτωχός, γυμνός και τόσο μα τόσο μόνος. Όμως όχι! Δεν ήθελε να είναι πια αυτός, θα άλλαζε χαρακτήρα, θα άλλαζε ζωή, από δω και πέρα θα σκορπούσε μόνο τη χαρά και ποτέ πίκρα! Λέτε το «Πνεύμα» να του έδωσε την ευκαιρία;
Αυτές τις γιορτές ζήστε κι εσείς το παραμύθι παρέα με τον γέρο, γκρινιάρη Σκρουτζ και αφήστε «Το Πνεύμα των Χριστουγέννων» να μπει στις καρδιές σας. Πρόκειται για έναν ύμνο στο μεγαλείο της καλοσύνης, της αγάπης και της ανθρωπιάς. Καλά Χριστούγεννα σε όλους!
