Η δύναμη του «ευχαριστώ»

Το «ευχαριστώ» είναι μια απλή λέξη που διαθέτει τεράστια δύναμη. Όταν την απευθύνουμε σε έναν άνθρωπο, εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας, αλλά, κυρίως, αποδεικνύουμε πως εκτιμούμε ό,τι κάνει για εμάς και δεν θεωρούμε τίποτα δεδομένο.

Χθες δεν σου είπα «σε ευχαριστώ», ούτε πόσο «σε αγαπάω». Μεταξύ άλλων, ξέχασα να σου πω «παρακαλώ» όταν εσύ μου είπες «ευχαριστώ» και, όταν μου είπες πως με αγαπάς, θεώρησα αυτονόητο πως πιστεύεις ότι ισχύει το ίδιο από πλευράς μου, οπότε δεν απάντησα.

Σήμερα μου εξέφρασες το παράπονό σου. Με ρώτησες αν εκτιμάω τα όσα κάνεις για εμένα και ειλικρινά με έπιασες απροετοίμαστο.

«Δεν στο δείχνω;» σου απάντησα.

Και εσύ μου είπες: «Στα απλά, τα καθημερινά και τα μικρά φαίνεται πιο πολύ η εκτίμηση και η αγάπη».

«Γιατί;», σε ρώτησα.

Και εσύ μου υπενθύμισες πως, όταν κάνεις κάτι που πραγματικά μου φαίνεται πολύ εντυπωσιακό, όταν μου παίρνεις δώρα χωρίς να το περιμένω, όταν μου κάνεις εκπλήξεις, όταν μου πραγματοποιείς χάρες και με βοηθάς να τελειώσω τη δουλειά μου πιο γρήγορα, ποτέ δεν ξεχνάω να σου λέω «ευχαριστώ».

Όταν όμως ξυπνάς το πρωί και μου φτιάχνεις κάθε μέρα φαγητό για να φάω, συγκάτοικε μου, όταν πληρώνεις εσύ τα δίδακτρα για τη σχολή μου, μητέρα, όταν κάνεις διάλειμμα από τη δουλειά σου και με παίρνεις κατευθείαν τηλέφωνο για να με ακούσεις, σύντροφε μου, πάντα εγώ ξεχνάω να σου πω «σε ευχαριστώ», γιατί το θεωρό αυτονόητο ότι το λαμβάνεις από μόνος σου από εμένα ή, ακόμα χειρότερα, θεωρώ τη συμπεριφορά σου αυτή προς εμένα δεδομένη.

«Ειλικρινά, δεν είχα σκεφτεί τίποτα από όλα αυτά», απάντησα. «Δεν είχα σκεφτεί πόσο σημαντικό είναι να υπενθυμίζουμε στους δικούς μας ανθρώπους το τι σημαίνουν για εμάς οι πράξεις τους. Πόσο ικανοποιούνται έτσι και οι ίδιοι με εκείνο που μας προσφέρουν και πόσο περισσότερη αγάπη και θέληση βάζουν σε αυτό που κάνουν για εμάς· από το πιο απλό μέχρι και το πιο μεγάλο».

Τίποτα δεν είναι αυτονόητο

Αν αναλογιστούμε πόσες φορές είπαμε «ευχαριστώ» τον προηγούμενο μήνα, θα ξεπεράσουν τις δέκα, τις είκοσι; Ναι, λογικά, είπαμε ένα «ευχαριστώ» στον γείτονα που πέταξε και τα δικά μας σκουπίδια, στην κυρία που μας βοήθησε με τα ψώνια, στο σύντροφό μας που έτρεξε κοντά μας όταν άκουσε ότι αρρωστήσαμε. Είπαμε όμως και ένα «ευχαριστώ» στη μητέρα μας, που μετά από τόσα χρόνια εξακολουθεί να μαγειρεύει για όλους στο σπίτι; Είπαμε ένα «ευχαριστώ» στην καθηγήτριά μας, η οποία μας εξήγησε για δέκατη φορά πού κάναμε λάθος και έμεινε μέσα στο διάλειμμα μέχρι να σιγουρευτεί πως το καταλάβαμε; Είπαμε ένα «ευχαριστώ» στην κυρία που καθαρίζει την πολυκατοικία μας τα ξημερώματα; Ἠ δεν το σκεφτήκαμε, επειδή είναι, απλώς, «η δουλειά τους»;

Πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος αν μαζί με το «καλημέρα» λέγαμε και ένα «ευχαριστώ» που ξυπνήσαμε και σήμερα υγιείς και κάτω από στέγη. Πόσο πιο αισιόδοξα θα βλέπαμε τη ζωή αν εκτιμούσαμε τα απλά πράγματα. Πόσο λιγότερη απαισιοδοξία θα επιτρέπαμε να εισβάλει στη ζωή μας. Θα σταματούσαμε να χρησιμοποιούμε τη φράση «γιατί σε εμάς;» και, αντίθετα, θα αντιλαμβανόμασταν πόσο τυχεροί είμαστε με όσα έχουμε ως τώρα.

Όσο μεγαλώνουμε, οι εκφράσεις χαράς, ο αυθορμητισμός, το χαμόγελο για τα απλά αλλά μη δεδομένα που προσφέρονται στη ζωή, χάνονται. Ποιος είπε ότι το αύριο είναι κρυμμένο στο τσεπάκι μας; Γιατί αναβάλουμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας για όσα μας προσφέρουν και για όσα έχουμε; Ποιος μας βοήθησε να μορφωθούμε; Ποιος μας έφερε στον κόσμο, ποιος μας τάισε, ποιος μας βοήθησε να μεγαλώσουμε; Στην οικογένειά μας είπαμε ποτέ ένα «ευχαριστώ» για αυτά τα… «δυστυχώς» αυτονόητα;

Σε αυτούς που μας έκαναν ευτυχισμένους, έστω και για μια μικρή στιγμή στη ζωή μας, τους είπαμε ποτέ ότι τους ευχαριστούμε; Αν δεν το είπαμε στους γνωστούς μας, πώς περιμένουμε να το πούμε στους αγνώστους; Στον φίλο που μας κέρασε ένα ποτό παραπάνω, στον παγωτατζή που μας έβαλε μια επιπλέον γεύση, στην κυρία που μας παραχώρησε τη σειρά της στο σούπερ μάρκετ επειδή είχαμε λιγότερα πράγματα, είπαμε «ευχαριστώ»;

Ξέρεις πώς θα καταλάβεις ότι κάτι δεν είναι δεδομένο; Προσπάθησε να μπεις στη θέση τους: Εσύ θα το έκανες χωρίς να στο ζητούσαν;

Υπάρχουν τρόποι και τρόποι για να δείχνουμε την αγάπη μας και να λέμε και ένα «ευχαριστώ» παραπάνω. Μια αγκαλιά, ένα φιλί συνοδευόμενο από μια γλυκιά κουβέντα, μια έκπληξη, ένα λουλούδι, όλα αυτά είναι τρόποι για να δείχνουμε την εκτίμησή μας στους άλλους. Μέσα σε όλα αυτά, όμως, οι λέξεις που δείχνουν άμεσα και λακωνικά τα συναισθήματά μας (ευχαριστώ, παρακαλώ, συγγνώμη, σε αγαπώ) θα είναι πάντα υπέρτερες. Γιατί είναι αυτές που χαράζονται στη μνήμη, αυτές που στις δύσκολες στιγμές έρχονται στο μυαλό μας και μας κάνουν να χαμογελάμε.

Ευγνωμοσύνη για όσα έχουμε

Να μη φοβάστε, λοιπόν, να πείτε και ένα «ευχαριστώ» παραπάνω· το λιγότερο να φοβάστε. Ο άνθρωπος που είναι γενναιόδωρος πάντα θα παίρνει χαρά από το να δίνει. Ο τσιγκούνης, όχι μόνο στην τσέπη αλλά και στα αισθήματα, θα μένει μίζερος να μετράει ποσά πήρε και πόσα έδωσε. Και μαντέψτε, πάντα θα νιώθει αδικημένος. Γιατί όσα και αν σου δώσουν, αν δε δώσεις και εσύ με την καρδιά σου, δεν θα νιώσεις ποτέ αυτό το μοναδικό συναίσθημα, την ευλογία του να είσαι ικανοποιημένος. Αυτήν την ευλογία που σε κάνει να ευχαριστείς τη ζωή για όσα σου έχει προσφέρει, ακόμα και για όσα δεν έχεις αποκτήσει ακόμα. Αυτήν την ευλογία που σε κάνει να αγαπάς την κάθε στιγμή και να τη σέβεσαι.

Συντάκτης: Μαρίνα Πανέλα,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.