Άλλη μία δυστυχής πρωτιά των Ελλήνων σε διεθνή κατάταξη, αυτήν τη φορά σε σχέση με τη συμπεριφορά μας στο διαδίκτυο
Ο εθισμός των παιδιών στα video games αναγνωρίστηκε και επίσημα ως ψυχική ασθένεια από τον Π.Ο.Υ. – Τα σημάδια και οι λύσεις!
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (World Health Organization – WHO)ανακοίνωσε και επισήμως την ταξινόμηση του εθισμού στα ηλεκτρονικά παιχνίδια ως ψυχική ασθένεια με ονομασία “gaming disorder”. Ο Π.Ο.Υ. θα συμπεριλάβει τη διαταραχή παιχνιδιών στην ενδέκατη έκδοση της παγκόσμιας ταξινόμησης ασθενειών (ICD), που θα κυκλοφορήσει τη Δευτέρα.
Η ICD είναι ευρέως γνωστή, καθώς ερευνητές και γιατροί τη χρησιμοποιούν για να διαγνώσουν ασθένειες και να καθορίσουν εάν χρειάζεται θεραπεία. Συγκεκριμένα, ο Π.Ο.Υ. αναγνωρίζει ως gaming disorder “το μοτίβο της συμπεριφοράς gaming που είναι τέτοιας φύσης και έντασης ώστε να οδηγεί σε σοβαρή δυστυχία ή σημαντικό πρόβλημα στη λειτουργία της προσωπικής, οικογενειακής, κοινωνικής, εκπαιδευτικής ή επαγγελματικής λειτουργίας.”
Ο εθισμός στα ηλεκτρονικά παιχνίδια συνήθως ακολουθεί ή αντικαθιστά έναν εθισμό στο Διαδίκτυο. Μάλιστα αποδεικνύεται κυρίως «ανδρικό σπορ». Τα τρία τέταρτα των εθισμένων, σύμφωνα με τα στοιχεία, ήταν αγόρια. Ο συγκεκριμένος εθισμός είναι καθαρά ψυχιατρικό φαινόμενο και η αντιμετώπισή του ανήκει στο φάσμα των ψυχιατρικών νοσημάτων.
Αναφέρεται, ότι τα παιδιά και οι έφηβοι με εθισμό εμφανίζουν υψηλή συννοσηρότητα με άλλα προβλήματα, όπως οι διαταραχές ελέγχου των παρορμήσεων, το σύνδρομο υπερκινητικότητας και ελλειμματικής προσοχής, η κατάχρηση καπνού, αλκοόλ και άλλων ουσιών.
Πόσο εύκολο είναι λοιπόν να εθιστεί ένα παιδί στα ηλεκτρονικά και από τι εξαρτάται;
Οι κίνδυνοι από την ανεξέλεγκτη χρήση του Διαδικτύου και από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι αρκετοί, γι’ αυτό κρίνεται απαραίτητη η εκπαίδευση τόσο των εφήβων όσο και των γονέων. Οι κίνδυνοι εκπορεύονται από το γεγονός ότι όλα στο Διαδίκτυο είναι ανεξέλεγκτα. Συνεπώς είναι εύκολο στη σύγχρονη – ηλεκτρονική εποχή να εθιστεί ένας έφηβος/η σε ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Ειδικότερα ένας έφηβος που δείχνει μία τάση για απομόνωση και εσωστρέφεια, υστερεί σε κοινωνικές δεξιότητες κι έχει μία κοινωνική φοβία, έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση κι άσχημη εικόνα για τον εαυτό του, χαρακτηρίζεται από τους γύρω του, ως αγχώδης ή μελαγχολικός, ή έχει διαγνωστεί με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητα, οι έρευνες δείχνουν πως είναι πιο εύκολο να εθιστεί στα ηλεκτρονικά και να “κρύψει” τη δυσκολία του. Αξίζει να σημειωθεί πως μόνο ένα 10 με 15% των χρηστών στην εφηβεία μπορούν να θεωρηθούν «εθισμένοι». Κι αυτό, όχι τόσο με βάση τις ώρες που παίζουν βιντεοπαιχνίδια ανά ημέρα ή ανά εβδομάδα, όσο με βάση την συμπεριφορά και τα συναισθήματα που εκδηλώνουν όταν βρίσκονται μακριά από τις κονσόλες ή τους υπολογιστές τους.
Πώς όμως θα μπορούσαν οι γονείς να διακρίνουν την ύπαρξη εθισμού από την απλή ενασχόληση με ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι το οποίο αρέσει στο παιδί;
Κρίσιμος παράγοντας αναγνώρισης του εθισμού και διαχωρισμού του από την απλή ενασχόληση αποτελεί η σταδιακή και σταθερή απώλεια της λειτουργικότητας του εφήβου. Η καθημερινότητά του αλλάζει και γίνεται όλο και πιο δυσλειτουργική.
(διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στην επόμενη σελίδα)
Σελίδες: 1 2
