Να διεκδικείτε… να διεκδικείτε …να διεκδικείτε!

Την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία η χώρα μας έχει εισέλθει σε μία φάση οικονομικής ανασφάλειας και γενικότερης αβεβαιότητας, η οποία δυστυχώς ψαλίδισε τα φτερά πολλών ανθρώπων που ονειρεύονταν ένα καλύτερο και τολμηρότερο αύριο. Έτσι, πολλοί από εμάς αναγκαστήκαμε να προσαρμόσουμε ή να απαρνηθούμε τα όνειρά μας, προκειμένου να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας. Μέσα σε αυτό το κλίμα του άγχους και του φόβου, οι άνθρωποι έμαθαν να μην διεκδικούν από ανθρώπους και καταστάσεις τα όνειρα, ή ακόμα και τα δικαιώματά τους, θέτοντας ως προτεραιότητα τη σιγουριά και την ασφάλεια, και όχι τον αυτοσεβασμό τους. 

Διαβάστε επίσης: Γιατί τα παιδιά στην Ελλάδα δεν καλλιεργούν διεκδικητικότητα; Πώς μπορούν;

Ωστόσο, τις περισσότερες φορές ο φόβος πως αν διεκδικήσουμε αυτό που θέλουμε τότε θα χάσουμε και αυτό που έχουμε, είναι παράλογος. Κι ακόμα και εάν αυτό κάποια στιγμή συμβεί, θα ήταν καλύτερα να αναρωτηθούμε γιατί θέλουμε τόσο πολύ να κρατήσουμε κάτι το οποίο δεν σέβεται τα δικαιώματά μας; Όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, εκεί έξω υπάρχουν περιβάλλοντα τα οποία έχουν μάθει να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων, και δεν περιμένουν παρά εμάς να τα ανακαλύψουμε.

Διαβάστε επίσης: Believe in You Podcast: Διεκδικητικότητα

Αναλογιστείτε όσες φορές σας έχουν φερθεί υποτιμητικά ή ακόμα και κακοποιητικά στη δουλειά, και επιλέξατε να μην μιλήσετε για να μην τη χάσετε; Μα η κακοποίηση την οποία βιώνετε εκτρέφεται από τη δική σας σιωπή, η οποία στην ουσία είναι συνενοχή. 

Πολλές φορές ακούμε τη δικαιολογία των παιδιών, μα θα θέλατε πραγματικά να μεγαλώσετε με τόσους κόπους τα παιδιά σας για να βρεθούν σε μία δουλειά στην οποία θα πρέπει να ανέχονται τα ίδια πράγματα; Όλοι έχουμε δει άτομα που δεν ανέχτηκαν ή που παράτησαν εντελώς τέτοιες δουλειές, και παρότι τα “πράγματα είναι τόσο δύσκολα”, βρήκαν άλλες στην οποία η προσωπικότητά τους γινόταν αντικείμενο σεβασμού. 

Ζητάτε κρύο καφέ και αντί αυτού σας φέρνουν ζεστό, και δεν μιλάτε, λέτε “δεν πειράζει”. Αγοράζετε ένα καινούριο προϊόν, γυρνάτε σπίτι το βρίσκετε ελαττωματικό, και νιώθετε συστολή να το επιστρέψετε ή να παραπονεθείτε. Αντί να νιώσουν άσχημα οι άνθρωποι που έκαναν το λάθος, ή καμιά φορά που σας κορόιδεψαν για να καρπωθούν οικονομικά οφέλη, νιώθετε άσχημα εσείς και επιλέγετε να σιωπήσετε. Και έτσι χωρίς να το καταλάβετε περνάει η ζωή σας μέσα σε ανομολόγητα “δεν πειράζει”, ενώ η αυτοεκτίμησή σας συρρικνώνεται κι άλλο, αφού υποσυνείδητα λέτε στον εαυτό σας πως δεν αξίζετε να πάρετε όσα επιθυμείτε.

Για αυτό, την επόμενη φορά που ο σερβιτόρος δεν θα σας δώσει τα σωστά ρέστα, πηγαίνετε και ζητήστε τα. Την επόμενη φορά που η διπλανή σας παρέα στο σινεμά κάνει φασαρία και δεν σας αφήνει να χαρείτε την ταινία για την οποία έχετε πληρώσει, ζητήστε τους ευγενικά να κάνουν ησυχία. Εάν τα αιτήματά σας δεν γίνουν αποδεκτά, ζητείστε την αρωγή του υπεύθυνου, ή ακόμα και των τοπικών αρχών. Μην αισθάνεστε ενοχές ότι τους “καρφώνετε”, ο κόσμος έχει γεμίσει με ανθρώπους που δεν σέβονται τα δικαιώματα των άλλων, ακριβώς γιατί ποτέ δεν γνώρισαν τις συνέπειες των πράξεών τους. 

Διαβάστε επίσης: Τι σημαίνει διεκδικητικότητα;

Δεν έχει σημασία πόσο μικρό ή μεγάλο νομίζετε πως είναι το περιστατικό που σας απασχόλησε, εάν καταπατώνται τα δικαιώματά σας, είναι μεγάλο. Επίσης, είναι ωφέλιμο να ξεκινήσετε από αυτά τα ασήμαντα περιστατικά, για να εξασκηθείτε να είστε διεκδικητικός χωρίς να αισθάνεστε ενοχές, ή χωρίς να γίνεστε επιθετικός. 

Και να εξασκήστε μέχρι να σας γίνει δεύτερη φύση αυτή η ενεργητική στάση απέναντι στη ζωή, στην οποία δεν θα νιώθετε πια ο παθητικός αποδέκτης των πράξεων των άλλων. Μέχρι να μην νιώθετε ενοχές που δεν θα σιδερώσετε τα ρούχα του συζύγου σας, όπως σας το ζήτησε πάλι τελευταία στιγμή, ενώ του το έχετε εξηγήσει χίλιες φορές να σας το λέει πριν πάτε στη δουλειά. Μέχρι που δεν θα νιώθετε ενοχές που θα πείτε απερίφραστα “όχι” στην ξάδερφό σας που θα σας ζητήσει για μια ακόμα φορά δανεικά, ενώ ξέρετε πως δεν θα σας τα γυρίσει ποτέ.

Συντάκτης: Κατερίνα Σπαθαράκη,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.