Σχολικός εκφοβισμός – Θύμα ή θύτης;

Συντάκτης: Θωμάς Κυργιόπουλος

Η βία στα σχολεία μας είναι μία πραγματικότητα. Παιδιά ασκούν βία σε άλλα παιδιά. Βία λεκτική, βία συναισθηματική, βία στα μέσα κοινωνικής  δικτύωσης, βία σωματική.

Στο σχολείο τα παιδιά μας μεταφέρουν την νοοτροπία που κυριαρχεί στις οικογενειακές τους σχέσεις. Τα παιδιά υιοθετούν τις απόψεις και την αντιμετώπιση των ενηλίκων, κυρίως των γονέων τους και τις κάνουν δικές τους. Με τον τρόπο αυτό διαμορφώνονται οι δύο πλευρές του ιδίου νομίσματος -ο θύτης και το θύμα.

Παιδιά που πιθανότατα διαβιώνουν σε ένα περιβάλλον αυταρχικό, όπου η δύναμη και η σκληρότητα επικροτούνται και θεωρούνται δείγματα ανθεκτικού χαρακτήρα, είναι θύματα μιας σκληρής και απόλυτης συμπεριφοράς μέσα στην οικογένεια. Αυτά τα παιδιά μετατρέπονται εύκολα σε θύτες, δηλαδή σε παιδιά που επιδιώκουν την αποδοχή  από το σχολικό περιβάλλον μέσα από την επικράτησή τους σε άλλα παιδιά, που είναι διαφορετικά κατά την γνώμη τους, αδύναμα και εύκολοι στόχοι.

Παιδιά που δεν βρίζουν, δεν  χτυπούν, δεν το παίζουν κάποιοι, είναι τα πρώτα που στοχοποιούνται, γιατί η συμπεριφορά τους είναι ήπια και αυτό θεωρείται πρόκληση. Είναι τα θύματα. Δεν έχουν μάθει τη βία σαν λύση στις διαφορές τους. Έτσι γίνονται η εύκολη λεία εκείνων που μισούν να είναι αδύναμοι, να φαίνονται μάλλον κάτι τέτοιο, γιατί  μέσα στην ψυχή τους είναι σίγουρο πως αιμορραγεί η πληγή της δικής τους θυματοποίησης.

Οι γονείς  αυτών  των παιδιών θεωρούν καλύτερο  να εμφυσήσουν στο παιδί τους αρνητικά  συναισθήματα για τους γύρω του, παρά να του δώσουν την ευκαιρία να  μιμηθεί υγιή πρότυπα, να ανταγωνιστεί  και να κερδίσει τη θέση που του αξίζει, τόσο στη σχολική κοινότητα, όσο και αργότερα στη ζωή του.

Η διαφορετικότητα γίνεται  η απειλή, γιατί προβληματίζει. Γίνεται ερέθισμα για διάλογο

και υγιή ανταγωνισμό, πράγματα  δύσκολα για ένα παιδί  που δεν γνώρισε ποτέ αποδοχή από τους δικούς του γονείς. Θύτης και  θύμα συχνά εναλλάσσονται,  καθώς οι συνθήκες  κάθε φορά  διαμορφώνουν περιστάσεις  και οι περιστάσεις ρόλους.

Πώς αντιμετωπίζεται  κάτι τέτοιο; 

Συζητάμε, κρατάμε ανοιχτή  την επικοινωνία  με το παιδί μας και το σχολείο του.

Ενθαρρύνουμε συμπεριφορές  άμιλλας και προσφοράς. Ενισχύουμε την αλληλεγγύη και την προσέγγιση,  ώστε  να φανούν οι αληθινές αιτίες και το σχολείο να εξασφαλίσει  ένα υποστηρικτικό  πλαίσιο  αναθεώρησης  νοοτροπιών.

Η προσπάθεια  αυτή  απαιτεί επικοινωνία  και ρεαλισμό για εξεύρεση  λύσεων  που θα  απαλλάξουν τα παιδιά  από τους ρόλους του θύτη και του θύματος  και θα τα εκπαιδεύσουν στην ισότιμη συμμετοχή και συνύπαρξη  στο σχολείο  στις φιλίες, στη  ζωή.

Συντάκτης: Θωμάς Κυργιόπουλος,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr