Μπορεί η παγκόσμια μέρα ζώων να πέρασε, αλλά η αγάπη μας γι’ αυτά δε σταματά. Η επαφή μας με ένα …
Παιδί και κατοικίδιο: καλλιεργώντας μια υγιή σχέση στοργής
Τα κατοικίδιά μας είναι όντα με έντονο ένστικτο. Διαισθάνονται πάντα τη συναισθηματική μας κατάσταση και με τον δικό τους τρόπο έχουν τη μαγική ικανότητα να γίνουν η ψυχοθεραπεία μας και να τονώσουν τη διάθεσή μας. Αντιλαμβάνονται τις αλλαγές στο περιβάλλον και στη συμπεριφορά μας και δρουν αναλόγως. Είναι σαν να έχουμε ακόμη ένα ανθρώπινο μέλος στην οικογένειά μας! Τι συμβαίνει όμως όταν η οικογένειά μας απαρτίζεται και από παιδιά; Πώς θα τους μάθουμε να φροντίζουν και να δείχνουν την αγάπη τους προς το κατοικίδιό μας με πράξεις;
Όταν δυο αγνά πλάσματα ενώνονται και επικοινωνούν, τότε αυτή η σχέση έχει δυναμικό χαρακτήρα και είναι ανθεκτική στο χρόνο. Τα παιδιά και τα κατοικίδιά μας μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι σύμμαχοι και οι πιο πιστοί φίλοι! Να περνάνε χρόνο μαζί και να απολαμβάνει ο ένας τη συντροφιά του άλλου. Όντας παιδί με συνεχή και έντονη παρουσία των σκυλιών συγκεκριμένα στη ζωή μου, μεγαλώνοντας έμαθα να σέβομαι, να φροντίζω, να δίνω και να παίρνω αγάπη!
Με υπευθυνότητα και σιγουριά, εφόσον όλα τα μέλη της οικογένειας επιθυμούν να αποκτήσουν ακόμη ένα πλάσμα, προβαίνουν στην υιοθεσία του. Είναι πολύ σημαντικό όλοι μαζί στην οικογένεια να μοιράσουμε με στοργή και αγάπη τις ευθύνες, για να τις παρέχουμε στο καινούργιο μέλος μας. Είναι απαραίτητο να συζητήσουμε σοβαρά και ώριμα εξαρχής με τα παιδιά μας, ειδικά σε περίπτωση που ανήκουν σε μικρότερες ηλικίες. Να τονίσουμε στην κουβέντα μας αυτή το ρόλο και τις ανάγκες του κατοικιδίου που θα έρθει στην οικογένειά μας. Να τους εξηγήσουμε πως το κατοικίδιο δεν είναι ένα παιχνίδι μαζί με το οποίο ασχολούμαστε για λίγο και μετά το αφήνουμε, αλλά είναι σαν ένα παιδάκι ακόμη που χρειάζεται προστασία, φαγητό και νερό και στοργή.
Δεν χτυπάμε το κατοικίδιο και ούτε του μιλάμε άσχημα. Αλλά προσπαθούμε να βρούμε μαζί του καθημερινά κώδικες επικοινωνίας για να συμβιώσουμε ομαλά. Είναι πολύ χρήσιμο να ακολουθήσει το παιδί μας μια τέτοια στοργική συμπεριφορά απέναντι στο κατοικίδιό μας. Με αυτόν τον τρόπο, θα μάθει να εκτιμά, να σέβεται και να φροντίζει τους ανθρώπους στα διάφορα πλαίσια σχέσεων που θα αναπτύξει μαζί τους όταν μεγαλώσει!
Τι χαρίζει στην ψυχολογία του παιδιού ένα κατοικίδιο;
Ένα ζωάκι, που είναι στην οικογένειά μας ως ενεργό μέλος της, χαρίζει πολλά θετικά στοιχεία στην ψυχολογία των παιδιών μας! Του προσφέρει στιγμές ψυχαγωγίας και γέλιου μέσω του καθημερινού παιχνιδιού, της βόλτας και των δραστηριοτήτων που κάνουν παρέα. Ακόμη, του δίνει συναισθήματα ασφάλειας, προστασίας και στήριξης.
Το παιδί μαθαίνει να εμπιστεύεται το κατοικίδιο, να του μιλάει και να του εκμυστηρεύεται σκέψεις, ανάγκες και φόβους που πολλές φορές δεν τις μοιράζεται με τους γονείς του. Χτίζει σταδιακά μαζί του μια γερή σχέση εμπιστοσύνης. Το παιδί δένεται συναισθηματικά με το κατοικίδιο, μαθαίνει να συμβιώνει μαζί του και να σέβεται τις ανάγκες του.
Μέσω της καθημερινής τους τριβής, το παιδί ανακαλύπτει τι σημαίνει ευθύνη και φροντίδα απέναντι στον άλλον. Με τη μεταξύ τους επαφή, το παιδί αποκτά αυτοπεποίθηση και κοινωνικότητα!
Επίσης, το κατοικίδιο μπορεί να αποτελέσει και ένα υγιές υποκατάστατο της γονικής απουσίας και με αυτόν τον τρόπο βοηθάει το παιδί, ειδικά αν είναι μικρότερης ηλικίας, να είναι ήρεμο και σταδιακά να αντιμετωπίζει με ψυχραιμία και αντοχή τη συγκεκριμένη απουσία.
Πώς μαθαίνει το παιδί μας να φροντίζει το κατοικίδιο;
Από μικρή ηλικία είναι απαραίτητο να μάθουμε σταδιακά στο παιδί μας τις καθημερινές διαδικασίες φροντίδας προς το κατοικίδιο. Αρχικά μέσω της παρακολούθησης των δικών μας ενεργειών: Πώς το ταΐζουμε και του προσφέρουμε νερό; Κάθε πότε και πώς το κάνουμε μπάνιο και το χτενίζουμε; Πώς πηγαίνουμε βόλτα μαζί του; Πώς καθαρίζουμε το χώρο του κατοικιδίου και πώς μαζεύουμε τα παιχνίδια του;
Σιγά σιγά δίνουμε και στα παιδιά μας την ευκαιρία να γίνουν και αυτά ενεργά μέλη αυτής της δημιουργικής διαδικασίας προσφοράς και φροντίδας. Με τη συναίνεση και την επίβλεψή μας, το παιδί μαθαίνει να προσφέρει τροφή και νερό στο κατοικίδιό μας, αρχικά με την παροχή μικρής ποσότητας για λόγους ασφαλείας κυρίως.
Στη συνέχεια, με τη δική μας παρουσία και επίβλεψη, είναι καλό να αρχίζουν να μαθαίνουν να καθαρίζουν το χώρο του κατοικιδίου και να τακτοποιούν τα παιχνίδια του. Να ξεκινούν να πηγαίνουν βόλτα μαζί του. Να ακολουθούν τη διαδικασία καθαρισμού και περιποίησης του ίδιου του κατοικιδίου.
Να μάθουν να θέτουν όρια στο κατοικίδιο όταν αυτό κάνει κάτι που απαγορεύεται, όπως, για παράδειγμα, ένα μικρό σκυλάκι που τώρα αρχίζει να βγάζει δοντάκια και, επειδή ενοχλείται και πονάει, είναι πολύ πιθανό να μας δαγκώσει ελαφριά άθελά του!
Με κανόνες, προσοχή, ευθύνη και πολλή αγάπη η συμβίωση με τα κατοικίδια γίνεται η καλύτερη ενασχόληση. Μας χαρίζει όλη τη σοφία και τη γνώση να εκτιμούμε, να προσφέρουμε, να αγαπάμε και να προστατεύουμε!
