Η ζωή είναι κάτι το μοναδικό και όμορφο που μας δίνεται μόνο μία φορά. Επιβάλλεται, λοιπόν, να ζούμε την κάθε …
Μια αστραπή η ζωή μας…
«Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε» είχε δηλώσει αποφθεγματικά ο Νίκος Καζαντζάκης. Επειδή όμως οι αστραπές όσο φωτεινές και δυνατές κι αν είναι, είναι σύντομες ας απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή.
Ας χαιρόμαστε το παρόν κι ας αφήνουμε πίσω το παρελθόν. Και πάνω απ’ όλα ας αφήνουμε τη ζωή να καθορίσει το μέλλον. Άλλωστε είναι αποδεδειγμένο πως τις περισσότερες φορές η ζωή μας «πάει», δεν την «πάμε». Πόσες φορές απρόοπτα συμβάντα προέκυψαν και την καθόρισαν;
Τι είναι όμως αυτό που γεμίζει την ψυχή του καθενός; Εξαρτάται από τις επιθυμίες και τα βιώματά μας. Άλλος νιώθει γεμάτος βιώνοντας την καθημερινή αδρεναλίνη της πόλης και τους έντονους ρυθμούς ζωής. Κάποιος άλλος απολαμβάνοντας την ηρεμία της φύσης, διαβαίνοντας μονοπάτια και κατακτώντας βουνοκορφές. Ένας άλλος χαλαρώνοντας σε μια αιώρα σε ένα μικρό νησί, ακούγοντας τον παφλασμό των κυμάτων.
Πολλοί συνάνθρωποί μας νιώθοντας ότι δεν προλαβαίνουν να χαρούν τη ζωή προσπαθούν να γεμίσουν την καθημερινότητά τους με πολλές και ποικίλες δραστηριότητες και εν τέλει αγχώνονται, καθώς δεν απολαμβάνουν πλήρως κάποια από αυτές. Άλλοι πάλι όντως δεν προλαβαίνουν να ζήσουν. Το κυνήγι των καθημερινών υποχρεώσεων και οι γρήγοροι ρυθμοί πρωτοστατούν. Έτσι δεν προλαβαίνουν να χαρούν ένα ηλιοβασίλεμα, μια ανατολή, ένα ταξίδι. Να περπατήσουν στη βροχή και να μυρίσουν το βρεγμένο χώμα. Να νιώσουν το κύμα της θάλασσας στα γυμνά τους πόδια. Και κυρίως δεν προλαβαίνουν να αγαπήσουν αληθινά. Καταναλώνονται σε εφήμερες σχέσεις δίχως νόημα και βάθος. Σχέσεις οι οποίες δεν στηρίζονται στην αξία της αληθινής συντροφικότητας. Υφίστανται απλά από ανασφάλειες ή συνήθεια.
Τέλος υπάρχουν κι εκείνοι που δεν έχουν προλάβει να γνωρίσουν ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό. Να ψάξουν μέσα τους για τα θέλω τους και τις προτεραιότητές τους. Να κατακτήσουν την αυτογνωσία μέσα από μια ενδελεχή ενδοσκόπηση και να πορευτούν στη ζωή.
Ίσως τελικά είναι αναγκαίο να συνειδητοποιήσουμε το εφήμερο της ζωής. Και να παλέψουμε όχι τόσο για καθετί υλικό, αλλά να φροντίσουμε για την απόηχο που θα αφήσουμε μέσα από τον τρόπο ζωής που θα επιλέξουμε.
Η πρώτη ευχή που ακούει ο άνθρωπος όταν φέρει στη ζωή ένα παιδί είναι να «σας ζήσει». Ας ζήσουμε λοιπόν την κάθε στιγμή. Χωρίς μίζερες συμπεριφορές και αρνητική διάθεση. Ας μυηθούμε στην έννοια της προσφοράς και της ενσυναίσθησης κι ας προσπαθήσουμε να πραγματοποιήσουμε τις επιθυμίες και τα όνειρά μας.
Μόνο τότε η ζωή μας όσο διαρκέσει θα είναι γεμάτη φως και πληρότητα… «Καθώς ερχόμαστε από μία σκοτεινή άβυσσο και καταλήγουμε πάλι σε μία σκοτεινή άβυσσο», σύμφωνα με το Νίκο Καζαντζάκη ας κρατήσουμε το μεταξύ διάστημα ανάμεσα στην αρχή και στο τέλος που λέγεται «ζωή» φωτεινό. Κι ας διαρκέσει όσο μια αστραπή…
