Η ερώτηση είναι πραγματική, επίκαιρη και απευθύνεται σε όλους μας. Και μην βιαστείτε να σκεφτείτε «τι ερώτηση είναι αυτή; Ασφαλώς …
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα του… 21ου αιώνα
Μέρες γιορτινές και σε διάφορα μέρη της γης τα παιδιά ακόμα και στον 21ο αιώνα πεθαίνουν από την πείνα, βιώνουν τη φτώχεια, κακοποιούνται. Είναι οι σύγχρονοι ήρωες, ίδιοι με εκείνους που έπλασε Χανς Κρίστιαν Άντερσενστα παραμύθια του.
Μια παραμονή Πρωτοχρονιάς το 1845 ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν έγραψε το γνωστό παραμύθι του «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα». Εκατόν εβδομήντα επτά χρόνια πριν γεννήθηκε στη φαντασία του Άντερσεν το κοριτσάκι με τα σπίρτα.
«Μια ορφανή πλανόδια πωλήτρια με σβησμένη φωνή πουλούσε τα σπίρτα της στους κατοίκους μιας χιονισμένης πόλης, οι οποίοι χαρούμενοι και ζεστά ντυμένοι, φορτωμένοι με ψώνια και δώρα βάδιζαν βιαστικοί προς τα γιορτινά τους σπίτια. Σε μια γωνιά του δρόμου ένα κορίτσι πωλούσε σπίρτα.
Ξαφνικά κάποιος την έσπρωξε και τα σπίρτα έπεσαν και βράχηκαν. Τότε για να ζεσταθεί άρχισε να ανάβει τα σπίρτα. Κάθε σπίρτο της χάριζε κι ένα όραμα με ένα αγαπημένο της πρόσωπο, τη γιαγιά της. Κατάφερε για λίγο να δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση ζεστασιάς.
Δυστυχώς το κορίτσι πεθαίνει και η γιαγιά της μετέφερε το πνεύμα της στον παράδεισο. Το επόμενο πρωί περαστικοί βρήκαν το νεκρό παιδί στη γωνιά, τριγυρισμένο από αναρίθμητα καμένα σπίρτα…»
Όλοι γνωρίζουμε το παραμύθι. Αυτό όμως που δεν συνειδητοποιούμε είναι ότι παιδιά σαν το κορίτσι του παραμυθιού υπάρχουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη μας στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή μας.
Διαβάστε επίσης: Το μυστικό συστατικό της σοκολάτας: Τα παιδιά – σκλάβοι της Αφρικής
Παιδιά τα οποία αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και έγιναν πρόσφυγες με τις οικογένειες τους αναζητώντας τη θαλπωρή, το χαμόγελο και την αγάπη. Παιδιά που οι ισχυροί των χωρών τα έβαλαν σε δεύτερη μοίρα θυσιάζοντας τα όνειρά τους στο όνομα των πολέμων.
Παιδιά του αναπτυσσόμενου κόσμου που περπατούν χιλιόμετρα καθημερινά για να φτάσουν σε ένα στημένο πρόχειρο σχολείο, αναζητώντας διέξοδο για μια καλύτερη ζωή μέσω της γνώσης.
Παιδιά που στερούνται φάρμακα, καθαρό νερό, βασικά αγαθά και κάποια από αυτά δεν συμπληρώνουν το πέμπτο έτος της ηλικίας τους. Άλλα που δουλεύουν πολλές ώρες σε άσχημες συνθήκες έναντι πενιχρής αμοιβής, αλλά που είναι θύματα καθημερινά σωματικής, ψυχολογικής ή σεξουαλικής κακοποίησης και στερούνται την οικογενειακή αγάπη.
Έρχονται μέρες Χριστουγέννων…Μέρες αγάπης και προσφοράς…
Μέρες ενσυναίσθησης ειδικά για τις αθώες παιδικές ψυχές που η ζωή από τη γέννησή τους δεν ήταν φιλική μαζί τους. Ας μεγαλώνουμε τα δικά μας παιδιά με αυτήν την ενσυναίσθηση και ας τα μάθουμε να μοιράζονται. Ας τα βοηθήσουμε να αποβάλλουν ατομικιστικές συμπεριφορές και ας τους καλλιεργήσουμε την αξία του εθελοντισμού.
Ειδικά αυτές τις μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Αλλά και όλη τη διάρκεια του χρόνου έμπρακτα. Μέσω της διαπαιδαγώγησης με βάση τις κοινωνικές αξίες και τηναξία του εθελοντισμού. Είναι αναγκαίο τα παιδιά από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους να μυηθούν στο δίπτυχο του «νοιάζομαι άρα μοιράζομαι» και να μην μεταμορφωθούν σε ατομιστές ενήλικες.
Διαβάστε επίσης: Τα δικαιώματα των παιδιών
Είναι απαραίτητο να γνωρίζουν πόσο σημαντικό είναι για την οντότητα που θέλει να φέρει τον χαρακτηρισμό «άνθρωπος» ο απόηχος που αφήνουμε στη ζωή μας.
Ένας μαθητής μου πριν λίγες μέρες μου είπε μεταξύ αστείου και σοβαρού φέρνοντας κάποια τρόφιμα για μια δράση του σχολείου όπου εργάζομαι για κάποιες άπορες οικογένειες:«Τώρα, τι λέτε, θα βελτιωθεί ο βαθμός μου;». Η απάντηση ήταν «Τώρα βάζεις ένα λιθαράκι για να αφήσεις έναν καλό απόηχο στη ζωή σου και κάνεις τον κόσμο καλύτερο…»
Ίσως τότε πάψουν να υπάρχουν κοριτσάκια με σπίρτα στον κόσμο, παιδιά που δεν προλαβαίνουν να βιώσουν τη μαγεία της αθωότητας και η ζωή είναι πολύ δύσκολη γι’ αυτά. Ίσως τότε ο κόσμος γίνει όντως καλύτερος…
Καλά Χριστούγεννα!!
