Κάποια στιγμή στη ζωή του, καθένας βιώνει μία προσωπική δυσκολία που δοκιμάζει την πίστη στον εαυτό του, τους ανθρώπους και …
Οι ταινίες για τις δύσκολες στιγμές της ζωής – Μέρος Β
Κάποια στιγμή στη ζωή του, καθένας βιώνει μία προσωπική δυσκολία που δοκιμάζει την πίστη στον εαυτό του, τους ανθρώπους και τη δικαιοσύνη. Η ανάκτηση της πίστης όμως μπορεί να έλθει μέσα από πολλές και ίσως αναπάντεχες πήγες.
Μια από αυτές τις πηγές ήταν και είναι πάντα ο κινηματογράφος, που ζωντανεύει αληθινές ιστορίες που δίνουν ελπίδα, πίστη και αισιοδοξία, καθώς ταυτίζεσαι με τους ήρωές τους.
Συνεχίζουμε το αφιέρωμα στις ταινίες για τις δύσκολες στιγμές της ζωής με άλλες 6 ταινίες που θα σας βοηθήσουν να ανακτήσετε τις δυνάμεις σας.
- “Now is Good”, 2012
Σκηνοθέτης: Ολ Πάρκερ.
Πρωταγωνιστές: Dakota Fanning, Jeremy Irvine, Paddy Considine, Olivia Williams.
Η Τέσα Σκοτ είναι η νεαρή ηρωίδα που μαθαίνει ότι πάσχει από τερματική μορφή λευχαιμίας. Αυτή η καμπή στη ζωή της την ωθεί στην απόφαση να χαρεί την κάθε στιγμή της ζωής που της απομένει στο έπακρο. Έτσι, διακόπτει τη θεραπεία της, αφήνεται να κάνει πράγματα πρωτόγνωρα, μεταξύ των οποίων ο έρωτάς της με τον νέο της γείτονα.
Στην κορυφή της λίστας των εμπειριών της Τέσα είναι η απώλεια της παρθενιάς της.
- “Still Alice”, «Κάθε Στιγμή Μετράει», 2014.
Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Γκλατζέρ, Γουάς Οβεστμόρλαντ.
Πρωταγωνιστές: Τζούλιαν Μουρ, Άλεκ Μπάλντουιν, Κρίστεν Στιούαρτ.
Κεντρικό θέμα της πλοκής της ταινίας που είναι βασισμένη στο βιβλίο της Λίσα Τζενόβα είναι η ασθένεια και οι επιπτώσεις του Αλτσχάιμερ, μία νόσος που είναι συνυφασμένη με την τρίτη ηλικία και τη φυσική και νοητική παρακμή ενός γερασμένου μυαλού. Η ιστορία όμως ανατρέπει αυτό το δεδομένο. Εδώ, το Αλτσχάιμερ πλήττει την 50χρονη καθηγήτρια γλωσσολογίας του Χάρβαρντ και μητέρα τριών παιδιών. «Καλύτερα να είχα καρκίνο», δηλώνει απελπισμένα η Άλις, θέτοντας ζήτημα προτίμησης στην ασθένεια. Η ιδανική ζωή της ηρωίδας φθίνει και αναγκάζει την ίδια και τους αγαπημένους της να προσαρμόζονται στην εκφυλιστική πορεία της ασθένειας.
Πέρα από τις επιπτώσεις της ασθένειάς της, η Άλις καλείται να αντιμετωπίσει επιπλέον και κάθε λογής δυσμένεια που συνεπάγεται η κατάστασή της. Στην ιστορία πάσχει από Αλτσχάιμερ ένας νέος, δημιουργικός άνθρωπος και αυτό συνεπιφέρει μία αλληλουχία από ανατροπές σε επίπεδο κοινωνικό, αισθηματικό, οικογενειακό, με τη μόνιμη διαπίστωση του μη αναστρέψιμου της κατάστασης.
Η ερμηνεία της Άλις χάρισε στην Τζούλιαν Μουρ το πρώτο της Όσκαρ.
- “My Life without me”, «Ζωή χωρίς εμένα», 2002.
Σκηνοθέτης: Isabel Coixet.
Πρωταγωνιστές: Sarah Polley, Scot Speedman, Mark Ruffalo.
Ο τίτλος της ταινίας αναφέρεται στη ζωή της Ann, μίας σκληρά εργαζόμενης μητέρας, η οποία στα 23 της χρόνια μαθαίνει μία τραγική αλήθεια: δεν πρόκειται να ζήσει πέρα από λίγες εβδομάδες. Την αλήθεια αυτή επιλέγει να την αποκρύψει από τον περίγυρό της, τον άντρα της Don, ο οποίος δεν έχει μία σταθερή δουλειά, τις δύο κόρες τους που διανύουν μία τρυφερή ηλικία, τη μισάνθρωπη μητέρα της, καθώς και όλους τους φίλους και γνωστούς που απαρτίζουν το περιβάλλον τους.
Με αφορμή τον επερχόμενο θάνατο της πρωταγωνίστριας, εξιστορείται ένα μελόδραμα που υμνεί τη συμβατικότητα της καθημερινής ζωής.
- “Book Thief”, «Η Κλέφτρα των Βιβλίων», 2014.
Σκηνοθέτης: Μπράιαν Περσίβαλ.
Πρωταγωνιστές: Tζέφρι Ρας, Έμιλι Γουάτσον, Σοφί Νελίς, Νίκο Λιρς.
Σε χρόνο που τοποθετείται προτού ξεσπάσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Λίζελ μετακομίζει στο σπίτι της ανάδοχης οικογένειας των Χούμπερμαν. Η ταινία αυτή είναι βασισμένη στο ομώνυμο best seller του Μαρκους Ζούσακ.
Πρόκειται για την αφήγηση της δύσκολης προσαρμογής της ηρωίδας σε μία νέα πραγματικότητα. Η Λίζελ είναι ένα ξεχωριστό κορίτσι που διαθέτει αστείρευτο κουράγιο. Με την υποστήριξη του Μαξ, ενός καλοπροαίρετου Εβραίου πρόσφυγα, η πρωταγωνίστρια μαθαίνει, εκτός από γραφή και ανάγνωση, τη δύναμη των λέξεων και της φαντασίας που αποτελεί και τη μοναδική της διέξοδο από την ταραχώδη κατάσταση που επικρατεί στην ιστορία.
- Restless, 2011.
Σκηνοθέτης: Γκας Βαν Σαντ
Πρωταγωνιστές: Χένρι Χόπερ, Μία Βασικόβσκα, Ρίο Κάσε, Σκάιλερ Φισκ, Τζέιν Άνταμς.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Γκας Βαν Σαντ έχει γυρίσει ορισμένες σκηνές χωρίς διαλόγους, αναδεικνύοντας έτσι την ερμηνευτική δύναμη του βλέμματος, της σιωπής και των εκφράσεων.
Ο Ενώχ είναι ένας συνεσταλμένος και απόκοσμος έφηβος που έχει αναπτύξει ιδιαίτερους τρόπους άμυνας απέναντι στο θάνατο και την απώλεια.
Ο Ενώχ, βιώνοντας αδυναμία στο να διαχειριστεί το χαμό των γονιών του σε τροχαίο δυστύχημα, ωθείται σε ένα αέναο φλερτ με τον θάνατο, υιοθετώντας μακάβριες συνήθειες. Σε μία από τις κηδείες που συνηθίζει να παρακολουθεί, ο πρωταγωνιστής γνωρίζει την Άναμπελ, ένα κορίτσι της ηλικίας του που –αν και πάσχει από ανίατη ασθένεια- λειτουργεί ως το αντίθετο του θανάτου. Μεταξύ των δύο παιδιών αναπτύσσεται στη συνέχεια μία δυνατή φιλία, που εξελίσσεται ραγδαία σε έναν φλογερό έρωτα. Ένα αίσθημα που όμως είναι καταδικασμένο να μη διαρκέσει πολύ.
Οι τελευταίες ημέρες του φθινοπώρου είναι αφιερωμένες στο να ζήσουν οι δύο ήρωες την ομορφιά του έρωτα και της νιότης τους αλλά παράλληλα και να αποδεχθούν του θάνατο ως ένα αναπόσπαστο μέρος της ζωής.
______________________
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 5 tips για να μη λυγίζετε στις δυσκολίες της ζωής
______________________
- Lion, 2016.
Σκηνοθέτης: Γκαρθ Ντέιβις.
Πρωταγωνιστές: Νικόλ Κίντμαν, Ρούνι Μάρα, Ντεβ Πατέλ, Ντέιβιντ Γουέναμ.
Η ταινία “Lion” εξιστορεί μία πραγματική ιστορία. Ο πεντάχρονος Σαρού γεννήθηκε το 1981 και έζησε σε ένα χωριό της Ανατολικής Ινδίας με τη μητέρα και τα αδέλφια του, επιβιώνοντας κάτω από σκληρές συνθήκες. Έπειτα από πέντε χρόνια, το παιδί της ιστορίας χάνεται σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό και ανεβαίνει σε ένα τραίνο που τον οδηγεί 1.600 χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα και μέσω της Καλκούτας σε μία αυστραλιανή ανάδοχη οικογένεια.
Εκεί, γαλουχείται και ενηλικιώνεται σύμφωνα με τις αρχές της ανάδοχης κουλτούρας χωρίς όμως να σταματήσει ποτέ να σιγοκαίει μέσα του η επιθυμία της επιστροφή στην πατρίδα.
Έργα, άλλα εμπνευσμένα από αυτοβιογραφίες και άλλα προϊόν μύθου, είναι ικανά να προσφέρουν έμπνευση, στήριγμα ή μία διαφορετική προοπτική του εαυτού μας και του κόσμου. Ο κινηματογράφος λειτουργεί λυτρωτικά αφού μάς περνάει μέσα από βιώματα, συναισθήματα και εμπειρίες που ίσως εμείς δεν είχαμε ποτέ φανταστεί.
