Η κόρη των σκύλων

Η στήλη αυτή ονομάστηκε «άνθρωποι που μας εμπνέουν». Ως γνήσιο τέκνο του δυτικού πολιτισμού η υποφαινόμενη, δεν κατάφερε να διαφύγει του ανθρωποκεντρισμού με τον οποίο ο Διαφωτισμός κυρίως μας εμπότισε. Δεν είναι  όμως οι άνθρωποι μόνο που μπορούν να εμπνεύσουν.

Ο πλανήτης Γη αν φτιάχτηκε για κάποιο λόγο, αυτός δεν είναι για να τον κατακτήσουμε, για να κυριαρχήσουμε πάνω στους υπόλοιπους έμβιους οργανισμούς. Η τυχαία εξέλιξη ενός είδους που έντυσε με σκοπιμότητα την ύπαρξή του είναι η τραγωδία στην οποία δεχτήκαμε να λάβουμε ρόλο πρωταγωνιστή, η τραγωδία του πολιτισμού. Τα άλλα είδη που συμβιώνουν μαζί μας σε αυτόν τον πλανήτη είναι εξίσου σημαντικά, αισθάνονται και συναισθάνονται όπως εμείς, στο βαθμό που η βιολογική τους εξέλιξη  επιτρέπει.

Αυτό είχε γίνει αντιληπτό σε προνεωτερικές εποχές, γεγονός που αποκαλύπτεται μέσω των μύθων. Τον Δία των Ελλήνων τον ανέθρεψε μια κατσίκα, η Αμάλθεια, τους ιδρυτές της Ρώμης τους θήλασε μια λύκαινα, ενώ οι Αιγύπτιοι και οι Ινδοί  παρουσίαζαν τις θεϊκές οντότητες  με χαρακτηριστικά ζώων.

______________________

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πώς σώζει ζωές η διαίσθηση των σκυλιών

______________________

Στην Ινδία έλαβε χώρα μια ιστορία που μας εμπνέει -παρόλο που πρωταγωνιστές της δεν είναι μόνο άνθρωποι- και μας υπενθυμίζει τη θέση που κατέχουμε σε αυτόν το πλανήτη: ίσοι απέναντι σε ίσους.

Η ιστορία της μικρής Sania

Ήταν Σάββατο πρωί όταν ο δάσκαλος Ulhas Chowdhury διέσχιζε τους πυκνούς θάμνους δίπλα στην κατοικία του στο Pathardi Para, μια διαδρομή που ακολουθεί καθημερινά, καθώς έτσι κόβει δρόμο για το σχολείο  Manbhum Victoria, στο οποίο εργάζεται. Εκείνο το πρωί όμως προς έκπληξή του άκουσε μέσα από τους θάμνους  το κλάμα ενός μωρού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ

Συντάκτης: Evelina Petriti,

Influence:

Storyteller