Ο πασίγνωστος νόμος του Μέρφυ είναι ένα αξίωμα που λέει: ‘Ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει’ Εννοεί, πολύ απλά, …
Ο Νόμος του Μέρφυ και η ανθρώπινη τάση να εστιάζουμε στα αρνητικά
Ο Νόμος του Μέρφυ λέει ότι ʺΟτιδήποτε μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά.ʺ Η βασική ιδέα λοιπόν είναι απλή: αν υπάρχει έστω και μία πιθανότητα να γίνει κάτι λάθος, κατά πάσα πιθανότητα… θα γίνει.
Στην καρδιά του νόμου του Μέρφυ αντανακλάται η απαισιοδοξία των ανθρώπων στη ζωή, οι οποίοι νιώθουν παρηγοριά όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά.
Σας έχει ποτέ συμβεί να πηγαίνετε να κάνετε ντους και ξαφνικά να γλιστράτε και να χτυπάτε το πόδι σας; Να μπαίνετε τελικά για ντους και να έχετε ξεχάσει να πάρετε πετσέτα; Μπορεί να πάει χειρότερα ένα πρωινό; Ό,τι μπορούσε να πάει λάθος, πάει λάθος.
Πώς προέκυψε ο νόμος του Μέρφυ;
Ο Νόμος του Μέρφυ αποδίδεται στον Αμερικάνο μηχανικό αεροδιαστημικής Edward Murphy. Ο Edward Murphy στη διάρκεια ενός ελέγχου ανακάλυψε ότι 16 αισθητήρες δεν είχαν τοποθετηθεί σωστά. Κάθε αισθητήρας έπρεπε να έχει τοποθετηθεί με δύο τρόπους, και οι αισθητήρες ήταν λάθος τοποθετημένοι σε κάθε περίπτωση. Ο Μέρφυ διαπίστωσε τότε ότι “αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά” και η θεωρία του έγινε ευρέως γνωστή ως Νόμος του Μέρφυ.
Πώς λειτουργεί ο νόμος του Μέρφυ;
Είστε κολλημένοι στην κίνηση. Θέλετε όσο τίποτε άλλο να φτάσετε γρήγορα στο σπίτι σας, αλλά όλες οι λωρίδες κυκλοφορίας είναι μπλοκαρισμένες. Αλλάζετε λωρίδα. Αλλά μόλις το κάνετε, τα αυτοκίνητα στη νέα σας λωρίδα ακινητοποιούνται. Ενώ είστε ακίνητοι παρατηρείτε κάθε λωρίδα στον αυτοκινητόδρομο (και αυτή που μόλις αφήσατε) να κινείται, εκτός από τη δική σας.
Καλώς ήρθατε στον κόσμο του Νόμου του Μέρφυ.
Σύμφωνα με το Νόμο του Μέρφυ ό,τι μπορεί να πάει στραβά θα πάει στραβά. Και αυτό μπορεί να είναι σωστό. Αυτό δεν οφείλεται σε κάποια μυστηριώδη δύναμη που διαθέτει ο νόμος. Στην πραγματικότητα, είμαστε εμείς που δίνουμε σημασία στο Νόμο του Μέρφυ. Όταν όλα πάνε καλά στη ζωή μας, δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα. Περιμένουμε πάντα τα πράγματα να εξελιχθούν όπως θέλουμε. Αλλά όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, ψάχνουμε να βρούμε μια αιτία.
Σκεφτείτε το περπάτημα. Πόσες φορές έχετε φτάσει στον προορισμό σας και σκεφτήκατε, ʺΜπράβο μου, περπάτησα πολύ καλάʺ. Αλλά όταν σκοντάφτετε πάνω στο κράσπεδο και γδέρνετε το γόνατό σας, στοιχηματίζω ότι αναρωτιέστε γιατί αυτό έπρεπε να συμβεί σε σας.
Ο Νόμος του Μέρφυ βασίζεται στην τάση που έχουμε να βλέπουμε τα αρνητικά και όχι τα θετικά. Φαίνεται να μας κοροϊδεύει με όλα αυτά που μας συμβαίνουν, και χρησιμοποιεί τον κανόνα των πιθανοτήτων, την μαθηματική πιθανότητα να συμβεί κάτι.
Αλλά ο νόμος του Μέρφυ είναι μια σχετικά νέα ιδέα, που χρονολογείται στα μέσα του περασμένου αιώνα. Ο μάγος Adam Hull Shirk έγραψε το 1928 ένα δοκίμιο το “On Getting Out of Things,” στο οποίο υποστήριζε ότι με ένα μαγικό τρόπο, 9 στα 10 πράγματα που μπορεί να πάνε στραβά συνήθως θα πάνε στραβά. Πριν από αυτό υπήρχε ο νόμος του Sod, σύμφωνα με τον οποίο οτιδήποτε κακό μπορεί να συμβεί. Στην πραγματικότητα, ο νόμος του Μέρφυ αναφέρεται στο νόμο του Sod.
Ποια είναι η επίδραση του νόμου του Μέρφυ;
Αν και οι περισσότεροι εκτιμούμε το Νόμο του Μέρφυ για την ικανότητά του να εξηγεί το αίσθημα αβοηθητότητας που νιώθουμε σε συγκεκριμένες καταστάσεις, άλλοι τον βλέπουν ως εργαλείο. Τουλάχιστον ένα άτομο το βλέπει ως μαθηματική εξίσωση που μπορεί να προβλέψει τις πιθανότητες να πάει κάτι στραβά.
Ο Νόμος του Μέρφυ υπενθυμίζει σε όλους μια απλή αλήθεια, ότι τα συστήματα κάποιες φορές αποτυγχάνουν. Σε κάποιες περιπτώσεις, η αποτυχία ενός συστήματος σημαίνει ότι ένα πείραμα πρέπει να επαναληφθεί. Σε άλλες περιπτώσεις, η αποτυχία μπορεί να κοστίζει πολύ πιο ακριβά, πολλά χρήματα ή ανθρώπινες ζωές.
Η NASA το γνωρίζει αυτό. Η διαστημική υπηρεσία έχει πολλές αποτυχίες και αν και αυτές είναι πολύ μικρές συγκριτικά με τις επιτυχίες, οι αποτυχίες κοστίζουν ακριβά. Η ειρωνεία είναι ότι στην περίπτωση ενός μη επανδρωμένου σκάφους σε τροχιά, ένα σύνολο αισθητήρων είχε δύο τρόπους σύνδεσης και σύμφωνα με τον έλεγχο που έκανε ο Μέρφυ όλοι οι αισθητήρες ήταν λάθος συνδεδεμένοι. Όταν οι αισθητήρες αποτυγχάνουν να κάνουν αυτό για το οποίο έχουν σχεδιαστεί, τα αλεξίπτωτα που είχαν σκοπό να επιβραδύνουν το διαστημόπλοιο δεν άνοιξαν, και το σκάφος προσέκρουσε στην έρημο.
Σε μια τέτοια περίπτωση, σε συνδυασμό με την επίγνωση του νόμου του Μέρφυ, οι σχεδιαστές αναγκάστηκαν να δημιουργήσουν ένα εναλλακτικό σχέδιο. Υπάρχουν τέτοια παραδείγματα παντού γύρω μας. Ορισμένα είναι συστήματα που χρησιμοποιούν περιορισμένες επιλογές για τη μείωση των σφαλμάτων, όπως τα αταίριαστα μεγέθη ακίδων σε ένα ηλεκτρικό βύσμα.
Ο νόμος του Μέρφι εξακολουθεί να έχει την τάση να εμφανίζεται, ακόμη και όταν έχει ληφθεί μέριμνα για να αποφευχθεί η αποτυχία ή η καταστροφή.
Ψυχολογία και νόμος του Μέρφυ
Πολλοί άνθρωποι βλέπουν το Νόμο του Μέρφυ ως έναν τρόπο να παραμένουν απαισιόδοξοι για τη ζωή. Αλλά αυτό δεν είναι απολύτως αλήθεια. Αν κάποιος κατανοήσει το Νόμο του Μέρφυ μπορεί να τον βοηθήσει να κάνει καλύτερες επιλογές και να βρίσκει καλύτερες λύσεις στα προβλήματα που προκύπτουν.
Ο Νόμος του Μέρφυ μας βοηθά να σκεφτούμε το μέλλον και να κάνουμε σχέδια για αυτό, ώστε να είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο. Μας βοηθά να φτιάξουμε ένα πλάνο. Μας βοηθά να σεβαστούμε το ρίσκο. Όταν αρχίζουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά, μπορούμε να προβλέψουμε τι μπορεί να πάει στραβά. Ο Νόμος του Μέρφυ μας προετοιμάζει ώστε να έχουμε πάντα ένα εναλλακτικό σχέδιο.
Η στάση ζωής μας είναι δική μας επιλογή
Είναι ανάγκη να είμαστε προσγειωμένοι στην πραγματικότητα και να αποδεχόμαστε τα σημάδια που δείχνουν ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά. Ο ρόλος της απαισιοδοξίας είναι να μας κινητοποιεί. Ο Νόμος του Μέρφυ μας βοηθά να σκεφτούμε το μέλλον και να κάνουμε σχέδια για αυτό, ώστε να είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο.
