Παρεξηγήσεις στην επικοινωνία

Αυτό που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε ως πραγματικότητα στην ουσία δεν πρόκειται για τα ίδια τα γεγονότα, αλλά για την υποκειμενική πρόσληψη αυτών από το ίδιο το άτομο. Ξεκινώντας από αυτήν την παραδοχή, συνειδητοποιεί κανείς γιατί οι παρεξηγήσεις στην ανθρώπινη επικοινωνία είναι τόσο συχνές.

Παρόλα αυτά, είναι γεγονός ότι πολλές φορές οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται καν ότι η αιτία που είναι δυσαρεστημένοι με τον άλλο οφείλεται σε κάποια παρεξήγηση, κι ακόμα κι αν το διαισθάνονται δεν γνωρίζουν ακριβώς τι μπορούν να κάνουν για να την λύσουν.

Σε γενικές γραμμές, η παρεξήγηση θα λέγαμε πως είναι η παρανόηση ή η λανθασμένη ερμηνεία συμβάντων ή των όσων λέχθηκαν στην επικοινωνία με ένα άλλο άτομο. Για παράδειγμα, παρεξήγηση θα μπορούσε να προκληθεί εάν τηλεφωνούσαμε σε κάποιον φίλο μας για να βγούμε το βράδυ κι ενώ απέρριπτε την πρόσκλησή μας λόγω κούρασης, τον βλέπαμε σε λίγο να κάνει βόλτα με κάποιον άλλον φίλο του. Εμείς θυμώνουμε κι αποφασίζουμε να αραιώσουμε την επικοινωνία μαζί του. Εάν όμως τον παίρναμε ένα τηλέφωνο για να τον ρωτήσουμε σχετικά με αυτό που μας προβλημάτισε, θα ακούγαμε τον φίλο να μας ενημερώσει πως πιέστηκε για να βγει, αφού ο φίλος του ζει στο εξωτερικό και θα τον έβλεπε πάλι μετά από καιρό. Οι περισσότερες δηλαδή παρεξηγήσεις συντηρούνται και διαιωνίζονται λόγω έλλειψης επικοινωνίας. Στο προηγούμενο παράδειγμα ο φίλος, αφού αντιλαμβανόταν ότι αδικαιολόγητα μειώσαμε την επικοινωνία μαζί του, θα άρχιζε να νιώθει στεναχώρια και θυμό για εμάς.

Ευτυχώς όμως, οι περισσότερες παρεξηγήσεις μπορούν να λυθούν με πραγματικά εύκολο τρόπο και σε σύντομο διάστημα. Πολλές φορές αρκεί να σταματήσουμε να κάνουμε εικασίες για να ερμηνεύσουμε τη δυσάρεστη για εμάς συμπεριφορά του άλλου, και να τον ρωτήσουμε ευθέως να μας εκθέσει τη δικιά του οπτική. Όταν το κάνουμε αυτό, καλό είναι να μην τον ακούμε προκατειλημμένοι λόγω των δικών μας εικασιών, αλλά να είμαστε όσο το δυνατόν πιο ανοιχτοί να ακούσουμε τη δικιά του εκδοχή. Έτσι, είναι σημαντικό να ακούσουμε αυτά που έχει να μας πει από την αρχή έως το τέλος, κι όχι να δώσουμε έμφαση στα πρώτα μεμονωμένα λόγια του και να βιαστούμε να επιβεβαιώσουμε τις δικές μας υποθέσεις. Παράλληλα, ακόμα κι αν προσπαθήσουμε να ακούσουμε τον άλλον προσεχτικά και δεν λυθούν όλες οι απορίες μας, είτε γιατί δεν καταλάβαμε κάτι είτε γιατί ο άλλος μας τα “μάσαγε”, είναι καλό να τον ρωτήσουμε, ώστε να μην έχουμε εκ των υστέρων αμφιβολίες για την ποιότητα του άλλου και την ποιότητα της σχέσης μαζί του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Νέο σεμινάριο Believe In You: «Τεχνικές ερωτήσεων»

Επιπλέον, είναι ζωτικής σημασίας να θυμόμαστε ότι η επικοινωνία είναι μια αμφίδρομη κατάσταση, οπότε αφού ακούσουμε τι έχει ο άλλος να μας πει μπορούμε να του αποκαλύψουμε τι σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μας. Με αυτόν τον τρόπο ο άλλος εκτιμά ότι του ανοίγουμε τον εσωτερικό μας κόσμο και του δείχνουμε ότι ανησυχήσαμε για τη σχέση μας, αλλά μπορεί να καταλάβει ότι κι ο ίδιος δεν ήταν τόσο σαφής όσο όφειλε και να το διορθώσει την επόμενη φορά.

Καθόλη τη διάρκεια αυτή της διαδικασίας είναι ζωτικής σημασίας να είμαστε και οι ίδιοι ευέλικτοι, δηλαδή, χωρίς εγωισμό (ο οποίος είναι ο εχθρός της ποιοτικής επικοινωνίας), μπορούμε να παραδεχθούμε στον εαυτό μας και στον άλλον ότι βιαστήκαμε να βγάλουμε συμπεράσματα, ή ότι προβάλλαμε στις καταστάσεις τις δικές μας ανασφάλειες και φόβους.

Το να είναι κανείς ευέλικτος όμως, μπορεί να σημαίνει και ότι στο τέλος θα πρέπει να παραδεχθεί πως δεν βλέπει με τον άλλον τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Επομένως, εάν η σχέση τους αξίζει, το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να συμφωνήσουν ότι διαφωνούν. Για παράδειγμα, σε μία σχέση ο ένας μπορεί να θεωρήσει έλλειψη ενδιαφέροντος το ότι ο άλλος δεν του απαντάει κατευθείαν στις κλήσεις και στα μηνύματα, ενώ ο άλλος να το κάνει λόγω φόρτου εργασίας. Συνεπώς, οι δύο σύντροφοι πρέπει να αποφασίσουν αν μπορούν να προσαρμοστούν και να βρουν έναν ρυθμό επικοινωνίας που θα ικανοποιεί εν μέρει και τους δύο.

Συντάκτης: Κατερίνα Σπαθαράκη,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.