Μύθοι γύρω από το φεμινισμό
Ο φεμινισμός είναι ένα κίνημα που στοχεύει στην ισότητα των δύο φύλων, των ανδρών και των γυναικών. Παράλληλα, σκοπός του είναι να ενδυναμώσει τις γυναίκες και να καταρρίψει στερεότυπα αιώνων. Ο φεμινισμός, όμως, ωφελεί και τους άνδρες, μιας και τους απελευθερώνει από τη θέση και το ρόλο που παραδοσιακά καλούνταν να παίξουν στην πατριαρχική κοινωνία. Ουσία του φεμινισμού είναι πως άνδρες και γυναίκες πρέπει να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα και ευκαιρίες, ανεξαρτήτως φύλου.
Υπάρχουν, πάντως, πολλοί μύθοι γύρω από το φεμινισμό και τις γυναίκες που τον υποστηρίζουν. Ας δούμε κάποιους από τους μύθους αυτούς:
Οι φεμινίστριες δεν είναι «γυναίκες».
Υπάρχει αυτή η λανθασμένη εντύπωση ότι οι φεμινίστριες δε θέλουν να είναι γυναίκες, ότι δεν απολαμβάνουν τη θηλυκότητά τους ή το σώμα τους, ότι θέλουν να γίνουν όμοιες με τους άντρες και να φέρονται ή να ντύνονται ανδροπρεπώς. Μια φεμινίστρια, όμως, δε θέλει να γίνει άνδρας. Θέλει να μην κρίνεται από το φύλο της. Ο φεμινισμός δίνει στις γυναίκες το δικαίωμα επιλογής, επομένως το ντύσιμο της κάθε γυναίκας είναι αποκλειστικά δική της επιλογή και κάτι που η ίδια θα επιλέξει να φορέσει για να αισθάνεται όμορφα.
Αντίστοιχα, παρεξηγημένες απόψεις όπως ότι «οι φεμινίστριες δε φορούν στηθόδεσμο», «έχουν κοντά μαλλιά», «οι φεμινίστριες δεν ξυρίζονται», απαντώνται ως εξής: όλα αυτά είναι προσωπική επιλογή του καθενός και δεν επιβάλλονται από κανένα κίνημα. Ακόμη και το κάψιμο των σουτιέν στις ΗΠΑ το 1968, στις διαμαρτυρίες για την ανάδειξη της «Μις Αμερική», είναι μύθος.
Οι φεμινίστριες μισούν τους άνδρες.
Ο φεμινισμός δεν είναι κίνημα μίσους ενάντια των ανδρών – είναι ένα κίνημα ενδυνάμωσης των γυναικών. Όταν μια γυναίκα, επομένως, στηρίζει άλλες γυναίκες και παλεύει για τα δικαιώματα των γυναικών, δε μισεί τους άνδρες, ούτε τους ζηλεύει. Δεν υπάρχει λόγος, άλλωστε, για να υποστηρίξει κανείς μια κοινωνική ομάδα να καταστρέψει μια άλλη – στόχος είναι όλες οι ομάδες να απολαμβάνουν τις ίδιες ευκαιρίες.
Η παρεξήγηση, βέβαια, ίσως ξεκινά από το γεγονός ότι υπάρχουν γυναίκες που μισούν τους άνδρες, όπως υπάρχουν και γυναίκες που μισούν τις γυναίκες, άνδρες που μισούν τις γυναίκες, άνδρες που μισούν τους άνδρες, κ.ό.κ. Υπάρχουν, με λίγα λόγια, πολλές κοινωνικές ομάδες που μισούν η μία την άλλη. Επίσης, το γεγονός ότι οι φεμινίστριες κατακρίνουν την πατριαρχία συγχέεται στο μυαλό αρκετών με το «μίσος» τους κατά των ανδρών: η πατριαρχία, ωστόσο, κατακρίνεται από τις φεμινίστριες γιατί καταπιέζει τόσο τις γυναίκες, όσο και τους άνδρες, τους επιβάλλει ρόλους και συγκεκριμένες συμπεριφορές.
Οι φεμινίστριες δε δέχονται χάρες από άνδρες.
Κανένας άνδρας δεν κινδυνεύει από μια φεμινίστρια εάν τη βοηθήσει να μεταφέρει κάτι βαρύ, της ανοίξει μια πόρτα ή την κεράσει ένα ποτό. Η άποψη ότι οι φεμινίστριες αρνούνται οποιαδήποτε ευγενική χειρονομία από τους άνδρες είναι πολύ εύκολο να εξηγηθεί. Πολλές φορές οι κινήσεις αυτές γίνονται γιατί «έτσι πρέπει» και γιατί οι γυναίκες είναι… γυναίκες. Με λίγα λόγια, μερικές φορές μοιάζει να προωθούν τις διακρίσεις μεταξύ των φύλων, κάτι που αποκαλείται «καλοπροαίρετος σεξισμός». Η διαφορά μεταξύ καλών τρόπων και καλοπροαίρετου σεξισμού είναι ιδιαίτερα δυσδιάκριτη και διαφέρει από κουλτούρα σε κουλτούρα (κάπου η βοήθεια από κάποιον άνδρα σε μια γυναίκα για τη μεταφορά βαρέων αποσκευών θεωρείται αυτονόητη, ενώ κάπου αλλού η γυναίκα θα πρέπει να ζητήσει βοήθεια, αλλιώς εννοείται πως τα καταφέρνει μόνη της). Ιδανικά, πάντως, όπως οι άνδρες μπορούν να προβούν σε τέτοιες κινήσεις, έτσι θα έπρεπε να μπορούν να κάνουν και οι γυναίκες, χωρίς η κίνησή τους αυτή να θεωρείται απειλητική ή προσβλητική για έναν άνδρα (μια γυναίκα να πληρώνει για ένα δείπνο ή ποτό, κλπ.).
Οι φεμινίστριες μισούν το γάμο.
Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που μισούν το γάμο για πολλούς και διάφορους λόγους. Οι φεμινίστριες αντιπαθούν κυρίως τους ρόλους που υποτίθεται πως μια γυναίκα και ένας άνδρας πρέπει να αναλαμβάνουν στο γάμο, τις υποχρεώσεις που μια γυναίκα «πρέπει» να αναλαμβάνει εντός του γάμου (οικιακά, ανατροφή παιδιών) και όχι τον ίδιο το θεσμό ή το νόημα πίσω από αυτόν.
Ο φεμινισμός είναι άχρηστος.
Πολλοί ισχυρίζονται πως ο φεμινισμός είναι ένα περιττό κίνημα, μιας και οι γυναίκες και οι άνδρες έχουν πλέον τα ίδια δικαιώματα στην κοινωνία. Οι γυναίκες στον αναπτυγμένο κόσμο αντιμετωπίζουν διακρίσεις στο επαγγελματικό τους περιβάλλον: υπάρχουν άνισες πληρωμές, θέσεις όπου γυναίκες δεν προσλαμβάνονται λόγω της οικογενειακής τους κατάστασης (παντρεμένες, έγκυες, κλπ.) ή της εμφάνισής τους και επαγγέλματα που θεωρούνται παραδοσιακά «ανδρικά», όπως οι μηχανικοί, οι ηλεκτρολόγοι, κλπ. Αν παραμείνουμε στον αναπτυγμένο κόσμο και ερευνήσουμε ποσοστά βιασμών, ενδοοικογενειακής βίας και σεξιστικής συμπεριφοράς, θα δούμε πως μάλλον είναι πολύ αναγκαίος ο φεμινισμός. Από την άλλη, υπάρχουν χώρες στον αναπτυσσόμενο κόσμο όπου οι γυναίκες εξακολουθούν να στερούνται βασικών δικαιωμάτων (ενδεικτικά παραδείγματα είναι οι βιασμοί, οι ακρωτηριασμοί των γυναικείων γεννητικών οργάνων, η βία, η στέρηση δικαιωμάτων διαζυγίου ή ψήφου, η στέρηση δικαιωμάτων απόκτησης τραπεζικού λογαριασμού). Σε ένα τέτοιο κόσμο, εξακολουθεί να είναι άχρηστος ο φεμινισμός;
