Ο ρόλος που παίζει στην ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός παιδιού το όνομά του

Ένα παιδί όμως, μπορεί ασυναίσθητα να γελάσει με κάτι τόσο απλό, όπως το όνομα ενός άλλου παιδιού. Αν το άλλο παιδί δεν αντιδράσει, μπορεί να είναι αντικείμενο κοροϊδίας για χρόνια ολόκληρα. Αυτό μπορεί όμως να επηρεάσει τη μάθηση και την ωρίμανσή του.

Ασχέτως με το αν το παιδί αυτό είναι ευγενικό, φιλόδοξο, δοτικό, ο χαρακτηρισμός θα το πάει πίσω, θα ντρέπεται να εκφραστεί και να επικοινωνήσει. Επομένως, θα κάνει αυτό που ισχυρίστηκαν όσοι το χαρακτήρισαν, θα ντραπεί για το όνομά του και θα το θεωρεί κάτι το αρνητικό.

Η λύση κατά ορισμένους, είναι το να μην δίνετε στα παιδιά σας παράξενα ονόματα.

Η λύση όμως κατά τους ειδικούς, είναι να μαθαίνετε στα παιδιά, ήδη από την οικογένεια, πως δεν είναι η ταμπέλα που κάνει τους ανθρώπους. Ίσως τελικά να αρχίσεις να επιλέγεις συναναστροφές οι οποίες σέβονται την προσωπικότητα και τις ανάγκες σου, και δεν κολλούν στο όνομα.

Καλά τα λέμε τώρα βέβαια, αλλά το παιδί, που το κατηγορούν και το στοχοποιούν για ένα απλό όνομα, πώς το επαναφέρεις στην, εκτός στερεοτύπων πραγματικότητα;

Με διάλογο, έτσι ώστε να έχει αυτοπεποίθηση και κριτική σκέψη, τονίζουν οι εκπαιδευτικοί. Ώστε να μην αντιδρά, αλλά να έχει αυτοσαρκασμό και να αντιμετωπίζει τα αστειάκια ως απλά αστεία, που δεν καθορίζουν την πορεία του, είτε αναφορικά με την σχολική επίδοση, ούτε σε σχέση με την κοινωνικοποίησή του.

Είτε λοιπόν σάς λένε Μπλεμαρέ, είτε απλώς Μαρία, σημασία έχει να μην επηρεάζεστε από λανθασμένες υποθέσεις που κάνουν οι άλλοι για εσάς, αλλά και εσείς, να μην κολλάτε στο φαίνεσθαι. Και να συζητάτε με τα παιδιά σας, έτσι ώστε να διαμορφωθεί μια νέα γενιά χωρίς προκαταλήψεις, εσωτερικευμένες ή μη.

Όπως μάς λέει η επιστημονική κοινότητα, υπάρχουν αναμενόμενες αντιδράσεις ανά ηλικία, για την ανάπτυξη κάθε παιδιού. Μπορούμε να παρατηρούμε το παιδί μας, τις ανάγκες, τις ιδιαιτερότητές του και να το βοηθάμε να εξωτερικεύει τον καλύτερό του εαυτό, βάσει των επιθυμιών και των δυνατοτήτων του.

Καλό θα ήταν να υπάρχει τακτική επικοινωνία της οικογένειας με τους δασκάλους και τους καθηγητές, δηλαδή οι εκπαιδευτικοί να είναι ενήμεροι για το πώς συμπεριφέρεται το παιδί στο σπίτι και οι γονείς να γνωρίζουν για τις όποιες αλλαγές μπορεί να έχει επιφέρει στο παιδί το κοινωνικό περιβάλλον του σχολείου, έτσι ώστε σε περίπτωση μεταβολών στην αναπτυξιακή πορεία να είναι εφικτή η παρέμβαση μέσω εκπαιδευτικών μεθόδων.

Τέλος, ορθό θα ήταν να λειτουργούμε σαν πρότυπα και να υιοθετούμε συμπεριφορές θετικές ανά περίσταση, που τα παιδιά μας ούτως ή άλλως παρατηρούν σε εμάς.

Στον αντίποδα των παραπάνω αρνητικών υποθέσεων, είναι οι θετικοί χαρακτηρισμοί που οφείλονται σε ονόματα:

Αν σε λένε Ελπίδα, Χαρά, Ελευθερία, Γαλήνη, Ευτυχία, Σοφία, Αγάπη, ή αν έχεις το όνομα κάποιου σπουδαίου προσώπου της ιστορίας/ μυθολογίας, όπως για παράδειγμα Πλάτων, Αχχιλέας, Ηρακλής, Σωκράτης, τότε αυτομάτως αποκτάς και τις ιδιότητες που εκφράζει το όνομά σου- σε αρκετές περιπτώσεις. Στην περίπτωση αυτή σού δίνεται κίνητρο να προσπαθήσεις πράγματι να αποκτήσεις τις δεξιότητες αυτές (δες τους μαθητές που αντιμετωπίστηκαν θετικά στην περίπτωση του τεστ νοημοσύνης), αυτό ωστόσο δεν είναι απόλυτο.

Είτε ένα παιδί έχει όνομα με βαθύ νόημα, είτε όχι, είναι στο χέρι μας να το κρίνουμε με βάση τα χαρακτηριστικά του, κατόπιν διαλόγου και κατανόησης της ψυχοσύνθεσης και των ικανοτήτων του, και φυσικά, να το βοηθήσουμε να τα αναδείξει, χωρίς να επαναπαύεται στην επίδραση των υποθέσεων, που υπάρχουν παντού γύρω μας.

Συντάκτης: Σταματία Καλλιβωκά,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr