LOVE του Robert Indiana – Εκπροσωπώντας μια ολόκληρη γενιά
Η δεκαετία του ’60 είναι μια από τις πλέον χαρακτηριστικές δεκαετίες του 20ου αιώνα. Με πολύ λίγα και απλά λόγια, είναι η πιο pop δεκαετία. Αυτό που κάνει την εποχή αυτήν αξιοθαύμαστη και ενδιαφέρουσα είναι το γεγονός ότι η popκουλτούρα δεν είχε σκοπό μόνο να ‘‘αποβλακώσει’’ και να μαζοποιήσει τους νέους. Παράλληλα επέβαλε υπαρξιστικά ερωτήματα και φιλοσοφικές σκέψεις για τη ζωή, τον κόσμο, την ιστορία και το μέλλον του πλανήτη μέσα από θέματα που εξουσίαζαν τις τότε συζητήσεις. Αυτά ήταν η αγάπη, ο έρωτας, η ειρήνη, η τελειότητα, το περιβάλλον, το σεξ, οι διαστροφές, ο πόλεμος, το μίσος, η προσωπική και ομαδική ταυτότητα και άλλα. Η αγάπη ήταν ένα από τα όπλα των νέων που τη διάβαζαν, την τραγουδούσαν, τη ζωγράφιζαν, τη σκηνοθετούσαν και τέλος την εξηγούσαν με διαφορετικούς τρόπους. Ένα πράγμα ήταν σίγουρο στη γενιά της διαφορετικότητας: Με όποιον τρόπο κι αν αναλυόταν η αγάπη, ήταν πάντα ένα πανίσχυρο μέσο που εναντιωνόταν στα ‘‘κακά’’ όπως ο πόλεμος, η αδικία, ο ρατσισμός και η ανισότητα.
Όπως ανέφερα και προηγουμένως, η αγάπη αποτυπωνόταν και εκφραζόταν από όλα τα μέσα. Οπτικό σύμβολο της γενιάς του ’60, της γενιάς της αγάπης, ήταν και το “LOVE” του Robert Indiana, ο οποίος είναι πασίγνωστος μέσα από τον πίνακά του και όχι την πραγματικά ενδιαφέρουσα προσωπικότητά του. Ο άνθρωπος αυτός κατάφερε να αντιπροσωπεύσει τον τρόπο ζωής των νέων μιας ολόκληρης δεκαετίας ζωγραφίζοντας την αγάπη με έναν πολύ απλό και ταυτόχρονα συμβολικό τρόπο.
Η τεχνική που χρησιμοποίησε ο καλλιτέχνης είναι λάδι σε καμβά και είναι μία από τις πιο συνηθισμένες. Οι διαστάσεις του τέλειου τετραγώνου του καμβά κάνουν το εμβαδόν του πίνακα 33489 τετραγωνικά εκατοστά. Η σύνθεσή του είναι και αυτή απλοϊκή, προσιτή και ειλικρινής. Ο τετράγωνος καμβάς περιέχει τη λέξη LOVE, με κεφαλαία γράμματα τα οποία είναι τοποθετημένα έτσι ώστε να χωρίζουν την επιφάνεια σε τέσσερα ίσα μέρη. Τα μόνα χρώματα που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι το κόκκινο, που σχεδόν πάντα ταυτίζεται με την αγάπη και το πάθος, το μπλε και το πράσινο, δύο χρώματα που συναντάμε συχνά στη φύση. Ταγράμματα συνδέονται μεταξύ τους με χάρη χωρίς να αποπροσανατολίζουν τα μάτια του θεατή. Οι άκρες των γραμμάτων είναι σκληρές και μυτερές και ακόμα και οι καμπύλες φαντάζουν συγκροτημένες και καθόλου χαλαρές. Ο πίνακας δε μοιάζει δισδιάστατος. Τα γράμματα μοιάζουν λίγο με κυβάκια LEGO δίνοντας μια πιο παιχνιδιάρικη αίσθηση. Τα ζωηρά, δυνατά και σχεδόν απόλυτα χρώματα σε συνδυασμό με τα χοντρά γράμματα και τις ντελικάτες λεπτές γραμμές προκαλούν μια πετυχημένη αίσθηση όγκου, στερεότητας και σταθερότητας. Το στυλ του Indiana παρέμεινε ίδιο στο πέρασμα του χρόνου. Σε δουλείες του όπως το Two και το Art(και τα δύο ολοκληρωμένα μετά το 1980) μπορεί κανείς να δει την ίδια τεχνική στα γράμματα όπως για παράδειγμα τη γραμματοσειρά, το δέσιμο στις συνθέσεις του ή την επιλογή των χρωμάτων που θα κυριεύσουν τα έργα του.
Είναι γεγονός πως το “LOVE” είναι ευρέως γνωστό ως πίνακας και γλυπτό. Καλλιτεχνικά ανήκει στην Pop Art, μα θεματικά ανήκει αναμφισβήτητα στην pop κουλτούρα της δεκαετίας του ’60. Η κουλτούρα των Hippies, που εξελίχθηκε κατά τη διάρκεια της popδεκαετίας, είχε σαν σταθερή αξία την αγάπη. Αγάπη όχι τόσο με την έννοια της καθαρής, αγνής πλατωνικής αγάπης μεταξύ δύο ανθρώπων, όσο με την έννοια της πράξης του έρωτα και της κόντρας στο καθετί που μπορεί να προκαλέσει μίσος ή θέματα που θα εναντιώνονταν άμεσα ή έμμεσα στην αγάπη. Η γενιά της αγάπης δε δίστασε να εξυψώσει και να εκμεταλλευτεί αυτό το εμβληματικό έργο τέχνης. Το “LOVE” ηχούσε εκτενώς κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού της Αγάπης το 1966 – 1967. Δεδομένου ότι ένα από τα πιο δημοφιλή slogans της δεκαετίας του 60, το ‘‘MakeLoveNotWar’’ κυριαρχεί ακόμα και σήμερα μπορεί ο οποιοσδήποτε να δει πώς η λέξη LOVE λειτούργησε σαν αφετηρία της εμμονής ενός ολόκληρου έθνους. OIndianaκατάφερε να συνοψίσει σε ένα απίστευτα απλό έργο του τον πιο δυνατό λόγο ύπαρξης μιας ολόκληρης μάζας. Aντικατοπτρίζει στα χαρούμενα χρώματά του και το παιχνιδιάρικο στυλ του, την παιδαριώδη και σοφή φιλοσοφία του να μένεις για πάντα νέος, μια φιλοσοφία βαθιά ριζωμένη στο μυαλό των Hippies.
Η πορεία του “LOVE” προς την καθιέρωσή του σαν Pop εικόνα είναι ίσως λιγάκι ανορθόδοξη. Πρώτα έγινε Χριστουγεννιάτικη κάρτα, μετά έργο τέχνης με την κλασσική έννοια του όρου, και μετά ένα δυνατό pop σύμβολο. Από τότε έχει αναπαραχθεί σε διάφορες μορφές, όπως αφίσες, γλυπτά, δαχτυλίδια, κοσμήματα, εξώφυλλα δίσκων, ταπετσαρίες, χαλιά, σημαίες και άλλα, θυμίζοντας σε όλους την Popφύση του και την επιτυχία του στο να περιγράψει με τρία χρώματα σε ένα τετράγωνο το πιο θετικό μήνυμα μιας παγκόσμιας κουλτούρας.
