Οι “απόγονοι” του Χόρχε…
Πόσο μοναδικός ήταν, τελικά, ο «Μοναδικός Χόρχε»; Η ερώτηση αυτή βασανίζει τους επιστήμονες των νησιών Γκαλαπάγκος και όλους τους περιβαλλοντολόγους, που μάχονται για την επιβίωση όλων των ειδών ζώων που υπάρχουν στον πλανήτη. Μετά τον θρήνο για την απώλεια τον περασμένο Ιούνιο του «Μοναδικού Χόρχε», της χελώνας του είδους Chelonoidis nigra, που θεωρείτο η τελευταία, επιστήμονες ανακάλυψαν σε άλλο νησί του Γκαλαπάγκος τουλάχιστον 17 χελώνες με τα ίδια γενετικά χαρακτηριστικά, κι έτσι το είδος συνεχίζει να επιβιώνει.
Οι χελώνες αυτού του είδους βρίσκονται μόνο στα νησιά Γκαλαπάγκος, ένα ηφαιστειογενές αρχιπέλαγος, το οποίο διοικητικά ανήκει στο κράτους του Ισημερινού, αλλά απέχει τουλάχιστον 1.000 χιλιόμετρα από την πλησιέστερη ακτή. Μέχρι τώρα οι επιστήμονες είχαν βρει στοιχεία αυτού του είδους μόνο στο νησί Πίντα, γι’ αυτό και ο Χόρχε, ο τελευταίος της γενιάς του, απέκτησε το παρατσούκλι «Μοναδικός». Οι χελώνες με τα ίδια χαρακτηριστικά εντοπίστηκαν σε άλλο νησί των Γκαλαπάγκος, στο οποίο αποκλείεται να ταξίδεψαν μόνες τους.
Η μόνη εξήγηση που μπορεί να δοθεί σχετικά με το… ταξίδι του είδους σε άλλο νησί είναι ότι επενέβη ανθρώπινο χέρι. Οι φαλαινοθήρες και οι πειρατές που έφτασαν στα ακατοίκητα τότε νησιά των Γκαλάπαγκος τον 17ο και 18ο αιώνα συχνά έπαιρναν γιγάντιες χελώνες στα πλοία τους, ώστε να τις χρησιμοποιήσουν ως τροφή σε ώρα ανάγκης. Αρκετές χελώνες απ’ αυτές μάλλον είχαν ριχτεί στη θάλασσα όταν το πλοίο έφτανε σε άλλο νησί και οι ναυτικοί επιζητούσαν άλλη τροφή εκτός από… χελωνόσουπα. Να, λοιπόν, και μια περίπτωση που ο άνθρωπος, ο οποίος θεωρείται ο κυριότερος καταστροφέας της ποικιλομορφίας των ειδών στη Γη, έστω και άθελά του συνέβαλε στην διατήρηση ενός σπάνιου είδους γιγάντιας χελώνας.
