Θέλει και η δημιουργικότητα την…τέχνη της!

Γόνιμες σκέψεις γύρω από τον «καλλιτεχνικό» τρόπο που μπορούμε να ζούμε τη ζωή μας και να την απολαμβάνουμε ως ακροατές, θεατές, «μύστες» της τέχνης αλλά όχι επίσημοι «εκπρόσωποί» της.

Είσαι ο λεγόμενος «καλλιτεχνικός τύπος»;

Με τον όρο τέχνη, ο νους πηγαίνει στη ζωγραφική, το θέατρο, τη μουσική. Στις λεγόμενες καλές τέχνες που υπηρετούν το «ωραίο». Αυτές που μας προκαλούν αισθητική απόλαυση και ανάταση  ψυχής. Όταν κάποιος ανήκει σε μία ομάδα ερασιτεχνικού θεατρικού θιάσου ή σε κάποια φιλαρμονική ορχήστρα, απευθείας θεωρείται τύπος «καλλιτεχνικός» ή «καλλιτεχνική φύση». Θεωρείται τέτοιος και από τους οικείους του και έτσι κρίνει και τον ίδιο του/της τον εαυτό, καθότι «δημιουργεί» με το ταλέντο του. Όμως η δημιουργία αφορά μόνο την ενασχόληση με τέτοιου είδους τις τέχνες; 

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα παιδιά έρχονται σε επαφή με την Τέχνη

Είναι σύνηθες εδώ και πολλά χρόνια, να προσπαθεί ο γονιός να φέρει σε επαφή σε επαφή το παιδί του με κάποια μορφή τέχνης. Μια σχολή χορού ή ξαφνικά το παιδί ξαφνικά στην ηλικία των 13, να ζητήσει να το γράψουν σε κάποιο ωδείο, γιατί ο φίλος του κάθε απόγευμα παίζει δύο ώρες ντραμς και θέλει κι εκείνος να μπορεί να μάθει ένα όργανο. Ή να ζητάει ένας έφηβος την αγοράς μία επαγγελματικής κάμερας, ώστε να μπορεί να αποτυπώνει στο φακό, τα ανεπανάληπτα χρώματα της ίριδος. 

Δεν ήταν γραφτό να αφοσιωθούν στην Τέχνη…Ε και τι έγινε;

Ξημερώνει όμως κι εκείνη η μέρα που το παιδί βαρέθηκε τους παραδοσιακούς χορούς και τις στολές που έπρεπε να φοράει σε κάθε εκδήλωση. Ο έφηβος, πέρασε μία τριετία παίζοντας κιθάρα και βαρέθηκε την υποχρεωτική μελέτη του Σαββατοκύριακου για να αποφύγει την παρατήρηση του καθηγητή του Δευτεριάτικα. Εκείνη, σταμάτησε να επηρεάζεται από τη σημερινή μάστιγα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των φωτογραφιών που αναρτούνται. Πλέον, μετά από κάθε βροχή, χαζεύει το ουράνιο τόξο και έχει ξεχάσει το κινητό στο σπίτι. Όσο για την επαγγελματική κάμερα; Δεν την αγόρασε ποτέ. Άλλωστε, η κάμερα στα κινητά εφευρέθηκε πολύ καιρό πριν, κάτι που απλά της διέφευγε που και που.

Κι όμως κάτι μένει από την πρώιμη επαφή με την Τέχνη

Όμως όλοι τους, σε κάθε ευκαιρία χορεύουν, τραγουδάνε και φωτογραφίζονται. Δεν το κάνουν κάθε μέρα και υπάρχουν στιγμές που ζηλεύουν εκείνους, που η ζωή τους αποκτά νόημα μέσα από αυτά. Αμέσως μετά όμως, σκέφτονται πως κάποτε το προσπάθησαν κι εκείνοι και δεν είχε αποτέλεσμα. Αυτή η νεαρή, που ντυνόταν με την παραδοσιακή στολή της Θράκης για να συμμετάσχει στην εκδήλωση του Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού της περιοχής της, είναι πλέον σκληρά εργαζόμενη πολυεθνικής με λιγοστό ελεύθερο χρόνο. Όταν λοιπόν γυρίζει σπίτι, κάθεται στον καναπέ της και αρπάζει το βιβλίο, το οποίο πρόσφατα αγόρασε από τον αγαπημένο εκδοτικό οίκο της.

Ο έφηβος που γρατζουνούσε τις χορδές κάνει το μεταπτυχιακό του στις «Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας», ενώ τα πρωινά του δουλεύει σε ένα γειτονικό καφέ, ώστε να βοηθάει στα οικογενειακά έξοδα. Η κοπέλα που μελαγχολούσε μονίμως για την Canon, που δεν έχει ακόμα καταφέρει να πάρει, παραιτήθηκε μετά από 12 χρόνια από τη δουλειά της στο αρχιτεκτονικό γραφείο και έγινε επιτέλους «θετική» εκπαιδεύτρια σκύλων. Το ωράριό τη, είναι κυλιόμενο και ορίζει εκείνη τα μαθήματα των τετράποδων «μαθητών» της. Αγαπημένη της στιγμή, έχει γίνει η ώρα ενασχόλησής της με την κουζίνα.

Έγιναν δημιουργικοί άνθρωποι κι αυτό αρκεί

Έχουν σχέση τα παραπάνω με αυτό που ονομάζουμε «Τέχνη»; Δεν είναι ούτε προϊόν γλυπτικής ικανότητας, ούτε κάποια μορφή σονάτας, ούτε δημιουργία τετράστιχης στιχουργικής ποίησης. Το βιβλίο, πήρε τη θέση του τσάμικου. Το διάβασμα, πήρε τη θέση της κιθάρας. Η μαγειρική πήρα τη θέση της Canon. Διαβάζοντας ένα βιβλίο όμως, μπορεί το μυαλό να εμπνευστεί και να δημιουργήσει τη δική του εικόνα. Να προκαλέσει στην ψυχή, τη δημιουργία ενός άλλου εαυτού. Να καταφέρει εκείνη διαβάζοντάς το, να βρει το νόημα εκείνο, που έψαχνε χρόνια. 

Ο τότε έφηβος, και πλέον ενήλικας μεταπτυχιακός φοιτητής, δε θυμάται να παίζει ούτε το «Happy Birthday» στην κιθάρα. Όταν θέλει να χαλαρώσει από το διάβασμα, βγαίνει και τρέχει μία συγκεκριμένη διαδρομή γύρω από το Λυκαβηττό. Πάντοτε στο γυρισμό για το σπίτι του, περνάει από μία αλάνα με πολλά πεταμένα μπάζα. Τις περισσότερες φορές, τα παρατηρεί. Εάν τον ρωτήσεις γιατί, θα σου πει πως η φαντασία του έχει προλάβει να δημιουργήσει πράγματα, πριν προλάβει να τα σκεφτεί. Όσο για την κοπέλα και την αγάπη της στη φωτογραφία, αυτό μπορεί να μην άλλαξε. Συνεχίζει να τις αγαπάει, ακόμα και αν δεν φωτογραφίζει η ίδια. Έχει βρει μία άλλη τεράστια αδυναμία. Ανακαίνισε την κουζίνα του σπιτιού της, αγόρασε ένα μεγάλο ψυγείο και ανυπομονεί να φτάνει Παρασκευή, ώστε να κάνει τα ψώνια της εβδομάδας. Τα δύο τελευταία ράφια του ψυγείου, φιλοξενούν τα πολύχρωμα φρούτα και λαχανικά της. Όταν δε, φτάνει η ώρα της κατσαρόλας, η φαντασία της φτάνει σε αίσθημα έκστασης.

Τα χόμπι μας είναι κι αυτά επέκταση του εαυτού μας

Ναι, δεν θα τους ονομάζαμε καλλιτέχνες τους παραπάνω νεαρούς, ούτε τις ενασχολήσεις τους θα χαρακτηρίζαμε ως καλλιτεχνικές δημιουργίες. Είναι όμως προϊόντα δημιουργικότητας. Άλλωστε  τέχνη δεν είναι μόνο μία από τις  10 «καλές». Θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρείται Τέχνη και το όποιο αίσθημα δημιουργίας μέσα από τα χόμπι μας. Δε γεννιόμαστε όλοι με έμφυτη κλίση και αγάπη για το θέατρο. Δε σημαίνει όμως, πως δεν μπορούμε να κρίνουμε μία παράσταση, μετά από την παρακολούθησή της. Ούτε όλοι, έχουμε την ευκαιρία, ώστε να δοκιμάσουμε την τυχόν δυνατότητά μας στην κατασκευή κοσμημάτων. Άλλωστε όλα αυτά, προϋποθέτουν επένδυση κάποιου χρηματικού ποσού. Αντ’ αυτού, μπορούμε κι αγοράζουμε όλων των χρωμάτων τις πιπεριές και δημιουργούμε αριστουργήματα για τον ουρανίσκο μας. Τα σερβίρουμε στους αγαπημένους μας και φωναχτά ακούγεται… «Τι καλλιτέχνης είσαι εσύ!».

Δε χρειάζεται να γίνουμε κάτι άλλο για το οποίο χρειάζεται να γίνεται μεγάλη προσπάθεια, όταν ήδη έχουμε γίνει κάτι. Μπορεί ο καθένας να βρει τι του αρέσει. Ίσως και με βοήθεια. Αμέσως μετά, να προσπαθήσει να γίνει καλός σε αυτό. Ίσως και με βοήθεια. Στο τέλος θα τα έχει καταφέρει. Ίσως και μόνος του. Με λίγο από τη φαντασία και τη δημιουργικότητά του.

Συντάκτης: Ευσταθία Χαντζάρα,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.