Συνταγές Ευτυχίας: Εμπιστοσύνη
Όλοι οι άνθρωποι για να αναπτύξουν την οποιαδήποτε μορφής σχέση, θα πρέπει να εμπιστευτούν τον άλλο άνθρωπο, με τον οποίο συναναστρέφονται. Η εμπιστοσύνη είναι μια αξία που πρέπει να κατακτηθεί και να επιβιώσει μέσα σε μια σχέση, για να έχει η σχέση εξέλιξη και να μη μαραζώσει.
Όταν ένας ερωτικός σύντροφος, παρόλο που αγαπά το ταίρι του, δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στον άνθρωπο με τον οποίο μοιράζεται τη ζωή του, αργά ή γρήγορα και με μαθηματική ακρίβεια, η σχέση θα υποστεί κλυδωνισμούς και μπορεί σε βάθος χρόνου να καταλήξει σε χωρισμό.
Η φιλία, είναι και πρέπει να είναι θεμελιωμένη σε δεσμούς εμπιστοσύνης. Η εμπιστοσύνη ανάμεσα σε φίλους δεν μπορεί παρά να είναι μονόδρομος. Αυτό σημαίνει, όχι ότι όποιον είναι φίλος μας πρέπει να τον εμπιστευόμαστε εξ’ ορισμού, αλλά ότι για να δημιουργηθεί μια βαθιά και σταθερή φιλία, θα πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη ανάμεσα στα δύο άτομα. Η εμπιστοσύνη στη φιλική σχέση είναι πιο δύσκολο να επιτευχθεί από ό,τι σε μια ερωτική, γιατί τα συναισθήματα που αναπτύσσονται ανάμεσα σε δύο φίλους, δεν έχουν την ορμή του έρωτα, ο οποίος παρασύρει και μπορεί να παρακάμψει κάποιες συμπεριφορές στην αρχή. Η φιλική εμπιστοσύνη χτίζεται σιγά-σιγά, αλλά είναι πιο βαθιά.
Οι πιο δύσκολες σχέσεις εμπιστοσύνης είναι αυτές ανάμεσα σε γονείς και παιδιά. Πόσες περιπτώσεις δεν έχουμε ακούσει ή ξέρουμε από φίλους, στις οποίες τα παιδιά ή οι γονείς δεν δείχνουν εμπιστοσύνη στις συμβουλές ή τις επιλογές και αποφάσεις αντίστοιχα του άλλου.
Τα παιδιά, ιδιαίτερα στις δύσκολες εφηβικές ηλικίες, εμπιστεύονται πιο εύκολα ένα φίλο από το γονιό τους, σε κάποιες περιπτώσεις. Αυτό μπορεί να έχει επιπτώσεις σε διάφορα επίπεδα. Από το πιο απλό, να κλονιστεί η σχέση με τους γονείς, το οποίο με τους κατάλληλους χειρισμούς και από τις δύο πλευρές, μπορεί να μεταστραφεί, μέχρι πιο σύνθετα και επικίνδυνα για το παιδί αποτελέσματα. Οι «πειρασμοί» για έναν έφηβο νέο, είναι πολλοί και μπορεί να καταλήξει σε πολύ άσχημες και επικίνδυνες καταστάσεις. Η συμβουλή του γονιού και η στήριξή του μπορεί να αποβεί σωτήρια, αν ο νέος έχει αφήσει ένα πρόσφορο έδαφος για να μπορεί να πατήσει ο γονιός και να βοηθήσει. Αυτό το έδαφος δημιουργείται από την εμπιστοσύνη που θα δείξει ο νέος στους ανθρώπους που τον έφεραν στον κόσμο και τον αγαπάνε.
Οι γονείς που έχουν ενήλικα παιδιά, σε πολλές περιπτώσεις αμφισβητούν ή δε στηρίζουν τις αποφάσεις των παιδιών. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και να διαφωνούν με την όποια απόφαση του τέκνου τους, οφείλουν να τού δείξουν εμπιστοσύνη, αφενός, γιατί πρόκειται για έναν ενήλικο άνθρωπο υπεύθυνο για τις πράξεις του και τις συνέπειές τους, και αφετέρου, γιατί η ζωή είναι του παιδιού και όχι δική τους για να μπορούν να την επηρεάζουν τόσο καταλυτικά. Δείχνοντας εμπιστοσύνη στα παιδιά μας, δείχνουμε εμπιστοσύνη στον τρόπο που τα μεγαλώσαμε, στις αρχές που τούς δώσαμε, και κατ’ επέκταση και στον ίδιο μας τον εαυτό στο ρόλο του γονέα.
Η εμπιστοσύνη είναι μια ουσιώδης αρχή, από την οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η επιτυχία μιας διαπροσωπικής σχέσης. Μπορεί σε αρκετές περιπτώσεις να είναι δύσκολο να επιτευχθεί ή να διατηρηθεί, αλλά όταν υπάρχει, κάνει τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους. Είναι η ουσία, που όπως σε ένα φαγητό το άμυλο καταφέρνει να δένει το φαγητό και τις σάλτσες, έτσι μπορεί και αυτή να δένει τις σχέσεις και να τις κάνει πιο συνεκτικές.
