Ο σύγχρονος άνθρωπος καλείται να αντιμετωπίσει μία καθημερινότητα με πολλές υποχρεώσεις, δυσκολίες και ποικίλων ειδών αντιξοότητες. Συχνά, επισκέπτεται τον παθολόγο …
Το άγχος δεν είναι επιλογή… γι’ αυτό μη λέτε «χαλάρωσε»!
Φαίνεται πως είναι σχεδόν αδύνατο για κάποιον που δεν έχει υποφέρει από άγχος ή κατάθλιψη να καταλάβει απόλυτα πώς είναι να προσπαθεί κανείς να διαχειριστεί το πραγματικό άγχος και την πραγματική κατάθλιψη.
Εντούτοις, υπάρχει μια γενική αντίληψη ότι οι άνθρωποι που έχουν άγχος και κατάθλιψη εν μέρει είναι υπεύθυνοι για την κατάστασή τους─ακόμα και ότι θα μπορούσαν να κάνουν τον εαυτό τους να νιώσει καλύτερα, αν το ήθελαν.
Όταν επικρατούν οι αρνητικές σκέψεις
Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι ότι το άγχος δεν μπορεί έτσι απλά να απενεργοποιηθεί, διότι πολύ απλά δεν υπάρχει τέτοιος διακόπτης. Και επίσης δεν υπάρχει κάποιος άνθρωπος που να έχει επιλέξει να έχει κατάθλιψη.
Επιπλέον, επικρατεί μια παρανόηση ως προς το ότι κάποιος με αγχώδη διαταραχή ή κατάθλιψη θα ξεχωρίσει ανάμεσα στο πλήθος, επειδή θα είναι εκείνος που ποτέ δεν θα έχει όρεξη, που θα φαίνεται στα μάτια του, στη συμπεριφορά του. Κι όμως, αυτή η υπόθεση είναι πέρα για πέρα λάθος.
Πολλοί είναι εκείνοι που, ενώ βιώνουν ένα από τα δύο, μπορεί να φέρονται και να φαίνονται 100% καλά─ και ορισμένες φορές όντως να νιώθουν απολύτως καλά. Αλλά τα αρνητικά συναισθήματα μπορεί σταδιακά να διαμορφωθούν ή μπορεί να αναδυθούν ξαφνικά. Μάλιστα, μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι έχει πλήρως αναρρώσει, όταν αυτά τα συναισθήματα αποφασίσουν να εμφανιστούν ξανά.
Διαβάστε επίσης: Πέντε βιβλία αυτοβελτίωσης που θα αλλάξουν τον τρόπο σκέψης σου
Ένα «Χαλάρωσε!» υποβαθμίζει τη σοβαρότητα της κατάστασης
Και αν η φαρμακευτική αγωγή λειτουργεί για κάποιους, σε άλλους δεν φέρνει αποτέλεσμα, όπως και οποιαδήποτε άλλη μέθοδος. Η χαλάρωση και η γαλήνη φαίνονται σχεδόν αδύνατες για αυτούς τους ανθρώπους
Πιο συγκεκριμένα, όταν λέτε σε κάποιον «να χαλαρώσει», υποβαθμίζετε τη σοβαρότητα της διαταραχής και όταν τονίσετε σε κάποιον που βιώνει αγχώδη διαταραχή ή κατάθλιψη ότι η κατάστασή του δεν είναι και τόσο σοβαρή, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα νιώσει χειρότερα για το ότι νιώθει ακριβώς έτσι (και σίγουρα δεν είναι κάτι που κάνει επίτηδες).
Ποιον ευνοεί ένα υποκριτικό χαμόγελο;
Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι η αγχώδης διαταραχή και η κατάθλιψη είναι το ίδιο σοβαρές και το ίδιο αληθινές, όπως και οποιαδήποτε άλλη διαταραχή, όπως και ένα σπασμένο κόκκαλο και ίσως και πιο σοβαρό.
Όπως είναι ανόητο να πείτε σε κάποιον να χαμογελάσει, όσο το σπασμένο του πόδι τον πονάει, είναι το ίδιο ανόητο να πείτε σε κάποιον να χαμογελάσει, ενώ υποφέρει συναισθηματικά. Ακόμα κι αν κάποιος μπορούσε να υποκριθεί ένα χαμόγελο, ενώ φοβόταν ότι από στιγμή σε στιγμή θα εμφανιστεί η κρίση πανικού, θα θέλατε όντως να το κάνει; Θα τον βοηθούσε πραγματικά; Ποιον θα βοηθούσε τελικά αυτό;
Το πραγματικό ενδιαφέρον μετράει
Είναι σημαντικό να θυμάστε─και να αναγνωρίζετε─ ότι η αγχώδης διαταραχή είναι ψυχική διαταραχή και το ίδιο και η κατάθλιψη. Δεν πρόκειται για νοοτροπία, κοσμοθεωρία, στάση ζωής και δεν υπάρχει πρόθεση πίσω από αυτές.
Μην επαναλαμβάνετε λοιπόν ότι πρέπει να «χαλαρώσει», να «ηρεμήσει». Αντιθέτως, ρωτήστε με πραγματικό ενδιαφέρον, αν υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε για να νιώσουν λίγο καλύτερα ή να τους βοηθήσετε σε οτιδήποτε κάνει τη ζωή τους λίγο ευκολότερη.
