Μην κρατάς ανθρώπους που ευτελίζουν τα συναισθήματά σου

Πολλές φορές στη ζωή μας κάνουμε τα πάντα για να κρατήσουμε μερικούς ανθρώπους. Τσαλακώνουμε τον αυτοσεβασμό μας, κλωτσάμε τον υγιή «εγωισμό» μας και ποδοπατάμε όποιο ίχνος αγάπης προς τον εαυτό μας. Δεν είναι ότι κάνουμε απαραίτητα κάτι λάθος, πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε ότι αυτή η επιλογή, το να προσπαθείς δηλαδή να κρατήσεις κάποιον με το ζόρι, είναι άκρως καταστροφική.

Κρατάμε στη ζωή μας αυτούς που πάντα είχαν σκοπό να φύγουν, χωρίς ν’ αντιλαμβανόμαστε τις συνέπειες των πράξεων μας. Δίνουμε τα πάντα με αντάλλαγμα το τίποτα και επενδύουμε τα καλύτερα κομμάτια μας στην άμμο. Φανταστείτε δηλαδή να έχετε χτίσει κάθε κομμάτι σας κοντά σε ένα κύμα, που από την μια ξέρετε ότι κινδυνεύει να γκρεμιστεί αλλά από την άλλη ελπίζετε να μείνει όρθιο. Και εδώ αυτή η ελπίδα μας δίνει λίγο οξυγόνο που κάποια στιγμή θα χρειαστούμε από την πτώση. Κάποιες φορές, γιατί πάντα υπάρχουν ενδείξεις.

Έρχονται συχνά μικρά κυματάκια που μας πονάνε κάπως, παίρνουν μαζί και κάποια κομμάτια μας, αλλά εμείς εκεί κολλημένοι. Δεν μαθαίνουμε, εξακολουθούμε να χτίζουμε. Κάποια μέρα όμως έρχεται ένα πιο μεγάλο κύμα και μας γκρεμίζει. Τότε εμείς τι κάνουμε; Προσπαθούμε να βρούμε λίγο οξυγόνο και ψάχνουμε για την ελπίδα, που φαίνεται να μας έχει αφήσει. Αν έχει μείνει όμως ένα μικρό κομμάτι μας, έστω και ένα τόσο δα μικρό, σαν τον κόκκο της άμμου, αναθαρρούμε και παλεύουμε να μπούμε πάλι στο παιχνίδι. Όμως ξεχνάμε για χιλιοστή φορά πως ό,τι χτίζουμε βρίσκεται στην άμμο.

Όσο δύσκολη και αν είναι η επιλογή, όσο και να σε φοβίζει το αντίο μήπως ήρθε η ώρα να ανοίξεις τα μάτια, να τα καθαρίσεις καλά και να κοιτάξεις την πραγματικότητα; Οι άνθρωποι να ξέρεις έχουν τα μεγάλα υπέρλαμπρα λόγια έτοιμα. Κάπως έτσι παλεύουν να σε εντυπωσιάζουν, να σε κάνουν να νιώθεις ασφάλεια, να σε χαλιναγωγήσουν. Μην τους πιστεύεις. Μάθε να ακούς μόνο τις πράξεις, που και αυτές πολλές φορές είναι ψεύτικες, αλλά μάθε να τις κοιτάς περισσότερο. Μέσα σου πάντα υπάρχει κάτι που σε βοηθάει να καταλαβαίνεις καλύτερα.

Πρόσεξε όμως κάτι. Ο εαυτός μας πολλές φορές έχει τόσα πολλά να δώσει που του αρκεί να καλύπτεται έστω και από κάτι μικρό. Αν συνεχίσουμε να επιμένουμε και να κρατάμε ανθρώπους στη ζωή μας που πηγαινοέρχονται, το μόνο που κάνουμε είναι να παρατείνουμε μονόδρομες σχέσεις. Ότι σχέσεις και αν είναι αυτές!

Ο πραγματικός άνθρωπος, αυτός που θα σε αγαπάει με την ψυχή του και που θα αξίζει να βρίσκεται δίπλα σου δεν θα έχει κανένα ίχνος ψευτιάς. Θα προσέχει τα συναισθήματά σου και δεν θα τα ευτελίζει. Οτιδήποτε λιγοστό άστο να φύγει. Σίγουρα αυτό που αξίζεις είναι κάτι ατόφιο και αληθινό. Εσύ το ξέρεις;

Συντάκτης: Νάνσυ Παπαδοπούλου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.