Και που να πάμε;

Φίλα τους γονείς σου, αποχαιρέτα το σπίτι σου και φεύγουμε. Κάποιες φορές αναρωτιέμαι, πως γίνεται μια χώρα τέτοιου μεγαλείου, να καταδικάστηκε τόσο βαθιά. Διότι γνωρίζω πόσοι αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν, για να βρουν μια ευκαιρία.

Όχι μόνο κάτι καλύτερο, απλώς κάτι, οτιδήποτε χειροπιαστό, για να τα καταφέρουν.

Δυστυχώς, οδεύουμε σε δύσκολα μονοπάτια. Το μέλλον δε φαίνεται πολλά υποσχόμενο, ούτε καν αληθινό. 

Σαν να κυνηγάμε στην πραγματικότητα μια ψευδαίσθηση και κάποιος εκεί ψηλά να γελάει, γιατί ξέρει πως όλα θα καταστραφούν.

Δε μπορώ να θυμώσω λοιπόν με όσους φεύγουν, παρά μόνο να τους ευχηθώ καλή τύχη και ίσως μια μέρα, όταν τ’ αστέρια το θεωρήσουν σωστό, να ξαναβρεθούμε.

Όχι πως, το μέλλον κάπου αλλού είναι κάτι το ουτοπικό και σίγουρο. Απλώς οι ανισορροπίες σε κάποια μέρη είναι αισθητά λιγότερες.

Αν η χώρα παρακμάζει πάντως, όσοι φεύγουν δικαιολογούνται. 

Πάλι θα εκφράσω τη θλίψη μου γι’ αυτό το λαό. Μπορεί να μην ήμαστε ποτέ φτιαγμένοι να ξαναζήσουμε τα μεγαλεία της αρχαιότητας, αλλά ίσως να μπορούσαμε να καταφέρουμε κάτι ακόμα, αν μας δινόταν η ευκαιρία.

Βέβαια, σε έναν κόσμο πιο ενωμένο, μα ταυτόχρονα πιο διχασμένο από ποτέ, ίσως να μην ήταν ποτέ δυνατή μια τέτοια ανάπτυξη.

Μάλλον, οι άνθρωποι, πάντα θα βρίσκουν το διαφορετικό και το περίεργο και θα προσπαθούν να το ξεσκίσουν. 

Αν δεν έχουν έναν κοινό εχθρό, στρέφονται ο ένας ενάντια στον άλλο.

Γιατί λοιπόν, κάποιος να μείνει εδώ, αν μπορεί να βρει κάτι καλύτερο αλλού;

Όλα τα κράτη έχουν τα προβλήματά τους, αλλά αν έχεις εξαντλήσει τις επιλογές σου στον τόπο σου, δε σου μένουν πολλά να κάνεις.

Οι μεγαλύτερες γενιές πληγώνονται από αυτή την εγκατάλειψη, ή προδοσία για τους πιο εξτρεμιστές, δίχως όμως να κατανοούν τα προβλήματα της σημερινής κοινωνίας.

Σε μια απλούστερη, μικρότερη χώρα, χωρίς τόση πληροφόρηση και ανταγωνισμό, ίσως η ζωή να ήταν ονειρική. Δε θα υπήρχε λόγος κάποιος να αποδράσει.

Όμως μιλάμε για το σήμερα.

Σήμερα λοιπόν, αποχαιρετάμε τους συμπατριώτες μας και τους ευχόμαστε καλή τύχη. Ελπίζουμε να φτάσουν σώοι και αβλαβείς στον προορισμό τους και να προσαρμοστούν το γρηγορότερο δυνατόν. Τους λέμε να κρατάνε το κεφάλι ψηλά και να μην ξεχάσουν τις ρίζες τους, μόνο να μείνουν ανοιχτοί στις προσφορές και τα νέα ήθη του νέου τους σπιτιού. 

Μπορούν πάντα να επιστρέψουν αν μπορέσουν και ελπίζουμε σε μια μελλοντική κοινωνία να έχουν την επιλογή για τα ταξίδια τους και να μην υποφέρουν μακριά μας.

Κουράγιο παιδιά και μεγάλοι, έρχονται δύσκολοι καιροί και μακάρι να τα ξαναπούμε.

Συντάκτης: Μυρτώ Οικονομάκου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.