Συνέντευξη των Swingin’ Cats

Με αφορμή  τη  νέα συναυλία των  Swingin’ Cats  στις 17  Μαΐου, στο “σπίτι τους” στο Gazarte, το flowmagazine.gr  προσκαλεί τον μαέστρο Γιώργο Ζερβό σε μια συνάντηση γνωριμίας.

• Αλήθεια γιατί αποκαλείτε το Gazarte “σπίτι σας”; Είναι ο χώρος όπου κάνετε τα περισσότερα live σας ή το νιώθετε σαν στο σπίτι σας;

Το Gazarte είναι ο χώρος ο οποίος φιλοξενεί σταθερά εδώ και 4 χρόνια τις ζωντανές εμφανίσεις μας στην Αθήνα. Δικαίως λοιπόν, θεωρείται το σπίτι μας για το οποίο είμαστε πολύ περήφανοι, μιας και μιλάμε για έναν χώρο όπου από αρχιτεκτονικής άποψης η αισθητική είναι απαράμιλλη, ενώ η πάρα πολλή καλή ποιότητα του ήχου (για μας το πιο σημαντικό!) είναι δεδομένη. Πλέον νιώθουμε οικογένειά μας την οικογένεια του κου. Πετρόπουλου οι οποίοι έχουν τον χώρο, αλλά και όλα τα παιδιά που εργάζονται εκεί. Εγώ προσωπικά, όποτε βρεθώ στο Gazarte ανταλλάσω 15 καλησπέρες και 15 καληνύχτες μετά το πέρας της βραδιάς, και αυτό με κάνει να νιώθω όμορφα.

• Στο τελευταίο  live σας που σας απολαύσαμε στο Gazarte για άλλη μια φορά πήρε φωτιά η πίστα από τον χορό. Από που αντλείτε τόση ενέργεια για να “ξεβιδώνεστε” όλη νύχτα στο χορό;

Δεν υπάρχει κάποια μυστική συνταγή για αυτό. Αγαπάω πολύ να παίζω ζωντανά μουσική και όταν συμβαίνει αυτό, περνάω πραγματικά καλά! Το live φυσικά είναι ένα πάρε δώσε ενέργειας με το κοινό, οπότε όσο νιώθω ότι αυτό που κάνω περνάει στο κοινό, τόσο ανεβαίνουν οι σφυγμοί και η χορευτική διάθεση. Όταν μοιράζεσαι δε το πατάρι με εξαίρετους μουσικούς και καλούς πλέον φίλους το κέφι απογειώνεται!

• Πιστεύετε ότι ο χορός είναι στη φύση των ανθρώπων; Τι θα λέγατε για να παρακινήσετε ανθρώπους που λένε ότι δεν ξέρουν να χορεύουν ή  ότι ντρέπονται;

Ο άνθρωπος από την απαρχή της ιστορίας του, χορεύει γύρω από την φωτιά με συνοδεία μουσικής, είναι στο DNA του να κουνιέται ρυθμικά όσο ακούει μουσική λοιπόν. Εγώ αυτό που λέω στον κόσμο είναι να αφήσουν τα τσιγάρα και τα ποτά τους και να αφεθούν στον ρυθμό. Δε χρειάζεται να είσαι ο Νουρέγιεφ για να λικνιστείς χορευτικά. Απλά κάν’ το! Και όταν το κάνεις, καπνίζεις και πίνεις λιγότερο, ενώ παράλληλα ιδρώνεις και αποτοξινώνεσαι. Διπλό λοιπόν το καλό, χώρια που φλερτάρεις περισσότερο χορεύοντας, παρά καθισμένος σε ένα σκαμπό ή μία καρέκλα!

• Πώς σχεδιάζετε το μουσικό πρόγραμμα των live σας; Δεν είναι πολύ κουραστικό για μια μπάντα να κινείται σε τόσο διαφορετικά μουσικά είδη ταυτόχρονα;

Εμείς ως μπάντα έχουμε τον ήχο μας, ο οποίος έχει από πλευράς ενορχήστρωσης  3 βασικά στοιχεία, την συνύπαρξη της ηλεκτρικής κιθάρας  και των πνευστών, τα doo-wop φωνητικά τα οποία συνοδεύουν τη βασική μελωδία τραγουδισμένης από την Εύα Τσάχρα (η τραγουδίστριά μας) ή από εμένα και τέλος,  η ρετρό αισθητική στo rhythm section ( τύμπανα – κοντραμπάσο) τα οποία κινούνται ενίοτε στο στυλ παιξίματος της Big Band Jazz του Frank Sinatra ή στο rock ‘n roll του Bill Haley. Από εκεί και πέρα, στο ρεπερτόριό μας φιλοξενούμε διάφορα τραγούδια ελληνικού αλλά και ξένου ρεπερτορίου, τα οποία θεωρούμε ότι αξίζουν προσοχής, ενώ  εξυπηρετούν το μουσικό ταξιδάκι σε περασμένες δεκαετίες και διάφορους τόπους το οποίο θέλουμε να ζει το κοινό μας στα live μας.

• Πάντα στα live σας είναι εντυπωσιακό με πόσο ιδιαίτερο στυλ ντύνεστε! Μάθαμε ότι η υπεύθυνη επικοινωνίας του γκρουπ, κα. Δάφνη Στεφανίδη, επιμελείται τις εμφανίσεις σας. Εσείς έχετε λόγο ως προς τις επιλογές της ή την ακολουθείτε τυφλά; Τι εικόνα θέλετε να δίνετε στον κόσμο με το ντύσιμό σας;

Η Δάφνη είναι αναπόσπαστο μέλος της ομάδας και εκτός από την επικοινωνία του γκρουπ επιμελείται πάρα πολλά, μεταξύ των οποίων και το ενδυματολογικό στυλ μας επί σκηνής. Έχω κάποιες ιδέες και εγώ, τις οποίες μοιράζομαι με την Δάφνη και συζητώντας καταλήγουμε σε κάποια ιδέα, η οποία συνήθως κινείται στα δικά μας ρετρό μονοπάτια. Το ντύσιμο είναι πολύ σημαντικό για μία μπάντα. Μία κομψή αλλά ταιριαστή στον ήχο της μπάντας εμφάνιση, μπορεί να μετατρέψει ένα λάιβ σε πραγματικά ξεχωριστή εμπειρία για έναν ακροατή. Πολύ σημαντικό βέβαια στοιχείο είναι και ο φωτισμός του stage. Ήχος και εικόνα πάνε μαζί εδώ και πολλά χρόνια!

• Ποιό ήταν το όραμά σας όταν δημιουργήσατε τους Swingin’ Cats; Σε ποιό βαθμό το έχετε υλοποιήσει;

Οι Swingin’ Cats είναι η μπάντα με την οποία ανδρώθηκα μουσικά. Έχω κάνει πάρα πολλά live, συνεργασίες, δισκογραφία, ενώ με αυτή τη μπάντα υλοποίησα ό,τι ονειρεύτηκα ως έφηβος. Απαλλαγμένος πλέον  από το άγχος εκπλήρωσης παιδικών ονείρων, συνεχίζω να απολαμβάνω το μουσικό ταξίδι παρέα με τους γάτους και μπορώ να πω με περισσότερη ακόμα όρεξη από όταν ξεκίνησα! Η σπουδή της μουσικής είναι κάτι που πραγματικά δεν σταματά, και όσο τρως τόσο περισσότερο έρχεται η όρεξη. Αυτό νιώθω ότι κάνω με τους γάτους, είμαι ένας σπουδαστής της μουσικής και κάθε μέρα έχω να μάθω κάτι καινούριο, να γράψω μία νέα μελωδία την οποία θα μοιραστώ με το κοινό.

• Αυτό που θα έλεγα ότι σας κάνει να ξεχωρίζετε, πέρα από το τρελό κέφι που μεταδίδετε, είναι το γεγονός ότι στα live σας βλέπουμε στο κοινό ηλικίες 65+. Ήταν ο στόχος σας να προσελκύσετε τους ηλικιωμένους ξανά στα μπαρ ή προέκυψε;

Εμάς μας αρέσουν πολύ τραγούδια περασμένων δεκαετιών τα οποία είτε διασκευάζουμε, είτε επανεκτελούμε. Προφανώς άνθρωποι μεγαλύτερων ηλικιών ακούνε τραγούδια με τα οποία διασκέδασαν και χόρεψαν όταν ήταν νέοι. Γι ‘αυτό και μας τιμούν με την παρουσία τους. Δεν είναι κάτι το οποίο είχαμε προσχεδιασμένο, αλλά λογικό να συμβαίνει. Αυτό που μας κάνει εντύπωση όμως είναι το ότι στο λάιβ συνυπάρχουν και διασκεδάζουν την ίδια στιγμή, άνθρωποι όλων των ηλικιών. 20άρηδες μέχρι 60άρηδες μπορεί να χορεύουν ή να χαμογελούν και να χαίρονται ταυτόχρονα. Αυτό είναι πραγματικά πολύ όμορφο να το βλέπεις όταν είσαι επί σκηνής. Ο έρωτας για την μουσική, χρόνια δεν κοιτά…

• Μιλήστε μας για το νέο σας δίσκο…

Ο νέος δίσκος θα πραγματεύεται μία εξιστόρηση των περιπετειών ενός ζευγαριού το οποίο αφού γνωρίστηκε ένα “Μοιραίο Βράδυ” έζησε έναν σαρκοβόρο έρωτα, γεμάτο περιπέτειες αλλά και ρομαντισμό, καταλήγοντας ως σάρκα μία, είς γάμου κοινωνία. Το τέλος δεν είναι αίσιο, μιας και η σχέση μετά από το στάδιο της μιζέριας…διαλύεται! Τους στίχους υπογράφει ο Κωνσταντίνος Φεργκαδάκης με κάποιες πινελιές δικές μου και του Δημήτρη Καλονάρου (ο ντράμερ μας). Οι μουσικές μας αναφορές έχουν να κάνουν με την Ελλάδα και την Αμερική από τα τέλη της δεκαετίας του 50 μέχρι της αρχές του 60, μία περίοδο η οποία μουσικά, μας αφορά πάρα πολύ. Και πιο συγκεκριμένα, μας αφορά το ελληνικό τραγούδι εκείνης της περιόδου το οποίο μελετάμε στιχουργικά, ενορχηστρωτικά και συνθετικά.

• Τα μέλη της μπάντας είστε και φίλοι μεταξύ σας; Βγαίνετε, διασκεδάζετε; Αν ναι, που;

Με τα παιδιά είμαστε πλέον οικογένεια. Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, έχουμε κουμπαριάσει, γκρινιάζουμε μεταξύ μας, τρωγόμαστε άλλες φορές σαν κεραμιδόγατοι, αλλά τελικά καταλήγουμε αγαπημένοι και ψύχραιμοι να συζητάμε τους προβληματισμούς μας. Πέφτει πολύ γέλιο πάντως, πλάκες μεταξύ μας, αστεία στις πρόβες και στο ομαδικό messenger, αλλά και επί σκηνής. Όταν βγαίνουμε, αγαπάμε να πηγαίνουμε στον πεζόδρομο της Ηπίτου στα όμορφα μαγαζιά της (Ipitou Bar, Bluebird, Kiki de Grece) αλλά και στο εξωτικό Tiki Bar στην αρχή της Φαλήρου στην Ακρόπολη.

• Ποιά είναι τα επόμενα βήματα για τους Swingin’ Cats;

Να ηχογραφήσουμε τον δίσκο και να τον κόψουμε σε βινύλιο (ο οποίος από πλευράς τραγουδοποιίας και ενορχήστρωσης είναι σχεδόν έτοιμος), και να ετοιμάσουμε ένα δυναμικό 45λεπτο σετ το οποίο θα παρουσιάσουμε στην Πλατεία Νερού ανοίγοντας τη συναυλία του Κωστή Μαραβέγια στις 20 Ιουνίου (μεγάλη μας τιμή και χαρά αυτή η συναυλία!).

• Τελικά αξίζει να γίνει κανείς επαγγελματίας μουσικός στην Ελλάδα; Μπορεί να κάνει το χόμπυ του επάγγελμα ή δεν καλύπτεται βιοποριστικά; Τι θα λέγατε εσείς με βάση την εμπειρία σας;

Στην Ελλάδα της τελευταίας δεκαετίας καμία επαγγελματική ιδιότητα δεν είναι εύκολη να την ακολουθήσεις  και να βιοποριστείς από αυτήν. Αν κάποιος έχει διακαή πόθο να βιοποριστεί με βάση την τέχνη της μουσικής, οφείλει στον εαυτό του να το προσπαθήσει. Η ανταμοιβή του να κάνεις αυτό που αγαπάς είναι καθημερινή, ενώ ο μαρασμός του να μην κάνεις αυτό που αγαπάς είναι πάλι καθημερινός. Υπάρχει ένα μεγάλο «αλλά» σε όλο αυτό. Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Έχει δυσκολίες και αναποδιές, τις οποίες με καλή διάθεση μαθαίνεις να προσπερνάς.

• Κλείνοντας τη συνέντευξη, θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε θερμά για το χρόνο σας και να σας ρωτήσουμε κάτι βασικό – Τι ρόλο παίζει στην επιτυχία το να πιστεύεις στον εαυτό σου; 

Η πίστη στις δικές σου δυνάμεις σε κάνει πιο ισχυρό. Σου δίνει σιγουριά, σου γεννά  αγάπη για την ύπαρξή σου, την οποία εκπέμπεις στους γύρω σου μέσα από τις πράξεις σου. Αν είσαι καλλιτέχνης, την μοιράζεσαι μέσα από τα έργα σου. Βέβαια, το να έχεις πίστη σε σένα, χτίζεται. Θέλει δουλειά καθημερινή, αλλά και επαγρύπνηση. Επαγρύπνηση, γιατί αν πιστεύεις υπερβολικά στον εαυτό σου, μπορείς άθελά σου να θρέψεις το «εγώ» σου σε βαθμό που να απομονωθείς από την πραγματικότητα και να χάσεις ανθρώπους που πραγματικά αξίζουν. Αν είσαι καλλιτέχνης δε, και αυτή η εξύψωσή του «εγώ» συνδυαστεί με υπερβολική αναγνωρισιμότητα, μαζί με ό,τι άλλο μπορεί να φέρει αυτή, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι καταστροφικά. Μην ξεχνάμε ότι η τέχνη υπάρχει για να μας καλλιεργεί και να μας ανεβάζει πνευματικά, όχι για το αντίθετο…

Συντάκτης: Εύη Ξυραφά, Σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης

Influence:

Σύμβουλος προσωπικής και επαγγελματικής ανάπτυξης, Εκπαιδεύτρια Ανθρώπινου Δυναμικού σε θέματα HR και Επικοινωνίας…