Οι ηρωίδες μαμάδες της διπλανής πόρτας

Κάθε χρόνο στη Γιορτή της Μητέρας τα παιδιά σε όλον τον κόσμο εύχονται «χρόνια πολλά» και εκφράζουν την αγάπη τους στο πιο πολύτιμο πρόσωπο στη ζωή τους. Όλες οι μητέρες αγωνιούν και αγωνίζονται για τα παιδιά τους, ειδική μνεία όμως αξίζει στις μητέρες των παιδιών με ειδικές ανάγκες, οι οποίες, μολονότι αντιμετωπίζουν πληθώρα εμποδίων και δεν έχουν τη στήριξη της πολιτείας, φροντίζουν να προσφέρουν το καλύτερο στα παιδιά τους.

Αξίζουν πολλά «μπράβο» και «ευχαριστώ» στις γυναίκες που με τον ρόλο της μητέρας προσφέρουν τόσα στην οικογένειά τους και στην κοινωνία: Σε κάθε μάνα που, πριν φύγει το παιδί της από το σπίτι, φωνάζει: «Ζακέτα να πάρεις!»· σε αυτή που ως μάνα ήταν τέλεια και ως γιαγιά είναι άπιαστη· σε αυτήν που ξέρει να φροντίζει το σπίτι της· σε αυτήν που ξέρει τι θέλει το παιδί της πριν καν το θελήσει· στη γυναίκα που θέλει να γίνει όλα τα παραπάνω και αγωνίζεται να ακούσει από ένα πλάσμα το πολυπόθητο «μαμά»· σε εκείνη που δεν έπαψε με αλλεπάλληλες εξωσωματικές να προσπαθεί να χαρίσει τη ζωή.

Πολλές φορές θεωρούμε αυτονόητο ότι η μαμά μας είναι το πρόσωπο που θα μας κάνει τα χατίρια. Θα είναι εκεί να μας φροντίζει, να μας αγαπά, να μας νοιάζεται, όπως κάνει πάντα αδιαμαρτύρητα, χωρίς ποτέ να βαρυγκομά για τις υπηρεσίες που προσφέρει και χωρίς να ακούσει ούτε ένα «ευχαριστώ». Πέφτει στο κρεβάτι της κουρασμένη και αναπολεί εκείνες της ημέρες της ελευθερίας της, τότε που μπορούσε να κοιμάται όσο ήθελε χωρίς υποχρεώσεις. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν θα αντάλλαζε για τίποτα στον κόσμο τη ζωή που βιώνει τώρα.

Η μάνα είναι ένα σύνθετο ον, που πολλές φορές αναρωτιέσαι από πού μπορεί να αντλεί τόση δύναμη, τόση αγάπη, τόση στοργή… Κοίτα γύρω σου κα θα δεις κάποιες γυναίκες-μανάδες που είναι οι ηρωίδες της διπλανής πόρτας. Παλεύουν σε αντίξοοες συνθήκες με μόνο κίνητρο το καλό του παιδιού τους. Και όταν το παιδί τους έχει ειδικές ανάγκες, ο αγώνας τους γίνεται πιο μεγάλος και επιτακτικός. Και τα καταφέρνουν καλά σε αυτόν τον αγώνα. Γιατί οι μαμάδες όλα τα μπορούν· ακόμα και να μείνουν «αθάνατες» μπορούν, ώστε να μην αφήσουν μόνο το βλαστάρι τους.

Μάνα είναι αυτή που θα γίνει η λογική σκέψη στο «ανάκατο» μυαλό του αυτιστικού παιδιού της. Θα είναι τα χέρια του, τα πόδια του, θα είναι εκεί την κάθε στιγμή. Θα είναι αυτή που δεν θα διστάσει να βγάλει το παιδί της βόλτα με το αναπηρικό αμαξίδιο, αδιαφορώντας για τα σχόλια των γειτόνων πίσω από τις κλειστές κουρτίνες. Αν παρατηρήσεις, θα δεις ότι αυτές οι γυναίκες γελάνε με την ψυχή τους, αγαπούν πολύ, συζητούν έντονα και έχουν μια υπέρμετρη αγάπη για τη ζωή. Ναι, για αυτήν τη ζωή που τους φέρθηκε άδικα!

Η γειτονιά, οι συγγενείς, η πολιτεία αδιαφορούν για αυτές τις ηρωίδες μανάδες και τα χαρισματικά τους παιδιά. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες πολλές φορές είναι αόρατα για το εκπαιδευτικό σύστημα, για δασκάλους και συμμαθητές. Η πολιτεία θεωρεί περιττό να φτιάξει ράμπες για να είναι εύκολη η πρόσβαση στα άτομα που κινούνται με αναπηρικά αμαξίδια και η κοινωνία είναι ανίκανη να σταθεί σε αυτούς τους ανθρώπους. Για αυτά τα παιδιά, το μόνο καταφύγιο είναι η μάνα, που θα αγκαλιάσει κάθε τους ελάττωμα και θα ιάσει τα σπασμένα τους φτερά.

Αξίζει, λοιπόν, κάθε έπαινος σε αυτές τις μανάδες, που ξέρουν τι σημαίνει αγάπη και αυτοθυσία, που ξέρουν να καταλαγιάζουν τον πόνο και κάθε μέρα να είναι πιο δυνατές, για να σταθούν φύλακες-άγγελοι των παιδιών τους και να συνεχίσουν να σβήνουν όλες τις δυσκολίες με το χαμόγελό τους.

Συντάκτης: Ιωάννα Τσιρογιάννη,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.