Όταν οι πράξεις μιλούν
Κάθε άνθρωπος κατά τη διάρκεια της εφηβείας του διαμορφώνει μία δομημένη πλέον προσωπικότητα. Η διαδικασία αυτή ξεκινάει σχεδόν από τη μήτρα και ολοκληρώνεται μέχρι και τα βαθειά γηρατειά, καθώς ο άνθρωπος είναι ένα μοναδικό ον που διαρκώς εξελίσσεται ακόμα και όταν ο ίδιος δεν το συνειδητοποιεί.
Στην εφηβεία, ωστόσο, συμβαίνουν οι πιο εμφανείς αλλαγές και εδραιώνονται κάποια χαρακτηριστικά τα οποία πρόκειται να ακολουθούν το άτομο μέχρι και το τέλος της ζωής του και θα είναι αυτές που θα καθορίσουν τις επιλογές του και τον τρόπο με τον οποίο θα πορευτεί.
Στην απόκτηση και εδραίωση αυτών των χαρακτηριστικών πολύ σημαντικό ρόλο θα παίξουν όπως είναι φυσικό οι ίδιοι οι γονείς μέσα από το παράδειγμα των οποίων τα παιδιά θα ταυτιστούν και στη συνέχεια θα μιμηθούν και θα ακολουθήσουν. Εάν αυτό φυσικά συνάδει και με την ιδιοσυγκρασία τους.
Ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά είναι η συνέπεια λόγων και πράξεων. Τα παιδιά από πολύ νωρίς παρατηρούν προσεκτικά τους γονείς τους. Διαπιστώνουν γρήγορα, εάν αυτοί τηρούν τις υποσχέσεις που δίνουν και σε τι βαθμό. Η γνώση αυτή σε συνδυασμό με την προσωπική τους ιδιοσυγκρασία διαμορφώνουν αργότερα έναν συνεπή ή όχι ενήλικα.
Η συνέπεια στους ανθρώπους είναι ένα ιδιαίτερα ουσιώδες στοιχείο καθώς τους βοηθάει να ξεχωρίζουν και να διακρίνονται όχι μόνο επαγγελματικά, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Είναι το στοιχείο εκείνο που δημιουργεί αίσθημα εμπιστοσύνης, σταθερότητας, σιγουριάς και ασφάλειας στους άλλους. Οι λέξεις είναι πολύ ισχυρά εργαλεία για τον άνθρωπο που γνωρίζει πως να τις διαχειρίζεται. Οι πράξεις όμως θα είναι πάντα ισχυρότερες σε κάθε τομέα της ζωής μας.
Καμία θεωρία δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη σημαντικότητα των πράξεων. Και ειδικά όταν συνοδεύεται από τη συνέπεια των λεγομένων μας με τα πεπραγμένα μας. Αυτό όμως είναι κάτι που θα έπρεπε να διδάσκεται από πολύ νωρίς και μόνο μέσα από το παράδειγμά μας. Τα παιδιά αδιαφορούν για θεωρητικές συμβουλές είναι όμως πολύ δεκτικά όταν το βλέπουν να εφαρμόζεται στην πράξη από εμάς τους ίδιους, οι οποίοι ως γονείς αποτελούμε το πρώτο τους πρότυπο.
Όταν ένας γονιός αυτό που ζητάει από το παιδί του, το εφαρμόζει και ο ίδιος μέσα από το παράδειγμά του, τότε αυτό το παιδί θα μάθει από πολύ νωρίς ποιο είναι το σωστότερο για να πράξει. Δεν χρειάζεται υπερβολική προσπάθεια για αποκτήσεις μία θετική συνήθεια. Αρκεί μονάχα ένα καλό παράδειγμα και στη συνέχεια η θέληση να το διατηρήσεις ως στοιχείο του χαρακτήρα σου.
Στην περίπτωση τώρα που οι γονείς έχουν πιο ασταθείς και ευμετάβλητες προσωπικότητες, οι οποίες δεν διακρίνονται για την συνέπειά τους, το παιδί καλείται να ανακαλύψει αυτό το στοιχείο μέσα από άλλα πρότυπα του κοντινού ή και ευρύτερου περιβάλλοντός του. Εδώ φυσικά απαιτείται πολύ περισσότερη θέληση, αλλά είναι ένα στοιχείο για το οποίο αξίζει να προσπαθήσουμε, καθώς η συνέπεια λόγων και πράξεων προσδίδει μία μορφή ακεραιότητας στον χαρακτήρα μας και μας οδηγεί στον αυτοσεβασμό και κατά συνέπεια στον σεβασμό των άλλων στο πρόσωπό μας.
Οι πράξεις μας μιλούν πάντα δυνατότερα και καθαρότερα απ’ ό, τι κι αν επιλέξουμε να πούμε. Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντικό και από πολύ νωρίς να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας να μην φοβούνται να υλοποιήσουν τα λεγόμενα τους. Αλλιώς θα ήταν προτιμότερο να μην ειπωθούν καν, καθώς σε πολλές περιπτώσεις η ασυνέπεια λόγων και πράξεων έχει αποδειχθεί ιδιαιτέρως ζημιογόνα.
Κάποιοι απλοί τρόποι με τους οποίους θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να αντιληφθεί καλύτερα τη σημαντικότητα της έννοιας της συνέπειας είναι και οι παρακάτω:
1. Παρατηρούμε τη δυσαρέσκειά μας από την ασυνέπεια των άλλων σε θέματα που άπτονται του άμεσου ενδιαφέροντός μας.
2. Διαπιστώνουμε πόσο καλά αισθανόμαστε όταν συμπεριφερθούμε με συνέπεια και κάνουμε πράξη όσα προείπαμε.
3. Αντιλαμβανόμαστε την εκτίμηση και τον σεβασμό που δείχνει η κοινωνία σε τέτοιου είδους προσωπικότητες και παραδειγματιζόμαστε από αυτές.
4. Εστιάζουμε την προσοχή μας στην αυτοβελτίωση και δεν επιτρέπουμε τη σύγκριση με κανενός είδους αρνητικό πρότυπο ζωής που ενδεχομένως να μας επηρεάσει αρνητικά.
5. Διαπιστώνουμε στην πράξη πια και εκ του αποτελέσματος πόσο αρμονικότερα κυλάει η ζωή μας, όταν αυτά για τα οποία διατεινόμαστε τα βάζουμε σε εφαρμογή. Αυτός είναι επίσης ένας σίγουρος δρόμος προς την ισχυροποίηση της αυτοεκτίμησής μας.
Όταν ένας άνθρωπος πράττει αυτά που υπόσχεται ή υποστηρίζει, αυτομάτως ανασύρει στην επιφάνεια και άλλα πολλά θετικά στοιχεία του χαρακτήρα του, όπως είναι η ειλικρίνεια, η εντιμότητα, η υπευθυνότητα κά. Γιατί κάποιος που δεν τηρεί τα λεγόμενά του δεν είναι καθόλου ειλικρινής και έντιμος, πρώτα απ’ όλα απέναντι στον εαυτό του. Κι αυτό ακριβώς θα πρέπει να είναι το ζητούμενο κάθε ισορροπημένου ενήλικα. Να είναι έντιμος απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό!
