Οξίνιση, υπεραλίευση και πλαστικά: Η απειλή των ωκεανών
8 Ιουνίου ορίστηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα των Ωκεανών. Είναι μια τοποθέτηση στον χρόνο για να εξετάσουμε την εξελισσόμενη σχέση της ανθρωπότητας με την πηγή όλης της ζωής. Ένα μεγάλο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας έχει επηρεάσει σημαντικά τα θαλάσσια οικοσυστήματα μέσω της αλιευτικής δραστηριότητας. Οι κλιματικές αλλαγές και η αύξηση της βιομηχανικής δραστηριότητας με τη σειρά τους απειλούν τη θαλάσσια ζωή.
Αλιευτική πολιτική
Ως ένα κορυφαίο αρπακτικό, ο άνθρωπος από τις τροπικές περιοχές προς τους πόλους έχει αφαιρέσει όλες τις μορφές θαλάσσιας ζωής, από τις μικρότερες γαρίδες μέχρι τις μεγάλες φάλαινες, από την επιφάνεια του ωκεανού στον πυθμένα του. Η κλιμάκωση του όγκου των αλιευμάτων που αφαιρούνται από τα νερά μας έχει πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις σε όλα τα οικοσυστήματα των ωκεανών. Ωστόσο, ο ωκεανός συνεχίζει να παρέχει τροφή για δισεκατομμύρια ανθρώπους, και η βελτίωση των αλιευτικών πρακτικών σε πολλά μέρη, συμπεριλαμβανομένου του Καναδά, οδηγεί σε υγιείς συνθήκες θαλάσσιας ζωής. Αλλά ενώ εμείς μπορεί να έχουμε υιοθετήσει νέες μορφές αλιευτικής πολιτικής, χάνουμε τον πόλεμο με την κλιματική αλλαγή και τη ρύπανση.
Δραματική αλλαγή στα συστατικά των ωκεανών
Κατά τα προσεχή έτη, οι δεσμοί μας με τους ωκεανούς θα καθοριστούν από αυτά που ρίχνουμε σε αυτούς: διοξείδιο του άνθρακα, ασθένειες από την υδατοκαλλιέργεια και των χερσαίων ζώων, παρεισφρητικά είδη, πλαστικά, προσμείξεις, θόρυβος και ολοένα αυξανόμενη κίνηση των πλοίων. Η Διακυβερνητική Επιτροπή στην πρόσφατη έκθεση της Αλλαγής του Κλίματος διαπίστωσε ότι τα συστατικά των ωκεανών αλλάζουν δραματικά. Η ζωή στις θάλασσες συνδέεται στενά με τη θερμοκρασία, την οξύτητα, το pH, την αλατότητα, το οξυγόνο και τη διαθεσιμότητα των θρεπτικών συστατικών. Αυτά συνδυάζονται σε μικροσκοπικό επίπεδο για να δημιουργήσουν συνθήκες που ευνοούν μια μορφή ζωής.
Η οξίνιση των ωκεανών και η αλλαγή του κλίματος
Οι ωκεανοί απορροφούν πλέον το ένα τέταρτο των εκπομπών CO2 της ατμόσφαιρας. Αυτά είναι άσχημα νέα για τους οργανισμούς με κοχύλια ανθρακικού ασβεστίου που διαλύονται σε όξινες συνθήκες. Είμαστε μάρτυρες των επιπτώσεων της οξίνισης των ωκεανών για τα οστρακοειδή κατά μήκος της δυτικής ακτής της Βόρειας Αμερικής. Νωρίτερα αυτό το έτος, χάθηκαν 10 εκατομμύρια χτένια, πιθανότατα λόγω της αλλαγής του κλίματος και της αύξησης της οξύτητας. Η Αμερικανική Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας έχει επίσης συνδέσει την εξόντωση των στρειδιών κατά μήκος της ακτής του Ειρηνικού με την αλλαγή του κλίματος. Ήρθε η ώρα λοιπόν να διερευνήσουμε κατά πόσο μπορούν τα θαλάσσια αυτά είδη να επιβιώσουν ακόμα και σε ωκεανούς που έχουν μεταβληθεί εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.
Η βιομηχανική δραστηριότητα απειλεί τις φάλαινες
Οι φάλαινες προσφέρουν επίσης μια γεύση από την αλλαγή της σχέσης μας με τους ωκεανούς. Από τον 17ο αιώνα μέχρι και τον 20ό αιώνα η εμπορική φαλαινοθηρία στον Καναδά μείωσε τον πληθυσμό τους. Τώρα, οι φάλαινες απειλούνται υπό εξαφάνιση από τη βιομηχανική δραστηριότητα. Ο πληθυσμός beluga του Αγίου Λαυρεντίου, για παράδειγμα, αποδεκατίστηκε από το κυνήγι μέχρι και το έτος 1979. Μεγαλύτερες απειλές σήμερα αποτελούν οι ρύποι, η κυκλοφορία των πλοίων και η εκβιομηχάνιση, συμπεριλαμβανομένης της πρότασης για την ανάπτυξη ενός λιμένα πετρελαιοειδών στην καρδιά του περιβάλλοντός τους.
Προτάσεις
Με τη συνεχή βελτίωση της αλιείας, την προστασία των οικοτόπων, τον προσεκτικό έλεγχο των βιομηχανικών δραστηριοτήτων και τη δημιουργία προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών μπορούμε να διατηρήσουμε τα θαλάσσια οικοσυστήματα. Έτσι, θα είναι σε καλύτερη θέση να προσαρμοστούν στις πιέσεις της κλιματικής αλλαγής και των άλλων ανθρώπινων δραστηριοτήτων.
Η βιολόγος και συγγραφέας Rachel Carson έγραψε: «Είναι μια περίεργη κατάσταση, όπου η θάλασσα, από την οποία η ζωή προέκυψε για πρώτη φορά, απειλείται τώρα από τις δραστηριότητες μιας μορφής αυτής της ζωής. Αλλά η θάλασσα, αν αλλάξει σε έναν σκοτεινό δρόμο, θα συνεχίσει να υπάρχει: η απειλή είναι μάλλον η ίδια η ζωή».
