Μην περιμένεις τις διακοπές για να ηρεμήσεις!

Περιμένεις τις καλοκαιρινές διακοπές, τις διακοπές των Χριστουγέννων, ή του Πάσχα για να απολαύσεις επιτέλους λίγες στιγμές χαλάρωσης και γαλήνης; Μέγα λάθος. Έχεις παρατηρήσει πως όσες μέρες κι αν έχεις κανονίσει να φύγεις στο γραφικό χωριουδάκι σου, σε κάποιο ερημωμένο ξερονήσι, σε κακοτράχαλα βουνά και λαγκάδια, δεν είναι ποτέ αρκετό; 

Προσδοκάς να γεμίσεις ξανά τις μπαταρίες σου, να επιστρέψεις πίσω στην μίζερη καθημερινότητα ανανεωμένος κι όμως, με το που πατάς το πόδι σου στο σπίτι μόνο γκρίνια έχεις και νέυρα. Φτου ξανά απ’ την αρχή.

Γιατί άραγε το να περιμένεις να εκτονώσεις την κούραση ενός ολόκληρου χρόνου μέσα σε λίγες ημέρες είναι λάθος πρακτική για τον εαυτό σου; Απλά κι ωραία, όταν δεν δίνεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να ανασάνει έστω για λίγα λεπτά μέσα στην μέρα η πίεση, η κούραση, τα συναισθήματα, οι σκέψεις συσσωρεύονται, συγχέονται, γίνεται κακός χαμός εν ολίγοις. Πώς θέλουμε μετά να απολαμβάνουμε μια βόλτα, μία έξοδο, να είμαστε υγιείς στο κάτω – κάτω, όταν 24/7 είμαστε στην τσίτα, τρέχουμε και δεν φτάνουμε; 

Γενιές ολόκληρες μεγάλωσαν με τα φιλοσοφικά τσιτάτα: «Ή τα κάνεις όλα ή δεν κάνεις τίποτα.» ή «Αν θες να είσαι σωστός, θα είσαι παντού.». Ε, λοιπόν, αν θέλεις ύστερα από λίγα χρόνια να ζεις με αντικαταθλιπτικά και φάρμακα για την υπέρταση, τότε είναι η ιδανική οδός για εσένα. Αν πάλι αυτή η εξέλιξη δεν είναι η καλύτερή σου, τότε διαβάζεις το σωστό άρθρο.

Για να καταρρίψουμε κιόλας έναν μακροχρόνιο μύθο, οι προαναφερθείσες πρακτικές φαίνεται εκ του αποτελέσματος ότι δεν είναι και τόσο ωφέλιμες, ή ηθικές όσο διατείνονται ότι είναι. Αν συμφωνήσουμε ότι τα συστήματα αξιών και ηθικών κανόνων πρέπει να συμβαδίζουν κατ’ ελάχιστον με την ανθρώπινη πραγματικότητα – είτε υπαγορεύονται από κάποια θεϊκή δύναμη, είτε από τον ίδιο τον άνθρωπο – τότε αντιλαμβανόμαστε το εξής∙ οι συγκεκριμένες πρακτικές έχουν αυτοσκοπό την συνεχή υπέρβαση του ανθρωπίνως δυνατού. 

Μπορεί εδώ κάποιος να μας θυμίσει ότι σκοπός του ανθρώπου είναι η διαρκής βελτίωση και πρόοδος, αλλά εδώ δεν πρόκειται για αυτοβελτίωση, μα για εξάντληση σωματική και ψυχική, μέχρι τελικής πτώσεως. Επομένως, στο επίπεδο που θεωρούμε ηθικό κι ενάρετο να μην γινόμαστε χίλια κομμάτια στο βωμό των υποχρεώσεων (οικογενειακών, επαγγελματικών) είναι ανήθικο και επιζήμιο για την ψυχική και σωματική μας υγεία.

Όσο αναβάλλουμε την πολύτιμη για το μυαλό και τον οργανισμό μας ανάπαυση, τόσο πιο πιθανό είναι την στιγμή που κρίναμε (λανθασμένα προφανώς) ως την πλέον κατάλληλη να αποφορτιστούμε από το άγχος και την ανησυχία των σύγχρονων ρυθμών ζωής να μην καταφέρουμε να ξεφύγουμε από αυτά. Κι αφού δεν καταφέρνουμε να κατεβάσουμε παλμούς, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ανησυχούμε ακόμα περισσότερο και αμέσως – αμέσως σκεφτόμαστε: «Κάτι πάει λάθος μαζί μου…». Και σωστά λέμε. 

Κατέχει, λοιπόν, μείζονα σημασία μέσα στη μέρα να βρίσκουμε λίγα λεπτά για να μπορέσουμε να ηρεμήσουμε. Δοκιμάζοντας βρίσκει κανείς την ιδανική μέθοδο χαλάρωσης, άλλοι επιλέγουν τον διαλογισμό, άλλοι τις διαφραγματικές αναπνοές (τις οποίες συνιστώ ανεπιφύλακτα), άλλοι την γιόγκα, άλλοι κάνουν προσευχές. 

Σε κάθε περίπτωση, εντάξτε αυτή την ώρα στο καθημερινό σας πρόγραμμα και θα δείτε εγγυημένα θεαματικά αποτελέσματα στην αποδοτικότητα και την ψυχική σας κατάσταση. 

Συντάκτης: Σπυριδούλα Γιαννοπούλου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.