Mια τοποθέτηση για τον άνθρωπο του σήμερα

Τι είναι ο άνθρωπος και γιατί έχει φτάσει στο σημείο που είναι σήμερα; Πρόκειται για μετάλλαξη που του ακυρώνει την ανθρώπινη υπόσταση ή μήπως φανερώνει την ανθρώπινη ιδιότητα σε όλη της την έκφανση; Η τελευταία χρονιά ήταν μια περίοδος που βάσει δύσκολων συγκυριών έβγαλε στη φόρα σειρά αποτρόπαιων γεγονότων από βιασμούς μέχρι δολοφονίες. Το φαινόμενο δεν είναι σημερινό αλλά η χρονιά αυτή αποτελεί την αρχή του τέλους αν αναλογιστεί κανείς τον αριθμό των εγκλημάτων που έλαβαν μέρος στη χώρα μας.

Δεν θα επεκταθώ σε όρους γυναικοκτονίας ή μητροκτονίας καθότι η έννοια της δολοφονίας δε θα πρέπει να έχει έμφυλο χαρακτήρα. Η αφαίρεση μιας ζωής δεν θα έπρεπε να στοχεύει στην ταυτότητα της γυναίκας αλλά στην ανθρώπινη ταυτότητα. Όταν λοιπόν ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να μην ενεργεί ανθρώπινα τότε πράγματι μιλάμε για μετάλλαξη. Τι γίνεται όμως όταν η μετάλλαξη του ανθρώπου απλά φανερώνει την πραγματική του υπόσταση που είναι και πάλι ανθρώπινη;

Μήπως ο άνθρωπος είναι κακός και απλά μέσω της κοινοπολιτείας, του δίνεται η δυνατότητα να φανερωθεί; Σε αυτήν την περίπτωση φταίει η πολιτεία που το επιτρέπει ή επειδή ο άνθρωπος είναι ελεύθερος στη φύση καταπιέζεται απ΄τους έννομους κανόνες και διαπράττει τέτοια εγκλήματα; Αλήθεια, μήπως φύση και πολιτεία είναι ένα και το αυτό τελικά; Μήπως ο άνθρωπος ως κακός απ΄τα γεννοφάσκια του έχει φτάσει στο έσχατο σημείο να εκφράζει πλέον την πραγματική του ιδιότητα , αυτή της μηχανής εκτέλεσης;

Διαβάζοντας αυτά, θα λέγε κανείς πως ο άνθρωπος, λοιπόν, είναι σε κάθε περίπτωση κακός άρα άλογο ον που πράττει ασυνείδητα. Γιατί όμως έχουμε συνδυάσει την απουσία λογικής με την κακία; Ενδέχεται, ο άνθρωπος που πράττει φαύλα να το κάνει με πλήρη συνείδηση εαυτού γνωρίζοντας ότι αυτό που κάνει αντιβαίνει στους κανόνες της εκάστοτε πολιτείας. 

Δεν υπάρχει χώρος για ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα και καταστάσεις που τους έφτασαν σε βρασμό ψυχής. Εάν κάνουμε το profiling των ανθρώπων που πρωταγωνίστησαν  σε εγκλήματα ανθρωποκτονίας θα δούμε ανάμεσά τους ανθρώπους λογικούς, συνετούς που δε θα σου πήγαινε η σκέψη ότι κρύβουν κάτι σκοτεινό μέσα τους. Και πράγματι δε κρύβουν. Γιατί για τους ίδιους, οι πράξεις βίας είναι λογικές. Γνωρίζουν τα παράθυρα του νόμου και πράττουν βάσει αυτών. Άρα έχει γίνει μια λογική διεργασία η οποία με πλήρη συνείδηση αλλάζει και γίνεται άλογη όταν τους συμφέρει. 

Άρα η μανιχαϊστική αντίληψη ότι ο άνθρωπος πράττει τα κακά από άγνοια δεν ισχύει. Ο άνθρωπος πλέον έχει πλήρη πρόσβαση στη γνώση και βασισμένος στα δικά του αντιληπτικά και υποκειμενικά κριτήρια, ορίζει ο ίδιος τι είναι καλό και κακό. 

Γι’ αυτούς τους λόγους δε θα ξαναβρεθούμε ποτέ ως άνθρωποι. Γιατί, η έννοια με την οποία ορίζουμε κάποιον ως άνθρωπο δεν υφίσταται. Άνθρωπος είναι το έλλογο εκείνο ον που έχει την αντίληψη να σκεφτεί καλά ή κακά με πραότητα ή πονηρά. Το ότι υπερισχύει η νοσηρότητα δεν έχει να κάνει με την έννοια του ανθρώπου αλλά με τα εγγενή χαρακτηριστικά του.

Συντάκτης: Μαρία Πολίτη,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.