“Λευκή Ορχιδέα”
Στο πλαίσιο του διαγωνισμού «Γράψτε για το αγαπημένο σας βιβλίο» που διοργανώνει το flowmagazine.gr η αναγνώστρια Χρυσαυγή Καπουράλου γράφει την κριτική της για το βιβλίο «Λευκή Ορχιδέα»…
Όταν ξεκίνησα το βιβλίο της Καίτης Οικονόμου, με τίτλο “Λευκή Ορχιδέα”, τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει ότι θα ήταν ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Το διάβασα σε ένα απόγευμα, αν και πρόκειται για μεγάλο βιβλίο, εξακοσίων σελίδων. Σε καθηλώνει, θέλεις να δεις τι θα γίνει παρακάτω. Η πλοκή είναι γρήγορη και οι εικόνες εναλλάσσονται συνεχώς. Οι ήρωες σκιαγραφήθηκαν πλήρως, η δράση τους φωτίστηκε και δικαιολογήθηκε και ακόμα και οι ήρωες που έπεσαν σε σφάλματα, δεν έγιναν αντιπαθητικοί, γιατί είχαν κίνητρα και αιτίες βαθύτερες για όσα έκαναν. Και η αιτία όλων των πράξεων; Η αγάπη. Η κινητήρια δύναμη των πραγμάτων. Αυτό το μήνυμα περνάει η συγγραφέας, τη δύναμη της αγάπης, σε όλες της τις μορφές, αδελφική, φιλική, ερωτική, μητρική. Μέσα από τα πάθη και τα λάθη των ηρώων περνάνε αξίες όπως η υπομονή, η ανιδιοτέλεια. Οι αντίρροπες δυνάμεις του ‘’θέλω’’ και του ‘’πρέπει’’ υφίστανται σύγκρουση σε όλο το βιβλίο. Βιβλίο ύμνος στην αγάπη, μας δείχνει ότι το κακό μπορεί αρχικά να δείχνει ότι προηγείται, αλλά τελικά το καλό πάντα βρίσκει απάνεμο λιμάνι, για να βγει στην επιφάνεια και να φωλιάσει στις ζωές των ανθρώπων. Γι’ αυτό ακριβώς μου άρεσε το βιβλίο. Αφήνει ανοιχτό ένα παραθυράκι για την ελπίδα. Αν έχεις πίστη, θέληση και υπομονή, θα υπάρχει στη ζωή σου. Θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα σε όσους πιστεύουν στις ανθρώπινες σχέσεις, τη φιλία, τον έρωτα και πιστεύουν ότι μπορεί να βρουν χώρο να ανθίσουν στη ζωή.. Σαν λευκή ορχιδέα.
Το βιβλίο μιλάει για την πορεία στο χρόνο μιας παρέας τεσσάρων φίλων. Ο Νικηφόρος και η Έλλη, δίδυμα παιδιά ενός κτηματία, η Φιλιώ, κόρη του θυρωρού του κτήματος και ο Αντώνης, γιός ενός φτωχού ψαρά. Μια παρέα παιδιών, φαινομενικά αταίριαστων μεταξύ τους, αλλά όλοι είχαν την ίδια ανάγκη για αγάπη και αποδοχή. Ο Νικηφόρος και η Έλλη, βίωσαν μικροί τον χαμό της μητέρας τους, μεγάλωσαν με την αυστηρή και πικραμένη από τη ζωή, θεία Αντιγόνη. Οι δυο φίλοι τους και εκείνοι με τα δικά τους βάσανα, με τα δικά τους όνειρα. Η Φιλιώ από μικρή κρυφά ερωτευμένη με τον Νικηφόρο. Η Έλλη που νόμιζε ότι δεν μπορεί να αγαπήσει. Ο φαινομενικά επιπόλαιος Νικηφόρος και ο φευγάτος, ονειροπόλος Αντώνης.
Ώσπου στη ζωή της Έλλης, μπήκε ο Μάρκος και τα άλλαξε όλα. Φώτισε τη ζωή της. Μια αληθινή αγάπη. Μια παρεξήγηση, οι ραδιουργίες των κοντινών ανθρώπων του Μάρκου, που δεν θεωρούσαν αντάξια του την Έλλη αλλά και η ίδια η μοίρα, και οι συγκυρίες της ζωής, χώρισαν το ερωτευμένο ζευγάρι, την ίδια στιγμή που ένα άλλο ερωτευμένο ζευγάρι ενώθηκε, ο Νικηφόρος και η Φιλιώ. Η Έλλη θυσιάστηκε για να σώσει τον αδελφό της, που βούλιαζε συναισθηματικά και οικονομικά, παντρεύτηκε τον κατά πολύ μεγαλύτερο της Πέτρο, που της στάθηκε καλύτερα απ’ τον καθένα στη δύσκολη στιγμή. Ο καρπός μιας μεγάλης αγάπης μεγάλωνε μέσα της μόνο που ο Μάρκος αγνοούσε τη μεγάλη αλήθεια που έμαθε τυχαία αρκετά χρόνια αργότερα. Μετά από αυτή την αλήθεια, η πορεία προς την ευτυχία είχε ήδη αρχίσει. Γιατί η αληθινή αγάπη ξέρει να περιμένει, ξέρει και να συγχωρεί.
