Υπάρχει άραγε κάποιο άτομο που δεν έχει αντιμετωπίσει ανασφάλεια σε μια σχέση; Η ζήλια στις σχέσεις είναι κάτι το φυσιολογικό, αν συμβαίνει …
Οι συνέπειες της καχυποψίας
Όταν είμαστε καχύποπτοι αρνούμαστε να αποδεχτούμε την πραγματικότητα, ενώ θεωρούμε ότι αυτό που πιστεύουμε ανταποκρίνεται σε αυτή. Αισθανόμαστε τον εαυτό μας αυθεντία, εθελοτυφλούμε και αφήνουμε τα πάθη μας να μας καθοδηγούν.
Κανείς δεν είπε ότι δεν πρέπει “να κρατάμε μικρό καλάθι” όταν γνωρίζουμε νέους ανθρώπους, όταν βαδίζουμε σε ένα νέο περιβάλλον ή όταν κάτι δεν μας αρέσει εξαρχής· όμως, χρειάζονται όρια.
Ένας καχύποπτος άνθρωπος τείνει να συγκρίνει γεγονότα του παρελθόντος, συνήθως εκείνα που τον πλήγωσαν, με γεγονότα από το παρόν. Θεωρεί ότι όλα είναι ένας κύκλος, ότι οι άσχημες συμπεριφορές ή οι κακές συνθήκες επαναλαμβάνονται και, γι’ αυτό, πρέπει μονίμως να προσέχει τα νώτα του.
Ένας καχύποπτος άνθρωπος ζηλεύει, θεωρεί ότι όλοι είναι ικανοί “να του τη φέρουν”, ότι οι συνάνθρωποί του σκέφτονται πρώτα το κακό ή μόνο το συμφέρον τους. Κρατάει αποστάσεις, δεν εμπιστεύεται πραγματικά κανέναν, ψάχνει μονίμως να βρει το πρόβλημα πίσω από οποιαδήποτε κατάσταση.
Ποιες είναι οι συνέπειες της καχυποψίας;
1. Η ενίσχυση της ήδη υπάρχουσας ανασφάλειας και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Το να είμαστε καχύποπτοι, και αυτό να συμβαίνει σε καθημερινή βάση, συνεπάγεται την πεποίθηση ότι δεν είμαστε ικανοί να βρούμε σωστούς ανθρώπους ή ανθρώπους που να μας ταιριάζουν. Άρα θεωρούμε ότι δεν είμαστε ικανοί να προσελκύσουμε άτομα έντιμα και ειλικρινή. Άλλοτε πάλι μπορεί να είμαστε καχύποπτοι με τη δουλειά μας, δηλαδή να φοβόμαστε μήπως μας απολύσουν, ίσως επειδή εμείς δεν πιστεύουμε στις δυνατότητες και στην αποδοτικότητά μας.
2. Η μοναξιά. Με το να είμαστε μόνιμα καχύποπτοι, να ψάχνουμε για κάθε λάθος πίσω από κάθε σωστό, να κρατούμε αποστάσεις από τους γύρω μας “σκαλίζοντας” τις μικρές λεπτομέρειες και θεωρώντας τον εαυτό μας “ντετέκτιβ”, στο τέλος της ημέρας καταλήγουμε να μένουμε μόνοι. Όλα μας φταίνε, τα πάντα κρύβουν κινδύνους και διαρκώς φοβόμαστε. Με τον καιρό αυτό γίνεται τρόπος ζωής. Ακόμα και οι άνθρωποι που είχαμε κοντά μας απομακρύνονται εκούσια, γιατί έχουν πια κουραστεί από την εν λόγω συμπεριφορά.
3. Η προσπάθεια για έλεγχο και κυριαρχία. Επειδή δεν εμπιστευόμαστε κανέναν, θεωρούμε χρέος μας να ελέγχουμε τα πάντα. Ζηλεύουμε και νευριάζουμε όποτε αυτό δεν επιτυγχάνεται. Πολλές φορές, το γεγονός ότι δεν συμβαίνει αυτό μας δίνει ένα παραπάνω κίνητρο να γίνουμε ακόμη πιο καχύποπτοι και κτητικοί στη συνέχεια. Εν τέλει, οι καβγάδες γίνονται τρόπος ζωής.
4. Η υπερανάλυση, το άγχος και ο αρνητισμός. Ψάχνουμε συνεχώς για το πρόβλημα και όχι για την λύση, συνδυάζουμε στο μυαλό μας καταστάσεις, κάνουμε αυθαίρετες συγκρίσεις, είμαστε μόνιμα κατσούφηδες, γκρινιάρηδες και απαιτητικοί. Αναλύουμε τα πάντα σε τέτοιο βαθμό που γινόμαστε εμμονικοί και μοιάζει σαν έπαθλο για εμάς το να ανακαλύψουμε μια υποτιθέμενη αλήθεια, που πιστεύουμε ότι κρύβεται πίσω από τη συμπεριφορά κάποιου άλλου.
5. Η διαρκής αμφιβολία δεν αφήνει χώρο στην ηρεμία. Αμφιβάλλουμε για τα πάντα γύρω μας. Ο ερωτικός μας σύντροφος μπορεί κάτι να κρύβει, τα λεγόμενα των συνεργατών μας εκλαμβάνονται ως επιθέσεις εναντίον μας. Οι γύρω μας μας κατακρίνουν ή συνωμοτούν εναντίον μας. Το αποτέλεσμα είναι ότι ποτέ δεν σταματάμε να σκεφτόμαστε αρνητικά. Δεν ξεκουραζόμαστε ποτέ από αυτήν τη “full time” ασχολία και συχνά εμφανίζονται ψυχοσωματικά προβλήματα, ακριβώς επειδή δεν επιτρέψαμε στον εαυτό μας να ηρεμήσει.
Είναι, λοιπόν, σημαντικό να μάθουμε να αναγνωρίζουμε πότε η καχυποψία μας περνάει στο στάδιο της συνήθειας, γίνεται τελετουργία της καθημερινότητάς μας και μετατρέπεται σε εμμονή. Ιδίως στις ερωτικές μας σχέσεις, δεν πρέπει να αγνοούμε τα σημάδια της αλόγιστης ζήλιας, γιατί είναι μια συχνή μορφή καχυποψίας.
Οτιδήποτε αισθανόμαστε, θετικό ή αρνητικό, είναι καλό να το μοιραζόμαστε με τους γύρω μας και να μη διστάζουμε να ζητήσουμε βοήθεια. Αν το κάνουμε αυτό, θα μπορέσουμε να αποδεχτούμε και να αγκαλιάσουμε τον εαυτό μας για αυτό που είναι.
Ας μην ξεχνάμε ότι, προκειμένου να ξεπεράσουμε τα προβλήματα που προκύπτουν στη ζωή μας, χρειάζεται κατανόηση και αποδοχή των συναισθημάτων μας, αγάπη για τον εαυτό μας και όρεξη για σκληρή δουλειά.
