Νιώθετε να σας καταβάλει η βαρεμάρα ή αισθάνεστε ότι δεν έχετε τίποτα να κάνετε; Δείτε τις πιο παραγωγικές δραστηριότητες για …
Πώς η βαρεμάρα οδηγεί στη δημιουργία;
Άφησε το παιδί σου να βαριέται, κάνει καλό.
Γιατί το παιδί που βαριέται έχει περισσότερες πιθανότητες να γίνει ισορροπημένος ενήλικας; Μήπως έφτασε η ώρα να απενοχοποιήσουμε το «βαριέμαι» που έχει γίνει το νέο μάντρα των παιδιών. Μπορεί να ακούγεται χωρίς σταματημό, για πολλή ώρα και με εναλλασσόμενη ένταση. Ενδεχομένως να συνοδεύεται από επικλήσεις, κλάματα, πτώσεις στο πάτωμα, ενίοτε και κραυγές. Ζει το παιδί που βαριέται ένα δράμα; Είμαστε κακοί γονείς που το αφήσαμε να φτάσει σε τέτοια κατάσταση; Δεν του έχουμε προσφέρει αρκετά ερεθίσματα;
Οι παραπάνω σκέψεις περνάνε αστραπιαία από το μυαλό μας και η αντίδραση είναι άμεση. Εμφανίζουμε στο παιδί μια λίστα με όλα όσα θα μπορούσε να κάνει. Του δείχνουμε παιχνίδια, του προτείνουμε επιτραπέζια, υποκύπτουμε στον πειρασμό της οθόνης. Κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να υπερπηδήσουμε τον σκόπελο της βαρεμάρας.
«Εμείς οι γονείς έχουμε δεσμευτεί να είμαστε οι αιώνιοι διασκεδαστές των παιδιών μας. Είμαστε άμισθοι γελωτοποιοί και αρλεκίνοι» γράφει ο Kim John Payne στο βιβλίο του «Γονείς Απλά!» και συνεχίζει: «Μάθαμε να θεωρούμε τη βαρεμάρα των παιδιών προσωπική μας αποτυχία». Ο Kim John Payne είναι διεθνούς φήμης σύμβουλος οικογένειας και εκπαίδευσης. Επίσης, συντονίζει τη διεθνή δράση της ομάδας του Simplicity Parenting, ενός κινήματος γονιών στις ΗΠΑ, στον Καναδά και στην Ευρώπη, με φιλοσοφία ζωής που συμπυκνώνεται σε μία λέξη: «απλά».
Επίσης, ο ίδιος προτρέπει τους γονείς να μη φοβούνται τη βαρεμάρα. Αντίθετα, να προσφέρουν ελεύθερο χρόνο στα παιδιά τους προκειμένου τα ίδια να χρησιμοποιήσουν και να αναπτύξουν τη φαντασία τους απολύτως φυσικά. Υποστηρίζει ότι το μόνο που χρειάζονται για να μπορέσουν να το κάνουν είναι άπλετος ελεύθερος χρόνος –χωρίς προδιαγραφές– και ψυχική ηρεμία.
Ένα πολύ όμορφο παράδειγμα αποτελεί μια μητέρα που ενθάρρυνε την κόρη της όταν τής διαμαρτυρήθηκε για ακόμη μια φορά πως βαριέται. Έτσι, προέκυψε η ευκαιρία να συμβαίνει κάτι υπέροχο κάθε φορά. Το κορίτσι που εξεπλάγη έπειτα από την πρώτη αντίδραση με την στάση της μητέρας της, κατάλαβε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βοηθηθεί από τη μητέρα της για να βγει από αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα. Έτσι, αποφάσισε να αξιοποιήσει τον χρόνο της και τελικά την βρήκε η μητέρα της να παίζει με τις κούκλες της, να φτιάχνει ένα δικό της επιτραπέζιο, να παίζει στο «ράφι βαρεμάρας» που είχε τοποθετήσει διάφορα αντικείμενα που την ενέπνεαν. Ακόμη, κάποια άλλη φορά δεν έκανε τίποτα και απλά κοιτούσε το ταβάνι.
Έχει, όμως, νόημα να αφήνουμε το παιδί να βαριέται; Η Teresa Belton, επιστημονική επισκέπτης στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Διά Βίου Μάθησης στο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Αγγλίας, εξηγεί ότι τα παιδιά χρειάζονται χρόνο για τον εαυτό τους, να απεμπλακούν από τον έξω κόσμο, να κάνουν όνειρα και να ανακαλύψουν τα προσωπικά τους ενδιαφέροντα. Η ίδια εξηγεί ότι, σύμφωνα με έρευνες, μέσω της ονειροπόλησης είναι πιο πιθανό να καταλήξουμε σε ευφάνταστες ιδέες και λύσεις στα προβλήματά μας.
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, δεν είναι η ίδια η βαρεμάρα που έχει τόσο μεγάλη αξία, αλλά ο τρόπος που τη διαχειρίζεται ο καθένας μας. Αυτή η διαχείριση είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ικανότητά μας να εστιάζουμε την προσοχή μας και να αυτορυθμιζόμαστε. Μια οπτική σχετικά με τα οφέλη της βαρεμάρας στην ενήλικη πλέον ζωή δίνει η Stephanie Lee, Διευθύντρια του Κέντρου ΔΕΠΥ και συμπεριφορικών διαταραχών στο Ινστιτούτο Child Mind. Δηλαδή, υποστηρίζει ότι η ζωή απαιτεί να διαχειριζόμαστε τη δυσαρέσκεια, τη δυσφορία, την ενόχληση, την αναστάτωση, και να ελέγχουμε τα συναισθήματά μας όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως περιμέναμε, όταν υπάρχουν ανατροπές. Η βαρεμάρα είναι ένας υπέροχος τρόπος να μάθουμε αυτή τη δεξιότητα.
