Μερικές από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες είναι αυτές που βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Φαίνεται ότι το κοινό ιντριγκάρεται από την …
Ταινίες που παραποίησαν ιστορικά γεγονότα – Μέρος Β’
Μερικές από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες είναι αυτές που βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Φαίνεται ότι το κοινό ιντριγκάρεται από την ιδέα να παρακολουθήσει ένα έργο που θα του αποκαλύψει ιστορικά στοιχεία που αγνοούσε. Πρόκειται για ταινίες που συνόδεψαν τα παιδικά, τα εφηβικά αλλά και τα ενήλικα χρόνια πολλών εκατομμυρίων και το γεγονός ότι ίσως να μην προσφέρουν μία τόσο ακριβή απεικόνιση της πραγματικότητας μπορεί να απογοητεύσει πολλούς.
Ακολουθούν 5 ταινίες που παραποίησαν τα ιστορικά στοιχεία στα οποία βασίστηκαν για λόγους πλοκής και θεαματικότητας:
Shakespeare in Love
Σύμφωνα με την ταινία, ο Shakespeare εμπνεύστηκε σταδιακά το έργο του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», δεν γνώριζε το τέλος, αλλά ακολούθησε την ροή του έργου και το βρήκε στη συνέχεια. Επιπλέον, για όλα αυτά, υποτίθεται πως, αφορμή και μούσα στάθηκε μία γυναίκα, με την οποία βίωσε και ο ίδιος έναν «απαγορευμένο» έρωτα. Ωστόσο, οι ιστορικοί αναφέρουν ότι ο Σαίξπηρ προσάρμοσε την πλοκή του έργου από άλλες πηγές, επομένως η ιδέα ότι δεν είχε φανταστεί το τέλος ενώ βρισκόταν ήδη στα μισά, είναι απίθανη.
Άλλες λεπτομέρειες που ίσως και να τραβήξουν το βλέμμα των παρατηρητικών θεατών αφορούν τεχνικές ανακρίβειες. Για παράδειγμα, η βασίλισσα δεν θα παραβρισκόταν σε μία παράσταση σε θέατρο ανοιχτό προς το κοινό. Οποιοδήποτε έργο τυχόν παρακολουθούσε θα ήταν στην βασιλική αυλή. Πέραν αυτού, τα θέατρα δεν λειτουργούσαν την εποχή που η βουβωνική πανώλη βρισκόταν σε ξέσπασμα.
Η γέφυρα του ποταμού Κβάι
Η ιστορία είναι γνωστή, πιστεύω: Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ταϊλάνδης, ο Ιάπωνας συνταγματάρχης Σάιτο υποχρεώνει τους βρετανούς αιχμαλώτους να εργαστούν στην κατασκευή μιας γέφυρας τεράστιας στρατηγικής σημασίας, εφόσον επρόκειτο να ενώσει τη Βιρμανία με την Ταϊλάνδη. Ο συνταγματάρχης Νίκολσον, που βρίσκεται σε συνεχή σύγκρουση με τον Ιάπωνα, δέχεται να ηγηθεί των ανδρών του στην κατασκευή της γέφυρας. (Wikipedia).
Ο πραγματικός σνταγματάρχης ονομαζόταν Philip Toosey και δεν δέχτηκε ποτέ να χτίσει την γέφυρα. Το έκανε με μοναδικό σκοπό να σώσει του άντρες του.
Apocalypto
Ο Μελ Γκίμπσον δεν έκανε σωστά την έρευνά του και αποτέλεσμα ήταν μία ταινία που απείχε κατά πολύ απ’ τη πραγματικότητα και «έθιξε» μία ολόκληρη φυλή. Η ταινία παρουσιάζει τους Μάγια ως έναν βίαιο λαό, που λεηλατεί χωριά και απαγάγει κόσμο, με σκοπό να τους χρησιμοποιήσει ως σκλάβους ή ακόμη και να τους θυσιάσει.
Ο μελετητής του πολιτισμού των Μάγια, Ζάκαρι Χράμπι, έχει δηλώσει στο National Geographic ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για τέτοιου είδους πράξεις απ’ τους Μάγια, αντίθετα, οι ανθρώπινες θυσίες ήταν περισσότερο διαδεδομένες στους Αζτέκους. Ενώ αιχμαλωσίες υπήρχαν μόνο σε περιόδους πολέμου.
Pearl Harbor
Πέρα απ’ αυτόν κάθ’ αυτόν τον βομβαρδισμό του Pearl Harbor, από τους Ιαπωνέζους, η ταινία δεν διαθέτει κανένα άλλο πραγματικό στοιχείο. Η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω από τα πρόσωπα των πλασματικών χαρακτήρων Danny και Rafe, οι οποίοι βρίσκονται στο Pearl Harbor, κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού. Επιβιώνουν στη μάχη και, στη συνέχεια, στέλνονται σε αποστολή βομβαρδισμού στο Τόκυο.
Σύμφωνα με τους ιστορικούς οι πιλότοι μαχητικών αεροσκαφών δεν θα στέλνονταν ποτέ να βομβαρδίσουν στόχους στο Τόκυο, ενώ, εξαρχής ο Rafe θα ήταν αδύνατον να συμμετάσχει στη Βρετανική μοίρα, καθώς θα αποτελούσε παραβίαση της ουδετερότητας. Ακόμη, ο Rafe, στην ταινία, γνώριζε άριστα την τέχνη του οριγκάμι, τέχνη που ανακαλύφθηκε από τα ξένα στρατεύματα μόνο μετά τον πόλεμο.
10,000 Bc
Είναι γνωστή η ικανότητα του Roland Emmerich να δημιουργεί blockbusters, ωστόσο πρόκειται για την τελευταία, και χειρότερη, ταινία στην λίστα. Η ιστορία ακολουθεί το ταξίδι ενός κυνηγού μαμούθ, που κάνει ό,τι μπορεί για να καθοδηγήσει τη φυλή του. Τα λάθη είναι αμέτρητα και πρόκειται για μία από τις πιο ανακριβείς απεικονίσεις της προϊστορικής ζωής, γεγονός που οφείλεται στην προσπάθεια του σκηνοθέτη να συνδέσει στοιχεία ασύνδετα μεταξύ τους.
Καταρχάς οι πυραμίδες δεν χτίστηκαν παρά μόνο 8.000 χρόνια αργότερα από την περίοδο που τοποθετείται η ιστορία. Φυσικά, τα μαμούθ δεν έπαιξαν κανένα ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Ταυτόχρονα, τα εργαλεία που χρησιμοποιούνταν δεν συμβαδίζουν με την εποχή, καθώς η χρήση των μετάλλων είναι ανυπόστατη κατά την μεσολιθική περίοδο, στην οποία διαδραματίζεται η ταινία. Γενικά η ταινία προσφέρει ένα απολαυστικό και ανάλαφρο θέαμα, αλλά σίγουρα όχι ιστορική ακρίβεια.
Μπορεί να μην ακολούθησαν πιστά την ιστορία, αλλά, στην προκειμένη, αυτό το γεγονός δεν μπορεί να καταστρέψει την αγάπη που έχουμε γι’ αυτές τις ταινίες. Ίσως, άλλωστε, δίχως αυτά τα πρόσθετα στοιχεία και την δραματοποίηση, οι ταινίες να μην γνώριζαν την απήχηση που έχουν σήμερα.
