Από τις πιο σημαντικές αλλαγές που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει ένα παιδί στη ζωή του, είναι η έναρξη του σχολείου …
Ντροπαλότητα και θυματοποίηση – Πώς να βοηθήσω το παιδί μου;
Τα παιδιά με έντονη ντροπαλότητα, ή αλλιώς υπερβολική αναστολή, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να βρεθούν σε ρόλο θύματος και να διατηρήσουν την τάση για θυματοποίηση και στην ενήλικη ζωή τους. Η υπερβολική αναστολή είναι νεύρωση και συνδέεται με την απελπισία, την άρνηση και την ντροπή σε ακραίο βαθμό. Συχνά το παιδί θέλει να κοινωνικοποιηθεί αλλά αγχώνεται, φοβάται και έχει χαμηλού επιπέδου αυτοεκτίμηση.
Παρακάτω θα βρείτε ιδέες για να αντιμετωπίσετε, ως γονείς / φροντιστές / ανάδοχοι, το παιδί σας που νιώθει έντονη αμηχανία ή δυσφορία στις κοινωνικές του επαφές. Να θυμάστε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις υπογραμμίζεται η ανάγκη για:
– Παρατήρηση της κατάστασης, συζήτηση με εκπαιδευτικούς και ειδικούς ψυχικής υγείας και αναζήτηση αιτιών.
– Σταθερή φροντίδα με συνέπεια και πολλές επαναλαμβανόμενες ευχάριστες συνήθειες από τους φροντιστές ώστε να υπάρχει μια ευχάριστη καθημερινότητα.
– Εξοικείωση με τις αλλαγές (συνιστάται μετά την εγκαθίδρυση μιας επιθυμητής καθημερινότητας). Αυτό προϋποθέτει προετοιμασία για κάθε επόμενο βήμα και ενθάρρυνση για να βρεθεί κάθε θετικό αποτέλεσμα που προέκυψε από αυτά. Στις δυσάρεστες αλλαγές είναι ωφέλιμο τα πρότυπα του παιδιού να αντιδρούν με ψυχραιμία, ωριμότητα και αισιοδοξία.
– Συναισθηματική αλληλεπίδραση με νόημα και ενεργό ενδιαφέρον και αντιμετώπιση με ενσυναίσθηση, πολλή αγάπη και τρυφερότητα. Αποφεύγονται αυταρχικές ή/και υπερπροστατευτικές συμπεριφορές από τη μεριά των φροντιστών γιατί και οι δύο τάσεις είναι απορριπτικές.
– Γονείς που νιώθουν χαρά και που δείχνουν την ευτυχία που τους δημιουργεί το παιδί. Του προσφέρουν ένα ήρεμο περιβάλλον για να αναπτυχθεί και γλυκά πρότυπα και εικόνες που ενισχύουν την ομαλή εξέλιξή του.
– Αποδοχή της ντροπαλής τάσης του παιδιού χωρίς να τονίζεται η τάση αυτή. Δεν πρέπει οι γονείς να δυσανασχετούν με αυτή την πτυχή της προσωπικότητάς του. Επίσης δεν βοηθάει να ακούει ότι δεν πρέπει να είναι ντροπαλό, ή να αποκαλείται το παιδί ‘ντροπαλό’ – ειδικά μπροστά σε τρίτους.
– Συζήτηση με το παιδί για όσα το ενοχλούν ώστε να κατανοήσουν οι φροντιστές τί συμβαίνει και να αντιμετωπίσουν το θέμα εξατομικευμένα. Στις κουβέντες αυτές είναι ωραίο να προτείνουν λύσεις και να περιγράφουν παρόμοια βιώματά τους.
– Σταδιακή ανάληψη ευθυνών (ανάλογων της ηλικίας του και με κατάλληλη εκμάθηση) εκ μέρους του παιδιού δείχνοντας παράλληλα εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του. Μην ενισχύετε τις τάσεις του παιδιού να μοιάζει θύμα. Ενδυναμώστε το ώστε να υψώνει το ανάστημά του.
– Διευκόλυνση του παιδιού στην ανάληψη πρωτοβουλίας, την ενεργητική αντίδραση και τη διεκδίκηση επιθυμιών.
– Κοινωνικοποίηση του παιδιού που περιλαμβάνει ποιοτικό χρόνο με γονείς και μπόλικο παιχνίδι με συνομηλίκους. Βοηθάει να ξεκινάμε από τα εύκολα, π.χ. με ένα παιδάκι που γνωρίζει αρκετά καλά, στο σπίτι του που θα νιώθει πιο χαλαρό, έχοντας οργανώσει αρχικά τις δραστηριότητες.
– Ευκαιρίες για εξάσκηση των κοινωνικών δεξιοτήτων. Ενθαρρύνετε το παιδί όταν υποστηρίξει την άποψή του σε μια συζήτησή του μαζί σας ακόμα και αν διαφωνείτε. Σταδιακά καλείται να μάθει να ερμηνεύει τη συμπεριφορά των άλλων, να υπερασπίζεται εύλογα τον εαυτό του, να οριοθετεί κατάλληλα τους γύρω του, να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις αντιπαραθέσεις, να κρίνει εγκαίρως πότε χρειάζεται να ζητήσει βοήθεια, να μην υποκύπτει σε ‘εξωτερικές’ πιέσεις αν δεν το επιθυμεί και να συμπεριφέρεται με κοινωνικά αποδεκτό τρόπο. Όποτε κάνει μικρό βήμα προς αυτές τις κατευθύνσεις, θα ήταν όμορφο να το αναδεικνύετε.
(διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στην επόμενη σελίδα)