Μου ταιριάζεις. Σου ταιριάζω;

Οι άνθρωποι στις μεγάλες πόλεις νιώθουν συχνά χαμένοι και μόνοι. Και στις μικρότερες πόλεις, βέβαια. Η μοναξιά και τα συναισθήματα πικρίας και δυσφορίας που τη συνοδεύουν δεν κάνουνε διακρίσεις.

Δεν θα καταφύγουμε στην διατύπωση ότι όλα αυτά συμβαίνουν μόνο τώρα, στο σύγχρονο κόσμο. Και παλιότερα μπορεί να συνέβαιναν, αλλά δεν θα έβγαινε κάποιος εύκολα να το παραδεχτεί. Ίσως τα πράγματα, ειδικά με τα «προξενιά» και τους προ- κανονισμένους γάμους, να ήταν διαφορετικά. Δεν άφηναν να μείνει κάποιος μόνος για πολύ. Το πρόβλημα ήταν το ότι τα συμβαλλόμενα μέρη μπορεί να μην ήθελαν το ένα το άλλο.

Μα, θα προκύψει η εξής λογική ερώτηση: μήπως και τώρα δε συμβαίνει το ίδιο; Μα, θα έρθει η επίσης λογική (ή λογικοφανής) απάντηση: όχι, βέβαια, αφού τους διαλέγουμε τους συντρόφους μας. Θα κακοκαρδίσουμε τώρα τους θιασώτες της απάντησης που μόλις διατυπώθηκε. Όχι, δεν τους διαλέγουμε. Για την ακρίβεια, έχουμε μάθει να νομίζουμε πως τους διαλέγουμε. Νομίζουμε ότι έχουμε την απόλυτη ελευθερία να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Και λόγω της υπερβολικής ελευθερίας, είμαστε εκτεθειμένοι σε πολλές εναλλακτικές, πολύ περισσότερες από αυτές που μπορούμε να διαχειριστούμε.

Η αλήθεια είναι πως ο καθένας μας έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που τον κάνουν μοναδικό. Επιπλέον, έχουμε και μια εικόνα για το τι θέλουμε γενικά για τη ζωή μας, ως προς τις σημαντικότερες πτυχές της. Μέσα σε αυτές βρίσκεται και το πως περίπου θα θέλαμε τον ιδανικό σύντροφο για εμάς, με βάση τα δεδομένα που έχουμε σε διαφορετικές φάσεις στη ζωή μας. Αυτά είναι τα μεταβλητά στοιχεία, ανάλογα με το τι θα μας βόλευε σε κάθε χρονική περίοδο, αλλά αυτό αποτελεί ένα άλλο μεγάλο θέμα. Υπάρχουν, όμως, και τα βασικά στοιχεία που αναζητούμε στον άλλο, που παραμένουν σταθερά στο πέρασμα του χρόνου. Αυτά συνθέτουν την εικόνα που ανταποκρίνεται περισσότερο στην πραγματικότητα και περιγράφουν με πολύ μεγάλη ακρίβεια εμάς τους ίδιους.

Στην ουσία, δεν ταιριάζουμε με όλους. Απλά, από ανασφάλεια, απωθημένα, μοναξιά που είναι δύσκολη να τη διαχειριστούμε και από άλλες ταπεινές ανάγκες, καταφεύγουμε σε «νάρκες του άλγους δοκιμές».

Ανεχόμαστε πολλές φορές πράγματα που δε ανήκουν στην εικόνα που έχουμε οικοδομήσει και που περιγράφει εμάς.

Ναι, υπάρχει αυτό που αναζητάμε. Απλά, συχνά, κοιτάμε στη λάθος κατεύθυνση από ανυπομονησία. Αν δεν ταιριάζουμε με κάποιον συνολικά, και αν εξαντλήσαμε τα περιθώριά μας, η λύση είναι η φυγή. Ας μη φοβηθούμε.

Συντάκτης: Ασημίνα Σταυρίδη,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.