Tα μάντρας ως πηγή ενίσχυσης της πνευματικής δύναμης

«Κοίτα τι έχεις κάνει, άχρηστε, ανόητε!». Πόσο συχνά απευθύνεστε στον εαυτό σας έτσι;

Ο άνθρωπος μπορεί να συνηθίσει να μιλά απαξιωτικά στον εαυτό του, έως το σημείο που πλέον δεν αντιλαμβάνεται το πόσο συχνά το κάνει. Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε τόσο βάρβαροι με τον εαυτό μας, ώστε δεν έχουμε ιδέα τι σημαίνει γνήσια ψυχική ηρεμία.

Σίγουρα έχετε ακουστά κάθε λογής θεραπεία:

Διαλογισμός, ρήσεις για επιβεβαίωση, άσκηση, υπνωτισμός, χάπια, περισσότερος ύπνος, ψυχοθεραπεία.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα του πρωτότυπου άρθρου, Alex Mathers, «το μεγαλύτερο όφελος του ανθρώπου δεν είναι το περιβάλλον του, ούτε η ανατροφή του, οι γονείς του, η εμφάνιση, ούτε καν οι αποφάσεις που λαμβάνει. Το σημαντικότερο πλεονέκτημά του είναι η συχνότητα με την οποία μιλάει στον εαυτό του ενθαρρυντικά, παρά ταπεινωτικά».

H εξήγηση είναι απλή: Διανύουμε τη ζωή μας αναλογιζόμενοι τις απογοητευτικές στιγμές και ανατρέχοντας στις άσχημες αναμνήσεις, εστιάζοντας στις αποτυχίες. Έτσι, η πραγματικότητά μας κυριολεκτικά διαπλάθεται σε ένα εφιαλτικό και άχαρο καλούπι.

Καταλήγουμε να γίνουμε εκείνο που επανειλημμένα σκεπτόμαστε. Καταλήγουμε να πραγματοποιήσουμε τις αδιέξοδες ιδέες μας.

Οι παραπάνω σκέψεις, αποτελώντας αντικείμενο έμμονης αναδρομής και αναστοχασμού, τελικά επιτάσσουν τη συμπεριφορά, τον αυτοπροσδιορισμό και τα βιώματα της ύφανσης της ζωής.

Αντιλαμβάνεστε τον κόσμο ως ένα ειδεχθές και απειλητικό μέρος;

Τότε οι σκέψεις αυτές θα υλοποιηθούν. Πώς θα ενεργούσατε μέσα σ’ έναν τέτοιο κόσμο;

Το σύστημα λειτουργεί με δύο πιθανούς τρόπους:

Το περιβάλλον ανταποκρίνεται ανάλογα με τη συμπεριφορά που εισπράττει, ενισχύοντας την κατευθυντήρια αρχή σας.

Αν αυτοπροσδιορίζεστε ως ανίκανοι, η πραγματικότητα θα είναι αμείλικτη εναντίον σας.

Οι ζοφερές σκέψεις συσκοτίζουν το μυαλό και βυθίζουν τον κόσμο σας στο σκοτάδι. Ένα σκοτάδι που απλά σηματοδοτεί την απουσία φωτός.

Με τον ίδιο τρόπο, ο αρνητικός τρόπος σκέψης δεν μπορεί ν’ αλλάξει αυτόματα. Αυτός οφείλεται στην απουσία θετικών σκέψεων.

Τα μάντρας είναι φράσεις που επαναλαμβάνονται κατά τον διαλογισμό, με αποτέλεσμα να ριζώνουν στην καθημερινή συνείδηση.
«Αγαπάω τον εαυτό μου»,

«Πιστεύω σε μένα»,

«Σχετίζομαι με τους ανθρώπους καλύτερα απ’ ότι πιστεύω»,

«Είμαι καλός άνθρωπος».

Μπορούμε να σκεφτόμαστε εμμονικά είτε τα άσχημα, είτε τα καλά. Αυτή είναι μία επιλογή ικανή ν’ αλλάξει τα πάντα. Τόσο απλή και όμως επιφυλάσσει λύσεις σε τόσα πολλά.

Όσο περισσότερο εμμένετε στην αρνητική σκέψη, τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη σας για θετική σκέψη. Να πλημμυρίζετε διαρκώς το μυαλό σα με σκέψεις ευχάριστες. Ό,τι και αν θυμάστε, επαναλάβετε τα μάντρας σας ή παρόμοιες εκφράσεις. Με τον τρόπο αυτό, βγάζετε τον εαυτό σας από έναν κόσμο σκιώδη.

Θυμηθείτε την εξής ιδέα από το βιβλίο του Kamal Ravikant «αγαπήστε τον εαυτό σας, σαν η ζωή να εξαρτάται απ’ αυτό».

Ο συγγραφέας του βιβλίου είναι από τους λίγους ανθρώπους που έχουν τολμήσει ν’ αναδείξουν τη σχεδόν κωμική απλότητα της λύσης.

Πείτε στον εαυτό σας ότι τον αγαπάτε. Αυτό έχετε ανάγκη. Δοκιμάστε την αυτοεπιβεβαίωση με διάφορες ενθαρρυντικές φράσεις.

Τα μάντρας μετατρέπονται σε αντιλήψεις που απορροφώνται από το υποσυνείδητο που προσδιορίζει την πραγματικότητά σας.

Συσσωρεύστε αφειδώς άπλετο φως ώστε να διαλυθεί το σκοτάδι.

Επαναλάβετε τα ευνοϊκά μάντρας και τις επιβεβαιωτικές εκφράσεις όποτε μπορείτε, είτε δυνατά ή σιωπηρά.

Προτείνεται να διαβάσετε το βιβλίο του Kamal.

Αν οι παραπάνω συνήθειες σάς μοιάζουν αφελείς και αφύσικες, τότε αναλογιστείτε ότι το ν’ αυτοαποκαλείστε μία ζωή ανόητοι είναι εξίσου αφελές και επίπλαστο. Αυτού του είδους ο δηλητηριώδης μονόλογος χρειάζεται ένα αντιστάθμισμα, το οποίο προσφέρει ο θετικός μονόλογος.

Στην αρχή, η επιβεβαίωση προς τον εαυτό σας ότι τον αγαπάτε μπορεί να φανεί ως πρόκληση, καθώς δεν είστε συνηθισμένοι σ’ αυτήν. Θα σάς μοιάζει ανόητη και δύσκολο στο να διατηρηθεί. Αυτό είναι και το δυσκολότερο σημείο.

Επιμείνετε λοιπόν, επαναλαμβάνοντας κάθε ώρα, καθημερινά. Δύσκολο και όμως εξαιρετικά απλό.

Η θετική στάση ζωής αποκτά καμιά φορά τετριμμένη χροιά, επειδή ορισμένοι τη θεωρούν απατηλή, μη ρεαλιστική. Μεταξύ όμως του «θετικού» που φτάνει ν’ αμελεί τα ζητήματά του και του θετικού που υποστηρίζει τον εαυτό του και τους άλλους, ώστε ν’ αντιμετωπιστούν καλύτερα τα προβλήματα, υπάρχει διαφορά.

Σκεφθείτε όσους παρηγορούσαν τους συμπολεμιστές τους στη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Εκείνοι ήταν αφελείς ή γενναίοι μπροστά σε ανείπωτο τρόμο;

Από ψυχική άποψη, τίποτε δεν έχει αλλάξει από τότε. Δαίμονες κατατρύχουν όλους τους ανθρώπους. Εμείς έχουμε να επιλέξουμε είτε να στηρίζουμε τον εαυτό μας ή να υποκύπτουμε στη θυματοποίηση-επιτρέποντας στους δαίμονες να εισβάλουν. Επιλέξτε το πρώτο.

Αντιστρέψτε τα επικίνδυνα και αγχωτικά μονοπάτια που έχετε δημιουργήσει στο σκηνικό του μυαλού σας. Λέγοντας αρκετά θετικά στον εαυτό σας, δημιουργούνται νέα μονοπάτια.

Αν ολισθήσετε, μην ανησυχείτε. Απλά ξεκινήστε αμέσως την αυτό-παρηγοριά. Όπως κάθε συνήθεια, έτσι και οι παραπάνω ενέργειες θα γίνονται ολοένα και περισσότερο αυτόματες.

Όταν έχετε γεμίσει τη συνείδησή σας με θετικές ιδέες, θα στερείτε από τις αρνητικές σκέψεις την ευκαιρία ν’ αναδύονται και να σάς απορροφούν.

Όπως ισχύει για κάθε συνήθεια, η προειδοποίηση είναι να μην την εγκαταλείψετε. Αν ακολουθήσετε τη διαδικασία της ψυχικής ανάτασης όταν θα είστε θλιμμένοι και χρειάζεστε υποστήριξη-μην σταματήσετε όταν αισθάνεστε δυνατοί. Στο σημείο αυτό μάλιστα, χρειάζεστε τα μάντρας περισσότερο. Η εγκατάλειψη της συνήθειας μπορεί να σάς φέρει θλίψη. Όπως λοιπόν κάθε συνήθεια, έτσι και αυτή πρέπει να επαναλαμβάνεται ακατάπαυστα.

Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν γιατί δεν παίρνουν ριψοκίνδυνες αποφάσεις στη ζωή. Οι περισσότερες δικαιολογίες μας είναι ανυπόστατες. Οι άνθρωποι αποφεύγουν το ρίσκο, χάνοντας πολλές από τις καλύτερες στιγμές της ζωής τους. Κάτι που είναι απαράδεκτο. Πολλοί έχουν χάσει εμπειρίες, λόγω αυτής της νοοτροπίας και των αυτό-επιβαλλόμενων φραγμών τους.

Όταν μοχθούμε, χρειαζόμαστε ανάταση ώστε να βγούμε από την κατήφεια. Ένα αποκούμπι-κάτι που να προσφέρει μία στέρεη βάση και να μάς βοηθά να δούμε τις ικανότητές μας και να μάς κάνει να αισθανθούμε -έστω φευγαλέα-ότι στον κόσμο υπάρχει μαγεία.

Εφαρμόστε την τακτική του θετικού εσωτερικού μονολόγου, ακόμη και αν δεν πιστεύετε στα λόγια. Είναι μία διαρκής εξάσκηση. Μέσα από την επιμονή, θ’ αρχίσετε να πιστεύετε και στα λόγια.

Μία νέα αίσθηση δύναμης θα κυλήσει μέσα σας. Με τον τρόπο αυτό θα δημιουργήσετε το δικό σας αποκούμπι. Συν τω χρόνω, θ’ αναρωτιέστε πώς τόσον καιρό παραμένατε τυφλοί μπροστά στην ευτυχία.

Πηγή: Medium Self (Άρθρο του Alex Mathers)

Συντάκτης: Μαρίνα Σίσκου,

Influence:

Σπούδασα Αγγλική Φιλολογία και εργάζομαι ως εκπαιδευτικός, μεταφράστρια και επιμελήτρια κειμένων…