Πώς μπορούμε να γίνουμε τοξικοί στις σχέσεις μας

Λέμε ότι πρέπει να αποφεύγουμε τους τοξικούς ανθρώπους και να τους απομακρύνουμε από τη ζωή μας. Πώς μπορούμε, όμως, να καταλάβουμε αν είμαστε οι ίδιοι τοξικοί για τους άλλους;

Απαιτούμε συνεχώς να διαμορφώνουν το πρόγραμμά τους σύμφωνα με το δικό μας

Ένα μεγάλο φάουλ που κάνουμε στις σχέσεις μας είναι να απαιτούμε να πηγαίνουν όλοι με βάση το δικό μας πρόγραμμα. Σίγουρα μπορεί να έχουμε ένα πιο πιεστικό και περιορισμένο πρόγραμμα σε σχέση με τους άλλους -ή αυτό να νομίζουμε- όμως αυτό δεν μας δίνει την δυνατότητα να απαιτούμε να βάζουν οι άλλοι πάντα τα θέλω τους σε δεύτερη μοίρα. Το πρόγραμμα των κοντινών μας ανθρώπων είναι εξίσου σεβαστό με το δικό μας και καλό είναι να δείχνουμε την δέουσα συμπεριφορά. 

Γινόμαστε ανταγωνιστικοί 

Η ζήλεια και ο φθόνος είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Δεν είναι κακό να ζηλέψεις ένα καινούργιο όμορφο φόρεμα που πήρε η φίλη σου ή ένα καινούργιο κινητό. Δεν είναι κακό να πας να αγοράσεις και εσύ κάτι παρόμοιο, αφού το ήθελες από πριν. Αλλά να φθονείς ένα κοντινό σου άτομο και να λες «γιατί αυτός και όχι εγώ», να βλέπεις την κατάσταση ανταγωνιστικά ή να προσπαθείς να μειώσεις την χαρά του για να νιώσεις εσύ καλύτερα που δεν βρίσκεσαι στη θέση του, είναι από τα πιο τοξικά πράγματα που μπορείς να κάνεις. 

Δεν χρειάζεται να επιλέγεις τον/την πρώην κάποιου κοντινού σου 

Όσο και να αλλάξουν οι εποχές, όσο και να χαρακτηρίζουν αυτή την άποψη πολλοί οπισθοδρομική, κάποιες αξίες και αρχές δεν μπορούν να αλλαχθούν. Το να επιλέξεις να αναπτύξεις μια ερωτική σχέση (κυρίως) με πρώην σύντροφο φίλου ή φίλης σου, δεν θα πάψει να δημιουργεί άβολες στιγμές και παρεξηγήσεις.

Υπάρχουν τόσοι καινούργιοι άνθρωποι εκεί έξω να γνωρίσουμε, που δε χρειάζεται να δημιουργούμε προβλήματα στις σχέσεις μας με τους αγαπημένους μας ανθρώπους. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις που θα γίνουν ειλικρινείς συζητήσεις και δεν θα υπάρχει θέμα ή στην περίπτωση ενός “κινηματογραφικού έρωτα”, κάτι τέτοιο είναι αποδεκτό. Πέρα από αυτά, δείχνει ότι δεν σκεφτόμαστε τα συναισθήματα του άλλου  και μας ενδιαφέρει μόνο η καλοπέρασή μας. 

Μιλάμε μόνο για δικά μας προβλήματα 

Για να μην παρεξηγηθούμε, προφανώς και οι δικοί μας άνθρωποι είναι εκεί για να μας στηρίζουν και να μοιραζόμαστε τα δύσκολα μαζί τους. Όμως αυτό πρέπει να ισχύει αμφίδρομα. Δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα είναι πάντα δίπλα μας, αν δεν τους δείξουμε ότι είμαστε και εμείς εκεί για αυτούς. Δεν γίνεται μόνο να μιλάμε και να μην ακούμε. 

Τα προβλήματά μας είναι το ίδιο σεβαστά όσο και του φίλου μας και δεν θα πρέπει να συγκρίνουμε ποια είναι πιο σημαντικά. Όταν μιλάμε και μας ρωτάει κάποιος πώς είμαστε και ξεκινάμε έναν ατελείωτο μονόλογο, είναι λογικό ο ακροατής να πέφτει σε έναν τοίχο και να μην βλέπει να έχει περιθώριο να μοιραστεί και τις δικές του ανησυχίες. 

Συντάκτης: Ευαγγελία Μποζαντζόγλου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.