Ναμπούκο του Τζιουζέπε Βέρντι στο Ηρώδειο, από την Εθνική Λυρική Σκηνή

Συντάκτης: Άρης Γαβριηλίδης, Συγγραφέας, Εικαστικός

Ο Ναμπούκο, (ιταλιστί Nabucco), ομοιοκαταληκτεί με τον τραμπούκο και με το οσομπούκο, αλλά δεν έχει καμία απολύτως σχέση μαζί τους. Έχει όμως με τον Ναβουχοδονόσορα Β΄, (διότι περί αυτού πρόκειται), τον αρχαίο βασιλιά της Ασσυρίας, που τον θυμόμαστε, εμείς οι παλιοί, από το μάθημα των Θρησκευτικών που κάναμε στο δημοτικό σχολείο. Ο Ναβουχοδονόσορ, λοιπόν, είναι το εξελληνισμένο όνομα του Ναβου-κουντουρι-ούσουρ, που, για όποιους ενδιαφέρονται να μάθουν, σημαίνει «Θεέ Ναμπού, προστάτευε τον πρωτότοκο γιο μου».

Η ιστορία του Ναμπούκο-Ναβουχοδονόσορα έγινε όπερα που συνέθεσε ο Βέρντι και τον ανέδειξε ως τον μεγαλύτερο Ιταλό συνθέτη του 19ου αιώνα. Η υπόθεση αφορά την αιχμαλωσία των Εβραίων από τον ομώνυμο βασιλιά της Βαβυλώνας.

Μέγας αλαζών, ζητά απ’ όλους να τον προσκυνήσουν σαν θεό. Όταν τον χτυπά κεραυνός αναγνωρίζει ως μόνο αληθινό θεό τον Ιεχωβά, απελευθερώνει τους Εβραίους και συναινεί στη σχέση της πραγματικής κόρης του, της Φενένας, με τον Ισμαήλ, ανιψιό του βασιλιά της Ιερουσαλήμ. Στον Ιεχωβά στρέφεται στο τέλος και η Αμπιγκαΐλε, που σφετερίστηκε την εξουσία του Ναμπούκο.

Ναμπούκο του Τζιουζέπε Βέρντι στο Ηρώδειο, από την Εθνική Λυρική Σκηνή

Η όπερα είναι πασίγνωστη και για το περίφημο χορωδιακό των Εβραίων σκλάβων, «Πέτα, πέτα χρυσόφτερη σκέψη…», που επέχει θέση εθνικού ύμνου για τους Ιταλούς.  (μπορείτε να το απολαύσετε εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=zDP2EBEpuC0.

Η όπερα περιλαμβάνει μουσικά και ερμηνευτικά απαιτητικούς ρόλους για βαρύτονο, υψίφωνο και βαθύφωνο. Ο βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς ενσάρκωσε τον Ναμπούκο, όπως έχει κάνει στο παρελθόν σε μεγάλες λυρικές σκηνές σε όλο τον κόσμο. Στον ρόλο της Αμπιγκαΐλλε η διακεκριμένη Κορεάτισσα σοπράνο Σάε-Κιουνγκ Ριμ με διεθνή καριέρα. Περισσότερα για τους συντελεστές της όπερας εδώ: http://www.nationalopera.gr/gr/event/naboukko-2018/

Ναμπούκο του Τζιουζέπε Βέρντι στο Ηρώδειο, από την Εθνική Λυρική Σκηνή

Τα κοστούμια δεν είναι εποχής, όπως σε άλλες παραγωγές, αλλά, ακολουθώντας την (οικονομικότερη) τάση της εποχής μας, μιμούνται το στυλ σύγχρονων στρατιωτικών στολών. Κάτι ανάλογο συνέβη με τα σκηνικά, που ήσαν λιτά και στοιχειώδη. Αντίθετα, εξέπληξαν οι βιντεοπροβολές  επάνω στο αψιδωτό πέτρινο τείχος του Ηρώδειου, πίσω από την σκηνή, που αναπαριστούσαν θαυμάσια σκηνές καπνού, πυρκαγιάς κλπ, όπως και τα επιτυχημένα ειδικά εφέ (π.χ. πτώση κεραυνού). Γενικότερα, το θέαμα ήταν όντως εντυπωσιακό με μια εκατοντάδα χορωδών και μονωδών επί σκηνής και άλλων τόσων στην ορχήστρα της Λυρικής Σκηνής που διηύθυνε ό Φιλίπ Ωγκέν, μουσικός διευθυντής της Κρατικής Όπερας της Ουάσινγκτον.

(διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στην επόμενη σελίδα)

Σελίδες: 1 2

Συντάκτης: Άρης Γαβριηλίδης, Συγγραφέας, Εικαστικός

Influence:

Ο Άρης Γαβριηλίδης, οικονομολόγος, πρώην  διευθυντικό στέλεχος τραπεζών και επιχειρήσεων, ασχολείται ερασιτεχνικά με το γράψιμο…