Παλιά ελληνικά επαγγέλματα που εξαφανίστηκαν

Στην Ελλάδα πολλά επαγγέλματα χάθηκαν μέσα στον χρόνο. Τα πιο γνωστά από αυτά, χαρακτηριστικά μιας άλλης εποχής, σας παρουσιάζουμε στο παρόν άρθρο.

Η ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη αλλά και η μαζική αστικοποίηση οδήγησαν σιγά-σιγά στον μαρασμό και, εν τέλει, στην απαξίωση δεκάδες επαγγέλματα. Στην Ελλάδα, πολλά επαγγέλματα, όπως ο γαλατάς, ο πεταλωτής, ο λατερνατζής κ.ά., χάθηκαν μέσα στον χρόνο και ελάχιστοι είναι αυτοί που τα θυμούνται.

Ο νερουλάς

Τότε που δεν υπήρχε ακόμα η ΟΥΛΕΝ, ο γνωστός ολυμπιονίκης Σπύρος Λούης συνήθιζε να μεταφέρει νερό στα λίγα τότε σπίτια του Αμαρουσίου. Το επάγγελμά του ήταν νερουλάς και έπρεπε να προμηθεύει με νερό τους κατοίκους.

Νερουλάδες υπήρχαν σε πολλές περιοχές μέχρι και πρόσφατα. Έτσι, δεν μπορούμε να πούμε πως έχει εξαφανιστεί εντελώς ως επάγγελμα, μια και υπάρχουν μερικές περιοχές  όπου το νερό δεν είναι πόσιμο. Ο νερουλάς με το φορτηγό του έφερνε καθαρό και πόσιμο νερό και οι κάτοικοι έβγαιναν έξω με τα παγούρια τους και τα γέμιζαν. Η δουλειά αυτή ήταν πολύ δύσκολη, γιατί το κουβάλημα του νερού είχε βάρος και κόπο.

Ο γαλατάς

Μέχρι και πριν κάποια χρόνια, υπήρχε το επάγγελμα του πλανόδιου γαλατά, που σήμερα έχει σχεδόν εκλείψει. Ο γαλατάς εργαζόταν στα μεγάλα αστικά κέντρα και όχι στα χωριά, καθώς εκεί  υπήρχε η δυνατότητα για άμεση πώληση φρέσκου γάλακτος. Το μεταφορικό του μέσο ήταν αρχικά ένα μουλάρι και στη συνέχεια ένα ποδήλατο ή μηχανοκίνητο δίτροχο.

Οι πλανόδιοι έμποροι

Πρόκειται για τους εμπόρους που πήγαιναν από περιοχή σε περιοχή και πουλούσαν τα προϊόντα τους. Ο ψαράς, ο κοτοπουλάς, ο μανάβης, ο αλευράς κ.ά. ήταν πλανόδιοι έμποροι που τριγυρνούσαν από γειτονιά σε γειτονιά φωνάζοντας τις νοικοκυρές να αγοράσουν τα πρώτης ανάγκης αγαθά. Υπάρχουν ακόμα και σήμερα οι πλανόδιοι έμποροι, που βγαίνουν στα παζάρια και τα πανηγύρια σε συγκεκριμένες μέρες.

Ο λατερνατζής

“Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο” ήταν ο τίτλος της κλασικής ελληνικής ταινίας, που σκιαγραφούσε ένα ακόμα επάγγελμα που χάνεται στον χρόνο, καθώς και τα λοιπά χαρακτηριστικά της εποχής της ακμής του.

Ο λατερνατζής μετέφερε στην πλάτη το ογκώδες όργανό του και σε κάθε στάση γυρνούσε τη μανιβέλα, διασκεδάζοντας τους κατοίκους της κάθε γειτονιάς με κλασικές ή νέες μελωδίες. Η λατέρνα, το αυτόματο μουσικό όργανο που, αν και ογκώδες, συνήθως χρησιμοποιείται σε ανοιχτούς χώρους, υπήρξε απαραίτητο συστατικό της διασκέδασης άλλων εποχών, συμβάλλοντας, μάλιστα, στη διάδοση νέων, για την εποχή, μουσικών ήχων.

Ο σαλεπιτζής

Το σαλέπι, η σκόνη δηλαδή που βγαίνει από τους αποξηραμένους κονδύλους διαφόρων ειδών της οικογένειας των Ορχεΐδων, καθώς και το ζεστό αφέψημα που παρασκευάζεται από αυτό, όταν η σκόνη βράζεται με ζάχαρη ή μέλι και αρωματίζεται με πιπερόριζα ή κανέλα, αποτέλεσε για χρόνια το δυναμωτικό της χώρας για τους πρωινούς ανθρώπους του μεροκάματου.

Ο σαλεπιτζής με τον άσπρο σκούφο, τη λευκή ποδιά του και τα πολύπλοκα και καλογυαλισμένα μπρούντζινα σκεύη, που συνήθιζε να κουβαλά στον ώμο κρεμασμένα από μια ξύλινη σανίδα, αποτελεί μια συνηθισμένη και γραφική εικόνα άλλων εποχών. Από πολλούς θεωρείται πως ο σαλεπιτζής έβαλε τις βάσεις για τα εξελιγμένα υπαίθρια καφενεία που ακολούθησαν στην Ελλάδα, επειδή οι παρέες πίνοντας το σαλέπι ενημερώνονταν για την καθημερινότητα και αντάλλασσαν τις απόψεις τους.

Συντάκτης: Αγγελική Κουτρουμάνου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.