Μία μικρή ιστορική αναδρομή στην εξέλιξη της τέχνης
Το θέατρο είναι ο κλάδος της τέχνης που αναφέρεται στην απόδοση ιστοριών μπροστά σε κοινό με τη χρήση κυρίως του λόγου, αλλά και της μουσικής και του χορού. Το θέατρο μπορεί να έχει διάφορες μορφές, όπως είναι ο μονόλογος, η όπερα, το μπαλέτο, η παντομίμα κά. Παράλληλα, ο χορός είναι μία μορφή καλλιτεχνικής και αθλητικής έκφρασης η οποία γενικά αναφέρεται στην κίνηση του σώματος, συνήθως ρυθμική και σύμφωνη με τη μουσική. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας μέσω του σώματος. Έτσι μπορούν να εκφραστούν διάφορα συναισθήματα.
Το θέατρο στην αρχαία Αθήνα
Το θέατρο δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην αρχαία Αθήνα ως εξέλιξη του διθυράμβου. Οι πρώτες μορφές του θεάτρου σε όλη τη διάρκεια της ελληνικής αρχαιότητας ήταν η τραγωδία, η κωμωδία και το σατυρικό δράμα. Στο αρχαίο ελληνικό θέατρο πρωταγωνιστούσαν μονάχα άντρες και ακόμη και σε γυναικείους ρόλους ντύνονταν οι ίδιοι γυναίκες. Έπειτα, ο χώρος του θεάτρου μέσα από το πέρασμα των χρόνων εξελίχτηκε, και τώρα στις σκηνές του θεάτρου πρωταγωνιστούν τόσο γυναίκες όσο και παιδιά.
Ο χορός, η μουσική και το τραγούδι από τον 5ο αιώνα ήταν άμεσα συνδεδεμένα με τη δημόσια και την ιδιωτική ζωή των πολιτών. Στην αρχαία Ελλάδα αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος της λεγόμενης λυρικής ποίησης με θέματα που ανταποκρίνονταν σε ποικίλες ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως ήταν τα θρησκευτικά τραγούδια, τα χορωδιακά ποιήματα, οι πολεμικές ελεγείες, τα τραγούδια της νίκης, τα μοιρολόγια, τα ερωτικά και άλλα ποιήματα για την καθημερινή ζωή.
Στην κλασσική εποχή για παράδειγμα, διεξάγονταν πάνδημοι δραματικοί και μουσικοί αγώνες σε γιορτές όπως τα Μεγάλα Παναθήναια και τα εν άστει Διονύσια άλλα και όλα τα είδη ποιητικής τέχνης που αναπτύχθηκαν και η ρητορική (μετά την κλασσική εποχή) παρουσιάζονταν στο ακροατήριο σε εξωτερικούς χώρους με ξύλινα εδώλια.
Μετέπειτα από τον χρυσό αιώνα του Περικλή, η εξέλιξη του δράματος που πρωτοεμφανίζεται στην Αθήνα στα 536 π.χ. με την τραγωδία του Θέσπιδος στα Διονύσια παρατηρούμε ότι κατασκευάζονται ειδικά κτήρια με εμβληματικό χαρακτήρα για την παρακολούθηση θρησκευτικών, καλλιτεχνικών αλλά και πολιτικών εκδηλώσεων που ονομάζονται θέατρα ανοιχτά ή στεγασμένα (π.χ. βουλευτήρια, ωδεία).
Έτσι, λοιπόν το θέατρο θεωρείται χώρος όχι μόνο για παραστάσεις και μουσικά προγράμματα αλλά και για διαλέξεις, συνελεύσεις και άλλες λειτουργίες. Αποτέλεσε το σύμβολο της ελεύθερης ελληνικής πόλης όντας τοποθετημένο σε περίοπτη θέση του αστικού πανοράματος. Εν κατακλείδι, θα λέγαμε ότι το θέατρο υπήρξε η έκφραση του ιδεώδους της αθηναϊκής πόλης καθώς και της ρωμαϊκής πόλης (civitas) αργότερα.
