«Είναι χοντρή για να φοράει τόσο κοντές φούστες!». Εκφράσεις σαν αυτή έχουμε ακούσει γύρω μας πολλές φορές και ίσως έχουμε …
Τι είναι το “body shaming”, ποιοι το ασκούν και γιατί
Ζούμε σε μια εποχή που το ανθρώπινο σώμα κρίνεται συνεχώς είτε για το σχήμα του είτε για το βάρος του. Γιατί τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί τόσο πολύ το λεγόμενο “body shaming” και πώς ορίζεται; Ποιοι άνθρωποι συνήθως ασκούν αυτοὐ του είδους την κριτική και γιατί;
Όπως μπορούμε να δούμε από τις παλαιότερες εποχές μέχρι και σήμερα, το αδύνατο και γυμνασμένο σώμα θεωρείται πρότυπο για πολλές κοινωνίες, ενώ ένα σώμα με παραπάνω βάρος θεωρεἰται στο μυαλό κάποιων ανθρώπων ως ξένο και όχι τόσο όμορφο. Εδώ, λοιπόν, έρχεται το “body shaming”, η ντροπή δηλαδή για το σώμα, που προέρχεται από την αρνητική κριτική και αντίληψη κάποιων άλλων. Εκτός από αυτό, λόγω των στερεοτύπων που προσπαθούν να μας περάσουν καθημερινά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, βλέπουμε αδύνατα σώματα σε πολλές φωτογραφίες, που στο μυαλό μας αποτυπώνονται ως ιδανικά.
Η κριτική που ασκείται είναι συνήθως σε γυναίκες, οι οποίες δεν έχουν το σώμα που θεωρείται πρότυπο και, για τον λόγο αυτόν, λαμβάνουν αρνητικά σχόλια, είτε στα social media είτε λεκτικά από κοντά, από άτομα τα οποία μπορεί να είναι ακριβώς στην ίδια κατηγορία με αυτούς που στιγματίζουν. Αυτό σημαίνει πως οι ίδιοι οι κρίνοντες μπορεί να μη διαθέτουν το “ιδανικό σώμα της εποχής”, να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και, γι’ αυτό, να προσπαθούν να περάσουν τις ανασφάλειές τους σε άλλους, για να νιώσουν οι ίδιοι κάπως καλύτερα.
Η ντροπή, όμως, και η αμηχανία που δημιουργούν αυτοί οι άνθρωποι στα άτομα που μπορεί να είναι είτε υπέρβαρα είτε κανονικά είτε με λιγότερα κιλά είναι αρκετή όχι μόνο για αυτά αλλά και για τον κόσμο, που βλέπει κάποιον να ασχολείται και να σχολιάζει τα κιλά ενός άλλου ανθρώπου. Κρίνουμε, λοιπόν, τους άλλους, αλλά θα θέλαμε να κριθούμε με τον ίδιο τρόπο;
Γι’ αυτό, θα πρέπει να σκεφτόμαστε λίγο παραπάνω όταν θέλουμε να μιλήσουμε αρνητικά για την εξωτερική εμφάνιση κάποιου ανθρώπου και, συγκεκριμένα, για το σώμα του. Δεν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε, όπως δεν έχουν ούτε οι άλλοι το δικαίωμα να μιλήσουν για εμάς. Αν μέσα στην κοινωνία μας υπήρχε σεβασμός και αποδοχή του “ξένου”, αν δεχόμασταν την διαφορετικότητα και δεν την κρίναμε, αν αποδεχόμασταν τον εαυτό μας όπως είναι, τότε σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος, ίσως ιδανικός.