Πώς το #Μένουμε_Σπίτι μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας προς το καλύτερο!

Ποιος να μας το έλεγε ότι την Πρωτοχρονιά του 2020, όταν ευχόμασταν “Χρόνια Πολλά”, ότι αυτή η ευχή θα ήταν η πιο ουσιαστική για τη χρονιά που ξεκινούσε! Αναμφίβολα, κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος για ό,τι βιώνουμε. Από τη μία στιγμή στην άλλη κληθήκαμε να προσαρμοστούμε σε μία κατάσταση, που όμοιά της δεν έτυχε να ξαναπεράσουμε.

Και δεν είναι μόνο ο φόβος για την επιβίωση που μας σημάδεψε σε μέγιστο βαθμό, αλλά κληθήκαμε να πατήσουμε pause από την καθημερινότητά μας και να μείνουμε σπίτι. Σίγουρα όλοι, αν όχι οι περισσότεροι, τις πρώτες μέρες κατακλυστήκαμε από όχι και τόσο ευοίωνα συναισθήματα σχετικά με το μέλλον. Αλλά, αν αναλογιστούμε καλύτερα, μήπως αυτός ο περιορισμός, εκτός από την προφανή σημασία του, ήρθε να μας διδάξει πολλά περισσότερα;

Βρεθήκαμε ξαφνικά, ενώ είχαμε συνηθίσει να τρέχουμε μέσα στην καλά προστατευμένη καθημερινότητα που είχαμε δημιουργήσει για να νιώθουμε καλά, τηρουμένου του προγράμματος, να μένουμε στο σπίτι. Και τώρα που βγήκαμε από αυτό το comfort zone, πώς νιώθει ο καθένας από εμάς; Τί κάνουμε τώρα στο σπίτι…

Ίσως ήρθε η ώρα για τις εσωτερικές αλλαγές που είχαμε βάλει ηθελημένα και μη για καποια άλλη στιγμή, “όταν έχω χρόνο”, όπως συνηθίζαμε να λέμε. Μήπως είναι αυτή η ιδανική στιγμή; Οι ώρες δεν περνούν μόνο με social media. Ίσως ήρθε η ώρα να σκεφτούμε, αν οι στόχοι που βάλαμε πρίν από εύλογο χρονικό διάστημα είναι ακόμη οι πραγματικές μας επιθυμίες, αν ο χρόνος που αφιερώνουμε στον εαυτό μας, στην οικογένεια, στη σχέση μας επαρκεί. Αν η εργασία που επέλεξε ο καθένας από εμάς μας προσφέρει ακόμα πληρότητα και πόσο εύκολο είναι σε αυτό το χρονικό διάστημα να εκτιμήσουμε, να αναθεωρήσουμε και να αλλάξουμε με λογική σκέψη όσα μας πίεζαν και δεν μπορούσαμε λόγω πίεσης χρόνου να τα διαπιστώσουμε.

Ίσως τώρα εκτιμήσουμε περισσότερο όσα καταφέραμε να έχουμε στη ζωή μας και τα θεωρούσαμε δεδομένα: υγεία, στέγη, επάρκεια αγαθών, ασφάλεια. Μένουμε μέσα στο σπίτι που μεγαλώσαμε, στο σπίτι που επιλέξαμε μόνοι μας ή  μοιραζόμαστε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Αυτό και μόνο μας ζητείται να κάνουμε, για να προστατευτούμε.

Ευτυχώς, οι συνθήκες είναι ευνοϊκές σε σχέση με προηγούμενες εποχές, που δεν υπήρχε τέτοια πληθώρα τεχνολογικών μέσων (τηλεόραση, ίντερνετ, Netflix, Youtube) για να περάσει κανείς πιο ευχάριστα τις ώρες του κατ΄οίκον περιορισμού και ακόμη και η τηλεόραση ήταν απρόσιτη πολυτέλεια. Επίσης, τα καταστήματα παροχής ειδών πρώτης ανάγκης τροφίμων και φαρμάκων είναι ανοικτά, οπότε για ποιο λόγο να μας πιάσει καταναλωτική μανία και να οδηγηθούμε σε υπερβολές;

Ήρθε η ώρα η οικογένεια της δεκαετίας του 2020 να συναντηθεί! Έχουμε αναλογιστεί πόσες ώρες το χρόνο στην ουσία βλέπουμε τη μητέρα μας, τον πατέρα μας, τα αδέρφια μας, όταν ο καθένας πρέπει να παραμείνει πιστός στο πρόγραμμά του; Πόσο περίεργο φάνηκε σε πολλές οικογένειες, όταν σε καθημερινή μέρα κάθισαν όλοι μαζί να πάρουν πρωινό, η καφετιέρα να κάνει όχι μόνο έναν καφέ σε διαφορετικά χρονικά σημεία; Να καθίσουν να πούνε τα νέα τους με ηρεμία, όχι βεβιασμένα, μέχρι να προλάβουν το λεωφορείο, το ωράριο, την υποχρέωση. Ήρθε η ώρα μάλλον να αποκτήσει βαθύτερο νόημα το “πώς είσαι;”.

Όσοι μένουν μόνοι θα συμφωνήσω ότι είναι δύσκολο, ειδικά αν οι συγγενείς και τα αγαπημένα τους πρόσωπα είναι μακριά και αν τους αγαπάς δεν θέλουν να εκτεθείς, ούτε εσύ στον κίνδυνο του ταξιδιού, ούτε και να τους εκθέσεις σε κίνδυνο μετά το ταξίδι να πας κοντά τους. Κατανοείς τότε, ότι και με αυτό τον τρόπο τους δείχνεις την αγάπη σου.

Σίγουρα δεν συνυπάρχεις στον ίδιο χώρο με κάποιον, αλλά ας αναλογιστούμε, πόσο πιο ουσιαστικές γίνονται πλέον οι συζητήσεις στο τηλέφωνο! Δεν γίνονται άσκοπες κουβέντες, παίρνεις για να μοιραστείς τους φόβους σου, τις σκέψεις σου, για να κάνεις τον άλλο να νιώσει καλύτερα με έναν ήρεμο λόγο, ίσως ειπωθεί και κάποιο αστείο που θα ελαφρύνει την ατμόσφαιρα, αλλά όχι για ασήμαντους λόγους.

Και κάποια μέρα, που θα έρθει και αυτή σίγουρα, θα μας πούνε ότι δεν πρέπει να μείνουμε άλλο σπίτι, ότι μας δίνουν με λίγη καθυστέρηση την άνοιξη που στερηθήκαμε. Και τότε θα βγούμε και ο αέρας θα έχει ένα μοναδικό άρωμα, ο ήλιος θα φωτίζει τη μέρα και θα ξεχάσουμε τις μέρες που μας φόβισαν.

Θα αγκαλιαστούμε σφιχτά, επειδή ζήσαμε και το περάσαμε και αυτό και η αγκαλιά αυτή θα έχει μεγαλύτερη αξία, οι ανθρώπινες σχέσεις θα έχουν γίνει πιο ουσιαστικές, καθώς θα έχουμε συνειδητοποιήσει, ποιοί πραγματικά είμαστε και τί θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας.

Ας επικρατήσει η υπευθυνότητα, η σύνεση και η αλληλεγγύη. Όταν θα γυρίσουμε στη “ζωή” μας, κανείς δεν θα είναι ίδιος, όπως ήταν πριν. Θα είμαστε δυνατότεροι, πιο προσγειωμένοι και σαφέστατα σοφότεροι.

Συντάκτης: Μαρία Γραββάνη,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.