Ο συγγραφέας και εικονογράφος Χάρολντ Χιμένες Κανισάλες Κανισάλες με το χιουμοριστικό βιβλίο «Παράξενος«, προσεγγίζει το θέμα της διαφορετικότητας με έναν …
Το Τζάτζαλο, του Σον Φέρελ
Το Τζάτζαλο είναι εκείνο το τερατάκι που όλοι έχουμε μέσα μας, το οποίο λαγοκοιμάται σε μια γωνίτσα του εαυτού μας με το ένα μάτι ανοιχτό, έτοιμο να πεταχτεί επάνω και να πάρει, με το έτσι θέλω, πρωτοβουλία βάζοντάς μας να κάνουμε πράγματα που εμείς, δεν θα κάναμε ποτέ.
Τι είναι το Τζάτζαλο;
Το «Τζάτζαλο», σαν λέξη, ακούγεται παράξενο. Σου τραβάει την προσοχή. Θέλει να ασχοληθείς μαζί του.
Είναι εκείνο που όταν σε ρωτάει η δασκάλα κάτι, εκείνο σου πετάει κάτω τα μολύβια και ξεχνάς την ερώτηση. Και εκείνο που κάνει γκριμάτσες και κανείς δε θέλει να παίξει μαζί σου. Κι εκείνο που ορμάει και σκίζει τη ζωγραφιά κάποιου άλλου παιδιού.
Διαβάστε επίσης: Το κουνελάκι άκουγε
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ένα πρόβλημα έχει η Ρούθυ στο σχολείο: το Τζάτζαλο! Το προσωπικό της τερατάκι που είναι απότομο, άγαρμπο, αγενέστατο, αηδιαστικό και αρπακτικό! Η Ρούθι δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να πάει αδιάβαστη στο σχολείο ή να κοροϊδεύει τους συμμαθητές της ή να χαλάσει τη ζωγραφιά του διπλανού της. Όλα τα κάνει το Τζάτζαλο.
Το Τζάτζαλο της Ρούθι κάνει κουμάντο παντού και είναι γεμάτο αυτοπεποίθηση. Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να το σταματήσει. Εκτός από την ίδια τη Ρούθι. Κάποια στιγμή, η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο και η Ρούθι αποφασίζει να αλλάξει ρότα. Είναι μια απόφαση αναπάντεχη, αλλά τα αποτελέσματά της είναι θεαματικά.
Και πώς το νικάς το Τζάτζαλο;
Δεν χρειάζεται ούτε να το νικήσεις, ούτε να παλέψεις μαζί του. Ίσως αρκεί κάποια φορά να το φανερώσεις. Θα το αναγνωρίσουν όλοι ή σχεδόν όλοι. Γιατί όλοι έχουν ένα μικρό ή μεγάλο Τζάτζαλο να τους ταλαιπωρεί.
Γιατί να το αγοράσετε
Στο πανέξυπνο και ξεκαρδιστικό βιβλίο του Σον Φέρελ, οι παιδικές σκανταλιές , οι αταξίες στο σχολείο, παίρνουν μια άλλη διάσταση. Όλοι έχουμε μέσα μας ένα τερατάκι που αποζητά μονίμως να βγει στην επιφάνεια και να κυριαρχήσει. Άλλοτε το καταφέρνει, άλλοτε πάλι κάθεται και περιμένει στη γωνιά του, καραδοκώντας για την επόμενη ευκαιρία.
Το Τζάτζαλο είναι ένα υπέροχο βιβλίο. Το ύφος του είναι άμεσο, λιτό, χωρίς διάθεση εντυπωσιασμού, αλλά γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι τόσο περιεκτικό και διασκεδαστικό. Το Τζάτζαλο έχει απεικονιστεί στην εικονογράφηση τόσο παραστατικά και με τόσες αστείες εναλλαγές στις εκφράσεις του, που είναι σα να σχολιάζει από μόνο του τα όσα συμβαίνουν. Οι εικόνες αποτελούν πολύ σημαντικό κομμάτι του βιβλίου. Το Τζάτζαλο εμφανίζεται πίσω της σαν να έχει ξεπηδήσει από παιδική ζωγραφιά, έχοντας αποκτήσει δική του ζωή, διεκδικώντας το έδαφός του.
Αυτό που έχει σημασία, και που τόσο έξυπνα λέει το βιβλίο, είναι να το αποδεχτούμε, να συμφιλιωθούμε με την ύπαρξή του και να το αφήνουμε πού και πού να εκφράζεται κι αυτό.
Αν προσπαθήσουμε να το εξαφανίσουμε, αφενός δεν θα καταφέρουμε τίποτα και αφετέρου θα το εξαγριώσουμε ακόμα περισσότερο.
