Μην τα βάζετε με τους γονείς σας

Όσοι αιώνες και αν περάσουν, οι συγκρούσεις μεταξύ γονέων και παιδιών θα παραμένουν πάντοτε ένα «πολύκροτο» ζήτημα, καθώς οι πρώτοι πάντα θα ανησυχούν και οι δεύτεροι πάντα θα αντιδρούν. Μήπως, όμως, οι μικρότεροι πρέπει να σταματήσουν να τα «βάζουν» συνέχεια με τους μεγαλύτερους και αντίστοιχα εκείνοι να δείχνουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη;

Γιατί συμβαίνει αυτό

Οι απαρχές αυτού του φαινομένου δηλώνουν παρούσες αρκετές δεκαετίες τώρα, η κοινωνία μας είναι κατασκευασμένη κατά τέτοιον τρόπο, ώστε σημαντικός αριθμός ανθρώπων να παραμένει αγκιστρωμένος στην ασφάλεια του πατρικού του σπιτιού, ακόμα και σε περασμένη ηλικία. Ξεκινάει, λοιπόν, ένα προκαθορισμένο μοτίβο, στο οποίο οι μεγαλύτερες γενιές αναλαμβάνουν τα ηνία της ανατροφής των τέκνων τους από την ημέρα της γεννήσεώς τους, φτάνοντας, ωστόσο, πέρα από τα όρια της ενηλικίωσης αυτών.

Συνεπώς, αποτέλεσμα της προαναφερθείσας κατάστασης είναι οι αναπόφευκτες συγκρουσιακές σχέσεις μεταξύ των μεν και των δε, καθώς οι μεν συνεχίζουν να τους αντιμετωπίζουν σαν ανυπεράσπιστα όντα και οι δε μαθημένοι σε μία ανάλογη συμπεριφορά, αδυνατούν να παίρνουν πρωτοβουλίες και να εκφράζουν με παρρησία τις πραγματικές τους ανάγκες.

Συμπεριφορά των γονέων

Μοναδική επιθυμία των γονέων αποτελεί η επίτευξη μιας ευτυχισμένης ζωής για τα παιδιά τους. Καθημερινά αγωνίζονται γεμάτοι άγχος και ανησυχία για την μόρφωσή τους, τις βιοποριστικές τους ανάγκες, την διάπλαση του ήθους τους, την παιδεία με τις αξίες και αρχές που δύνανται να τους προσφέρουν.

Ένας συνεχής στίβος, ο οποίος, ασυνείδητα, τους κατακλύζει με φόβο και υπερπροστατευτικές τάσεις, τάσεις οι οποίες αν ξεφύγουν από τα όρια του ελέγχου τους, μπορούν να αποβούν καταστροφικές για τα «στερνοπούλια» τους.

Αντίδραση των νέων

Με τη σειρά τους, τα εν λόγω άτομα αγανακτούν και ξεσπούν, προβάλλοντας ορισμένες φορές ακραίες αντιδράσεις, ιδίως όταν διανύουν το στάδιο της εφηβείας. Σε αυτήν την ηλικιακή φάση τα συναισθήματά τους είναι ανάμεικτα, ενώ συγχρόνως παρουσιάζουν και μία επαναστατική διάθεση. Αγνοούν το σωστό τρόπο διαχείρισης του φαινομένου, καταφεύγοντας συνήθως σε άναρθρες και ασυνάρτητες εκφράσεις και καταλήγουν, έτσι, σε αδιέξοδο, μη μπορώντας να επιστήσουν την προσοχή των προηγούμενων.

Η αδυναμία, όμως, της ελεύθερης διεκδίκησης συναντάται πολλές φορές και μετά το πέρας της ανήλικης ζωής, σαν απόρροια της μέχρι τώρα κατάστασης, η οποία πλέον τους έχει γεμίσει με φόβο και δειλία ως προς την υπεράσπιση ενός δικού τους νέου ξεκινήματος.

Τρόποι αντιμετώπισης

Μερικές συμβουλές για να αντιμετωπίζετε οικείες περιπτώσεις:

Προς τους μεγάλους:

• Να προσφέρετε στα παιδιά σας τον κατάλληλο χώρο και χρόνο, προκειμένου να προβαίνουν ελεύθερα στις επιλογές τους, κρίνοντας μόνα τους ποιο είναι το καλύτερο γι’ αυτά.
• Να τους συμπαραστέκεστε σε κάθε δυσκολία διακριτικά και με ψυχραιμία, χωρίς πανικούς και διεκτραγωδήσεις.
• Να είστε φίλοι μαζί τους, ώστε να σας εξομολογούνται κάθε σκέψη και προβληματισμό. Η άγνοια μερικές φορές είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος.
• Να αξιοποιείτε τον διάλογο για την επίλυση κάθε ζητήματος και όχι τις φωνές και τις φοβέρες.
• Να δείχνετε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, το αντίθετο μπορεί να τους κρατήσει στάσιμους.
• Να τους διδάσκετε τη σημασία της υποχρέωσης και της ευθύνης.
• Να τους αφήνετε να παίρνουν την ζωή στα χέρια τους την κατάλληλη στιγμή.

Είναι απόλυτα φυσιολογικό να ανησυχείτε στην αρχή, αλλά έχετε λίγο πίστη και θα δείτε!

Προς τους μικρούς:

• Να δείχνετε σεβασμό στην οικογένειά σας, όσοι διαπληκτισμοί κι αν προκύψουν.
• Να θυμάστε πάντα πως οι γονείς θέλουν το καλό σας, γι’ αυτό να τους αντιμετωπίζετε με κατανόηση.
• Μην αντιδράτε απότομα και κραυγαλέα, με αυτό τον τρόπο χάνετε το δίκιο σας και την αξιοπιστία σας.
• Να δείχνετε την πρέπουσα ωριμότητα της ηλικίας, ώστε σταδιακά να γίνεται αντιληπτό, ότι οι εποχές αλλάζουν, και μαζί με αυτές, αλλάζετε και εσείς.

Είναι απόλυτα κατανοητό να νιώθετε αισθήματα αγανάκτησης και εγκλωβισμού, αλλά δείξτε λίγο υπομονή και θα δείτε!

Συντάκτης: Μαρία Τατιάνα Πινακούλα,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.