Η παγκοσμιοποίηση έχει προκαλέσει μεταβολές στη ζωή και τα χαρακτηριστικά της ταυτότητας των πολιτών στο σύνολο του δυτικού κόσμου, μεταβολές …
ΙΣΤΟΡΙΑ… αυτή η άγνωστη
Η ιστορία, είτε με τη μορφή μαθήματος, είτε ως πηγή πληροφοριών για παλαιότερα έτη, αποτελεί ένα αντικείμενο μελέτης ύψιστης σημασίας, καθώς είναι η πολιτιστική κληρονομιά ενός λαού.
Η ιστορία γεννήθηκε λίγο μετά τη γραφή. Πριν τη γραφή δεν μπορούμε να μιλάμε για ιστορία, γιατί η ιστορία καταγράφεται.
Με προέλευση από τη λέξη ἳστωρ (κριτής, μάρτυρας, γνώστης) που προέρχεται με τη σειρά της από ρήμα οἶδα + την κατάληξη -τωρ με τροπή του «δ» προ του «τ», σε «σ», η ιστορία αποτελεί την καταγραφή των γεγονότων του παρελθόντος.
Η αξία της Ιστορίας
Μέσα από την ιστορία διαφαίνεται ο πολιτισμός, τα ήθη και τα έθιμα αλλά και παλαιότερες αξίες τις οποίες πρέσβευαν οι πρόγονοι των σημερινών ανθρώπων, και συνέβαλαν στη διαμόρφωση νέων εκσυγχρονισμένων αξιών. Επιπλέον, μέσα από την ιστορία αναπτύσσεται η εθνική συνείδηση η οποία αποτελεί ένα επιθυμητό αγαθό, καθώς επιτυγχάνεται η απόκτηση εθνικής ταυτότητας.
Ακόμη, μέσω της διδασκαλίας της ιστορίας τα άτομα πληροφορούνται και συγχρόνως αποκτούν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τις παλαιότερες εποχές. Συνεπώς, οι άνθρωποι σέβονται τους προγόνους τους και καταβάλλουν συνεχείς προσπάθειες, ώστε να μην αλλοιωθεί ο πολιτισμικός πλούτος της χώρας τους. Επομένως με την εκμάθηση τις ιστορίας διατηρούνται αναλλοίωτα τα δομικά στοιχεία μιας σύγχρονης κοινωνίας, όπως οι κανόνες, οι θεσμοί, οι αξίες και οι συνήθειες, που επηρεάστηκαν από γεγονότα παλαιότερων εποχών.
Τέλος, η εκμάθηση της ιστορίας παίζει έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο, διότι τα γεγονότα των παλαιότερων χρόνων επηρέασαν τη σύγχρονη κοινωνία σε πολύ μεγάλο βαθμό. Γι’ αυτούς τους λόγους λοιπόν η ιστορία διδάσκεται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και θα πρέπει να αποτελεί ένα πρωτεύων μάθημα και όχι περιττή και ανούσια μάθηση από τους μαθητές.
Γιατί η Ιστορία δεν έχει τη θέση που της αξίζει;
Δυστυχώς, τόσο από πλευράς διδασκόντων, όσο και από πλευράς διδασκομένων η ιστορία δεν έχει τη θέση που της αξίζει στην εκπαίδευση. Πρώτον, αποτελεί πάρεργο η διδασκαλία της από τους διδάσκοντες, αφού οι περισσότεροι που τη διδάσκουν είναι στην καλύτερη περίπτωση Φιλόλογοι και στη χειρότερη άλλων ειδικοτήτων, όπως καθηγητές ξένων γλωσσών προς συμπλήρωση ωραρίου.
Δεύτερον, αφού το μάθημα δεν διδάσκεται από τους ειδικούς, δεν διδάσκεται σωστά και έτσι οι μαθητές το αντιμετωπίζουν ως καταναγκαστικό έργο.
Τρίτον, τα σχολικά βιβλία είναι κακογραμμένα και καθόλου ελκυστικά προς τους μαθητές.
Τέταρτον, παρά τις προσπάθειες και τις οδηγίες που δίνονται κάθε χρόνο, λίγοι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν εποπτικά μέσα, όπως είναι ένας απλός χάρτης (είδος προς εξαφάνιση στο δημόσιο σχολείο) ή μια παρουσίαση στον προβολέα ή στο επιδιασκόπιο. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια κάποιοι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν εποπτικά μέσα φροντίζοντας να κάνουν τουλάχιστον πιο ελκυστική την παράδοση του μαθήματος, αλλά έχουμε να διανύσουμε μεγάλο και μακρύ δρόμο.
Προτάσεις για να αγαπήσουν οι μαθητές την Ιστορία
Τα παιδιά θα αγαπήσουν και θα μάθουν την ιστορία και κυρίως θα μάθουν να σκέπτονται και να προσεγγίζουν κριτικά την ιστορική γνώση, μόνο αν την έχει πρώτα αγαπήσει ο ίδιος τους ο δάσκαλος. Τη δική του λατρεία θα μεταδώσει, τη δική του γνώση και τη δική του μεθοδολογική προσέγγιση θα διδάξει στο παιδί, εκείνος θα δώσει ζωή στα προγράμματα σπουδών.
Η ιστορία είναι πολύ σοβαρή επιστήμη για να την εμπιστευόμαστε σε ακατάλληλα χέρια και αυτό συμβαίνει με τις δεύτερες και τρίτες αναθέσεις, όταν απαιτείται συμπλήρωση ωραρίου. Οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε ότι τα παιδιά το καταλαβαίνουν, οι γονείς το ξέρουν και το πληρώνουμε όλοι ως κοινωνία, όταν βλέπουμε να επικρατεί ο ανορθολογισμός, ο λαϊκισμός, ο φανατισμός και η ιδεοληψία στην καθημερινότητά μας, πολιτική και κοινωνική.
