Πώς η φροντίδα ενός σκύλου μας κάνει παρατηρητές του ίδιου μας του εαυτού!

Η φροντίδα ενός σκύλου σε τρυφερή ηλικία γεννάει σκέψεις για εμάς τους ίδιους, τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους γύρω μας και το κατά πόσον κερδίζουμε εκεί που ίσως φαίνεται πως «χάνουμε» τον χρόνο, την ηρεμία και την υπομονή μας.

Tην ώρα που όλα μελετώνται και τεκμηριώνονται επιστημονικά και οι εφαρμογές αξιολογούνται λογικά, βρίσκεις έναν τετράποδο και ξαφνικά η άποψη που αποκτάς για τον εαυτό σου και τους γύρω σου, πλέον σκιαγραφείται χωρίς να χρειάζεται καμία θεωρητική έρευνα.

Ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του άποψη και θεωρία για την επίδραση που έχει η επαφή με έναν τετράποδο φίλο-όλοι κάποιες φορές γινόμαστε ψυχολόγοι του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μας. Όταν όμως το ασυνείδητο παίζει καίριο ρόλο, μάλλον δεν είμαστε και τόσο πολύ έτοιμοι να δώσουμε μια ολοκληρωμένη απάντηση στα ερωτήματα, ποιός, πώς, τί, γιατί.

Μία διαφορετική γνωριμία ευθύνης

Κι ενώ είναι βέβαιο και δεδομένο πως ο άνθρωπος έχει μία έντονη σύνδεση κι επικοινωνία με τους σκύλους, υπήρξε αυτό το μικρό χνουδωτό πλασματάκι, που δε χάρισε μόνο αγάπη όπως περίμενες, αλλά και γνώσεις. Μάλλον θα έλεγα πως άνοιξε ορίζοντες. Απευθύνθηκε στον απώτερο νου σου. Αναπόφευκτα, ξεκίνησες να αναζητάς βαθύτερα στοιχεία του χαρακτήρα σου. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, από εκεί που γνώρισες αυτό το κουτάβι.

Η ιστορία διαδραματίζεται μεταξύ εφηβείας και αθωότητας. Και η αλήθεια είναι πως εκεί τα πράγματα δεν χρειάζονται πολλή σκέψη. Έτσι ξεκάθαρα και αφιλτράριστα λοιπόν, με τη γέννηση αυτού του μικρού μωρού, μία πάθηση η οποία λέγεται «εγκεφαλίτιδα» σε έφερε αντιμέτωπο με καταστάσεις άγνωστες έως τότε για σένα.

Με ένα άλμα στην αρένα των μεγάλων

Ξεκίνησες να αντιλαμβάνεσαι γνωρίσματά σου. Ήταν ο λόγος που για πρώτη φορά ένιωσες πως βρίσκεσαι στην αρένα των μεγάλων. Φροντίδα, Ενσυναίσθηση, Επιμονή, Υπομονή και ξανά τα ίδια. Καθόλου δεδομένα δεν είναι αυτά για ένα παιδί. Καθόλου δεδομένα δεν είναι αυτά για έναν άνθρωπο. Ήταν η πιο έντονη ασυναίσθητη διεργασία σου με το μέσα σου. Και τα κίνητρα που απέδωσαν όλη τη συμπεριφορά σου ήταν η ευχαρίστηση που έπαιρνες μέσα από τη μουσούδα του. Η δίχως δόλο ανάγκη σου να αναπτύξεις τα πιο σπουδαία ιδιώματά σου.

Η θεωρία των κινήτρων 

Κι ενώ καθόλη τη διάρκεια της φροντίδας σου απέναντί του, το έβλεπες να ανθίζει, ενώ όλα τα προγνωστικά ήταν κατά του, τόσο έβρισκες την ισορροπία. Δεν είναι εύκολο πράγμα, να ξυπνάς στις 6 πμ, γιατί στις 8 πμ φεύγεις για σχολείο, ενώ πρέπει να προλάβεις να το ταΐσεις με σύριγγα. Να πρέπει να βρεις χρόνο μέσα στη μέρα, κάνοντας διάλειμμα από το σχολείο κι ενώ περιμένεις να πας στο φροντιστήριο, έτσι ώστε να του κάνεις τις απαιτούμενες διατάσεις. Καθόλου απλό. Κι όμως, τότε είναι που ένιωθες πραγματική ξεκούραση την ηρεμία.

Για την επιστήμη, οι περισσότερες εξηγήσεις είναι κατά κανόνα διαμορφωμένες. Οι παράγοντες που καθόρισαν την ανάπτυξη κι εξέλιξητης προσωπικότητάς σου, ήταν η συμβολή σου στην ίαση του σκύλου. Τα κατάφερες πολύ καλά. Τα κατάφερε κι εκείνο.

Και αν ρωτάς για την εμπειρία; Βαριά. Άξιζε όμως κάθε λεπτό της.

Συντάκτης: Ευσταθία Χαντζάρα,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.